İlıq payız gecələri,
Qələm alıb əlimə.

Şekspiri çevirirəm,

Azərbaycan dilinə.

 

Şekspir də nə Şekspir! –

Çevirilmək istəmir.

Həm nizəli, həm sipərli,

Getmək olmur üstünə!

 

İngilis tək inadlıyam,

Mən də özümə görə.

Səriştəsiz, əli yalın —

Durmaram ancaq geri.

 

Heyf, düha ağac deyil,
Kötüklü, qol-budaqlı.

Kəsib xırda bir yerini,
Kəndə əkmək olardı.

 

 

Göz olardın gecə-gündüz,

Qulluğunda durardın.

Görərdin ki, qalxdı, təmiz

Milli düha yarandı.

 

Sözün düzü, gecə-gündüz,

Göz olmaq da çox çətin,

Tutar birdən yuxu gözü,

Ya tutarlar söhbətə.

 

Bir də başın ayılınca,

Görərsən ki, daraşıb,

Qoyun-keçi dibinəcən,

Qələməni aşırıb…

 

 Ona görə mən Uilyam

Şekspirlə girincəm.

Deyirəm ki, kənd oxuyar,

Öz dühası bitincə…

 

09.10.16

Samara