Əkrəm Əylisli özünü Cəlil Məmmədquluzadəylə müqayisə edir və deyir ki, Mirzə Cəlili də başa düşmürdülər, yqz ildən sonra başa düşdülər…
Yüz ildən sonra – yəni haçan? 2006-cı ildə?
Mirzə Cəlil həmişə başa düşülüb, belə olmasaydı, onun həhtəlik jurnalı uzun illər ərzində nəşr oluna biıməzdi. Onu başa düşməyənlər yox idi, eşitmək istəməyənlər vardı. Ona görə Mirzə Cəlil deyirdi: Sözünü o adamlara de ki, səni eşitmək istəmirlər.
Mirzə Cəlil Əkrəm Əylislidən fərqli olaraq qondarma parlament deputatı olmayıb, müstəbid prezidentdən belini əyə biləcək ağırlıqda ordenlər və təqaüd almayıb, oğlunu da gömrükdə ən yağlı yerə düzəltməyib. Bunlar bir yana, Mirzə Cəlilin “Kamança” pyesini və Əylislinin “Daş yuxular” romanını oxuyan hər kəs belə fikirləşə bilər ki, bu iki yazıçı bir millətdən ola bilməz…
O ki qaldı Əylisliyə havadar çıxan Bakı “leberal-demokratlarına” və hər cür qrantyeyən zümrəyə, onların bəlkə də hər kəsi, hətta Andraniki də müdafiə etməyə haqları var. Ancaq qoy Mirzə Cəlilin adını bura qatmasınlar…
xeyrulla xayal 