(FRAQMENT)

 1 Körpüdən körpüyə, söhbət edərək,

Yad olan şeylərdən Komediyama,

Dikə çatıb durduq ki, burdan görək

+
4 Malebolgedəki bir yarığı da,

Və həmçinin digər hədər dərdləri.

Məni heyran etdi qaranlığı da.

 +

7 Qışda qatı qətran odda əriyir,

Necə Venetsiya Arsenalında,

Kohnə kolazlara çəkilsin deyə,

 +

10 Çünki çıxa bilmir dənizə daha.

Təzə qayıran var, kimsə çalışar,
Köhnəni qaytara yenə həyata.
+

13 Avar düzəldən var, ciyə hörən var

Burunla, sükanla var əlləşən də.

Cırıq yelkənləri kinsə yamaqlar.

 +

16 Beləcə, odla yox, ilahi gücdən,

Elə qaynayırdı ki, qatı qətran,

Örtürdü pərdəylə həndəvəri də.

 +

19 Mən isə qətranın qaynamağından,
Qopan qovuqları görürdüm ancaq.

Gah şişən, sıxılıb gah da yox olan.

 +

22 Durmuşdum, diqqətlə ora baxaraq,
Qışqırdı rəhbərim: “Özünü gözlə!”

Yapışıb özünə sarı dartaraq.

 +

25 Döndüm, necə kimsə başına bəla,
Olacaq bir şeydən göz çəkə bilmir,

Yıxır qəfil qorxu onu az qala,

 +

28 Ancaq unutmur ki, o getməlidir;

Və gördüm qara bir şeytan arxadan,

Dik qaya üstüylə biz sarı gəlir.

 

31 Yırtıcı görkəmi vardı necə, ah!

Mənə görünürdü necə də qəddar,
İti yeridikcə, qanad çalaraq.

 +

italyancadan tərcümə

avqust, 2023. Samara

+++++++++++++++

Inferno • Canto XXI

Così di ponte in ponte, altro parlando
che la mia comedìa cantar non cura,
venimmo; e tenavamo ’l colmo, quando

restammo per veder l’altra fessura
di Malebolge e li altri pianti vani;
e vidila mirabilmente oscura.

Quale ne l’arzanà de’ Viniziani
bolle l’inverno la tenace pece
a rimpalmare i legni lor non sani,

ché navicar non ponno—in quella vece
chi fa suo legno novo e chi ristoppa
le coste a quel che più vïaggi fece;

chi ribatte da proda e chi da poppa;
altri fa remi e altri volge sarte;
chi terzeruolo e artimon rintoppa—:

tal, non per foco ma per divin’ arte,
bollia là giuso una pegola spessa,
che ’nviscava la ripa d’ogne parte.

I’ vedea lei, ma non vedëa in essa
mai che le bolle che ’l bollor levava,
e gonfiar tutta, e riseder compressa.

Mentr’ io là giù fisamente mirava,
lo duca mio, dicendo «Guarda, guarda!»,
mi trasse a sé del loco dov’ io stava.

Allor mi volsi come l’uom cui tarda
di veder quel che li convien fuggire
e cui paura sùbita sgagliarda,

che, per veder, non indugia ’l partire:
e vidi dietro a noi un diavol nero
correndo su per lo scoglio venire.