Ağənnə bacım ölümqabağı
sayıqlayrmış, deyirmiş “aparın məni evimə,
bura mənim evim deyil…”
Evini istədin, düzəldin yola —
O ev sənin evin deyidi, bacım!
Behişt diləmirəm, yerin ev ola —
O ev sənin evin deyildi, bacım!
O evdə söz sözlə tutan deyildi,
Davalar, küsülər bitən deyildi.
Yerin qəriblikdi, vətən deyildi —
O ev sənin evin deyildi, bacım!
Divarı soyuqdu, içi nəmişdi,
Soyuqlar, küləklər güc eləmişdi.
Sevgilər, ülfətlər köç eləmişdi —
O ev sənin evin deyildi, bacım!
Nə qardaşın, bacın dadına çatdı,
Nə də öz övladın səni yarıtdı.
Ərin soyuqqanlı, yad oğlu yaddı —
O ev sənin evin deyildi, bacım!
Bağçanın, həyətin havası durğun,
Ağacı yanıqdı, çiçəyi solğun.
Ürəyin də yorğun, canın da yorğun —
O ev sənin evin deyildi, bacım.
Qapını dərd kəsib dayanmış idi,
Yığıb gətirdiyin talanmış idi,
Tanrı nəzərindən yayınmış idi –
O ev sənin evin deyildi, bacım!
Sözün danışılar, adın çəkilər,
Hərdən ortalığa gələr şəkillər.
Görünər bir küncdə yerin də bəlkə–
O ev sənin evin deyildi, bacım!
07-11.06.09 Samara
Понравилось это:
Нравится Загрузка...