Osip MANDELŞTAM
Yuyunurdum gecə həyətdə
səma,
Parlayırdı kobud ulduzlarla.
Balta ağzında necə duz işarar,
Çəlləyi örtdü şaxta buzlarla.
Qapı-baca qıfıllanıb bərk-bərk,
Və ədalət kimi sərtdir torpaq.
Bu ağ kətandakı həqiqət tək,
Biz təmiz mənbəyi çətin ki tapaq.
Ulduzu duz tək əridir çəllək,
Daha artıq qaralır su donaraq.
Dərd – nəmək – şor, ölüm – təmiz, gül tək,
Daha doğru, daha qorxunc torpaq.
tərc.: 20 noyabr 1987, Samara
Oyna, oyna, başın üstündə hələ,
Səma təmiz nə qədər ki, yox çən.
Oyna adamlarla, talelə,
Bir həyatsan ki, qismətin həmlə,
Fırtına təşnəli ürəksən sən.
Üzülüb güssəli xəyallardan,
Necə tez-tez sənə nəzər salıram,
Və baxışlarda göz yaşıyla duman,
Niyə? Bir şeydə bənzərikmi bu an?
Həyatın öndə, mənsə ixtiyaram.
O günün ki, təzə qalxıb oyanar,
Duymuşam sübh xumarlıqlarını,
Fəqət bu gec və dəli tufanlar,
Bu ehtiras ki, göz yaşında yanar –
Bunlara dözməyə yoxdur qərarım.
Öz bahar dövrünü xatırlarsan,
Yay atəşində yaxılsan bəlkə.
Ah, salıb sən yada o vaxtı da an,
Bir yuxu tək, necə ki, dan yanacan,
Dumanlarında xəyalın çəkilər.
25.07.1861
Osip MANDELŞTAM
Отравлен хлеб, воздух выпит
Çörək zəhərli, hava tünd, kəsif
Asan işdirmi sağaltmaq yaranı!
Bəlkə heç Misrə satılmış Yusif,
Belə qüssəylə üzməmişdi canı.
Gecə ulduzlu, yol gedir bədəvi,
Dərin xəyala at belində dalır.
Qanlı çağlar ki ötübdür əbədi,
Bədəvi qoşduğu dastanda qalar.
Çox elə fəhm istəmir biləsən,
Oxluğu kim itirdi qumlarda.
Kim at dəyişdi, — indi hadisələr,
Çıxır artıq üzə dumanlardan.
Və əgər nəğməni oxutsa həvəs
Və, nəhayət, nəfəs haqdansa.
Dağıdar hər şeyi – bunlar itməz:
Bir müğənni və bir ulduzlu səma.
1913
tərc.: 21.10.1987
xeyrulla xayal 