Günün gedən vaxtı, bir də gecələr

Çaqqallar ulaşar kənd qırağında.

Qıyyalar toranı deşib ucalar,

Qəlbə təlaş salar, rəngi ağardar.

 

Şamı yubadılan süfrədə birdən,

Duruxar, ağzında tikə ləngiyər.

İtlərin kürkünə daraşar birə,

Bağlılar çırpınar, yeyər zənciri.

 

Elə ağlaşarlar, ölüb deyərsən

Əzizləri qalıb qabaqlarında.

Çaları başqadır orda hər səsin,

Hərəni öz dərdi yaxır, ağladır.

 

Bizdən qədimdilər neçə milyon il,

Bilmirik nə çəkir, nə duyur onlar
Qiyamət gününü Tanrı, kim bilir,

Bəlkə şifrələyib qıyyalarına.

 

Tapıb yedikləri zəhrmar, haram,

Qapazlı əbədi yetimdir onlar.

Adları qınaqlı, günləri qara –

Onların da Tanrı təyinatı var.

 

22.06. 2014  Samara