Архив тегов | Tsvetayeva

M. TSVETAYEVA YOX ELƏ GÖZƏLLİYİM…

Фев12

Marina TSVETAYEVA

                                                    проста моя осанка…

 

 

Yox elə gözəlliyim,

Sadə, kasıbdır komam.

Axı ada qızıyam,

Uzaq adalardanam.

 

Təkəm – kim mənə kazım?

Gələn – yuxu azdırar.

Od vuraram mənzilə

Yada yemək qızdıram.

 

Baxdısa – tanıyandı,

Gəldi – qal, yaşa daha.

Yazılmış amma qanda,

Bizim sadə qaydalar.

 

Ay sevilsə, dikəlib,

Alarıq göy üzündən.

Getdi – yoxmuş elə bil,

Yox kimiyəm özüm də.

 

Gözüm bıçaq izində —

Sağalacaqmı görən

Yenə bir yad, üzündə

Qan-tər, “Su!” deyənəcən.

 

avqust 1920

 

tərcümə: 12.02 2014

Qeyd: Tsvetayevanın bu şeirini bu gün çevirdim, saxlayanda gördüm ki, bu şeri beş il bundan qabaq tərcümə eləmişəm… Tamami fərqli tərcümələrdir — bu, qəribədir…

X.X.

 

 

Marina TSVETAYEVA

 

Kasıb və sadə daxmam,

Kasıb özüm tək donum.

Adalıyam mən axı,

Uzaq adalardanam.

 

Haçan təkəm – azadam,

Gəldin ki – yuxum haram.

Xörək asmağa yada,

Komamı da odlaram.

 

Baxdın – ev adamısan,

Gəldin – yaşa. Öz evin.

Bizim qanun asandır –

Qanımıza yazılıb.

 

Ayı alıb səmadan,

Sığallarıq ovucda.

Getdin – gəlməmiş oldun,

Yoxam özüm də daha.

 

Bıçaq yarası ancaq,

Sağalarmı birinci

Yad gələnə — çatınca,

Deyər: “Su verin içim.”

 

Aprel 1920

tərcümə:31.12.08 – 01.01.09

 

 

 

Marina TSVETAYEVA. Günəş bəyaz və buludlar yuvarlanır aşağı…

Дек22

                                                             

Günəş bəyaz və buludlar yuvarlanır aşağı,

Divar dalındasa bostanla məzarlıq qovuşur.

Paya altında, qum üstündə adam oxşarlı,

İçi bəlimli müqəvvaların durur qoşunu.

+

Hasarın pərdiləri üstdən əyilib baxıram,

Görürəm: yollar, ağaclar, dağınıq əsgərlər.

Qoca arvadsa doqqazın yanında duz yaxaraq,

Yekə bir parça qara əppəyi çeynər, çeynər…

+

Niyə, Tanrım, qəzəbə gəldi bu miskin komalar,

Ki, dəlib köksünü güllə bu qədər insanın?

Eşalon keçdi — əsgər ağladı, qıy çəkdi qatar,

Bürüdü yolları toz, örtdü düzü-dünyanı.

+

Kaş öləydim! Qaraqaş nazənin gözəllərdən,

Oxunan naləli bu nəğmələr ürək dağıdan.

Kaş bu dünyaya gəlməyəydim! Eşqdən, dərddən,

Necə də qıy vurur əsgərlər! Ey rəhim Yaradan!

3 iyul 1916

tərcümə: 3-5 yanvar 2009

++++++++++++++

«Белое солнце и низкие, низкие тучи…»

Белое солнце и низкие, низкие тучи,
Вдоль огородов — за белой стеною — погост.
И на песке вереницы соломенных чучел
Под перекладинами в человеческий рост.

Читать далее →

Marina TSVETAYEVA NƏ VƏTƏN HƏSRƏTİ…

Дек13

ЦВЕТАЕВА

Тоска по родине! Давно,

Разоблаченная морока…

 

Nə vətən həsrəti? Müəmma deyil,

Sirr deyil bu hoqqa çoxdan heç kimə.

Mənə tamamilə birdir, eynidir,

Harda tamamilə tənhayam, təkəın.

 

Və hansı daşlarla ayaq əzərək,

Zənbili süruyüb evə gələsən.

Elə kazarma tək, ya hospital tək,

Sənin olduğunu bilməyə evsə.

 

Nə fərqi kimlərin içində əsir

Aslan tək kinimdən qabara yalım.

Hansı cəmiyyətdən qəti, tələsik,

Mən öz aləmimə sıxışdırılam,

 

Qapılam duyğular səltənətində.

Buzlarsız Kamçatka ayısı kimi,

Harda yovuşmayım (istəmirəm də!),

Və harda alçalım – nə fərqi var ki?

 

Aldanan deyiləm ana dilimin,

Mənə şirin-şirin “gəl” deməyinə.

Axı nə fərqi var rastıma gələn,

Məni hansı dildə anlaya bilmir!

 

(Tonlarla qəzeti oxuyan, udan,

Gövşəyən, süd kimi əmən qeybəti).

İyirminci əsr – onu yaradan,

Bütün əsrlərdir məni yetirən.

 

Bağdan ayrı düşən bir ağac kimi,

Quruyub dirəyə çevrilən zaman,

Hər şey eyni mənə, eynidir hamı,

Və bəlkə hər şeydən çox eyni olan

 

Və həm doğma olan – olub keçəndir.

Bütün nişanlarım, əlamətlərim,

Tarixim – pozulub, yoxmuş elə bil.

Qəlb qalır — əlçatmaz doğulan yeri.

 

Elə qorunmadım yurdda ki, əgər,

Dünyanın ən mahir xəfiyyəsi də,

Tapa bilməyəcək duyğudan əsər,

Çevirə qəlbimin altını üstə.

 

Hər məbəd mənə boş, hər evsə yaddır,

Hər şey indi mənə eyni, bərabər.

Amma kol bitirsə yol qırağında,

Həm də kolun adı üvəzsə əgər…

 

1934

Tərcümə: 06-14 yanvar 2009 Samara