Архив | Ноябрь 2025

EVİMİN YANMAĞINA İNDİ SEVİNİRƏM: RAMİZ MEHDİYEVİN DƏ MƏKTUBLARI YANIB!

Bakıda Ramiz Mehdiyevin adamlarının tutulmağından xəbər tutanda başa düşdüm ki, il yarım bundan qabaq mənim bəxtim gətirib ki, evim yanıb. Evim yanmasaydı, gec-tez məni burda tutub Azərbaycana təhvil verərdilər…

Məni, əlbəttə, yanğında kitablarımın məhv olmağı, söz oynatmaq olmasın, yandırırdı. Dostoyevski, Puşkin, Mandelştam, Lermontov, Folkner, Coys, Bodler… Kitabxanamda Salman Rüşdinin “Şeytan ayələri” romanı da vardı, onu mənə Mərkəzi kəşfiyyat idarəsindən hədiyyə göndərmişdilər. Mən, nə gizlədim, kasıbçılıq üz verəndə Mərkəzi kəşfiyyat idarəsiylə əməkdaşlıq eləyirəm, onlar da hərdən pul əvəzinə kitab göndərirlər…Ancaq məni ən çox yandıran Ramiz Mehdiyevin məktublarının yanmağı idi. Neçə il idi ki, o kişi ilə məktublaşırdım. Akademikdən yüzdən çox məktub almışdım. Məktubların bəziləri erməni dilində idi, biz Ramiz müəllimlə ermənicə yazışırdıq ki, poçtalyonlar açsalar, oxuya bilməsinlər.

Ramiz Ənvəroviç məni çoxdan əməkdaşlığa cəlb eləmişdi. Hərdən görüntülü danışırdıq. Mənə deyirdi Mirzə, yaman sınıqsan, yəqin yeməyin qıtdır, darıxma, burda çevriliş eləyən kimi sənin bağın da olacaq, bostanın da.

Ramiz Mehdiyein planına görə çevrilişdə Samaradan bir alay da iştirak etməliydi, mənə tapşırılmşdı ki, qabaqda gedən tanka minib yolları göstərim. Düzü, deməyə utanırdım ki, Azərbaycanın yollarını özüm çoxdan unutmuşam, fikirləşirdim ki, naviqatordan-zaddan istifadə edərik, azmarıq. Özüm tankın qabağında qaça-qaça yerli adamlardan, bir dostum demişkən, şorusaram. Bilirəm ki, Azərbaycanda rus tanklarını həsrətlə gözləyənlər çoxdur. Him eləyən kimi məndən qabaqda qaçacaqlar…

Ramiz Ənvəroviç söz vermişdi ki, bağdan, bostandan başqa, mənə akademik rütbəsi versin, əmioğlum Mirzə Təbili isə qoysun Anarın yerinə Yazıçılar birliyinin sədri.

Mən Ramiz Ənvərovuçin məktublarının əzizləyib saxlayırdım. Fikirləşirdim ki, gələcəkdə onun heykəlləri qoyulacaq, muzeyləri açılacaq, mən də bu böyük insanın məktublarını muzeyə verəcəyəm…

Əlbəttə, indi İlham Əliyevlə Vladmir Putinin arası soyuqdur, ona görə də Erdoğandan fərqli olaraq, Putin məni tutub Bakıya göndərməz. Ancaq nə bilmək olar, birndə gördün İlham Əliyev yenə Petinlə, türkün məsəli, aranı qayırdı. Onda istədiyi adamın başına kisə atdırıb Bakıya gətirdər…

Allah, sən saxla! Bircə ümidim onadır ki, axtarış eləsələr, heç nə tapmayacaqlar. Çünki Ramiz Ənvəroviçin məktubları yanıb! Əlbəttə, Bakıda hörmətli akademikə təzyiq göstərib köhnə tarixlə mənə məktub yazdırar və sonra axtarış zamanı elə cibimdən çıxara bilərlər. Nə gizlədim, qorxuram. Əmioğlum Mirzə Təbil deyir ki, qorxma, Əliyevlə Putinin arası tezliklə düzələn deyil…

Təki düzəlməsin…

Təki Əliyevlə Ərdoğanın da arası dəysin. Elə dəysin ki, qanlı-bıçaqlı olsunlar…

Mİrzə Əlil

30.11. 2025, Samara

LALƏ S. ƏLİYEVA İDDİA EDİR Kİ, 1450-Cİ İL AVROPADA 1815-Cİ İLDƏN SONRA GƏLİB…

Bakı mühəndislik universitetinin jurnalında Lalə S. Əliyevanın “Qədim ingilis dastanı “Beovulf” haqqında fikirlər” adlı məqaləsi çao olunub. Məqalənin həsr edildiyi əsər mənə tanış olmadığına görə onun anlaya bildiyim detalları mənim diqqətimi çəkdi.məsələn, bu: “Əsərin əlyazması Britaniya muzeyində saxlanılırƏsərin hazırda mövcud olan yeganə əlyazması təxminən 1000-ci ildə yazılmışdır. Nəzərə alaq ki, 1815-ci ilə qədər Avropada da mətbəə yox idi.”

Oxudunuz? Lalə S. xanım iddia edir ki, Avropada da 1815-ci ilə qədər mətbəə yox imiş. Burda Avropadan çox Avropanın yanındakı “da” vacibdir – yəni Lalə S. xanım demək istəyir ki, Türkmənistanın Ağcaqum səhrası kimi Avropada da 1815-ci ildə mətbəə olmayıb.

Məsələ burasındadır ki, 1450-ci illərin ortalarında Almaniyanın Maynts şəhərində İohan Quttenberqin mətbəəsində Bibliya çap olunub!

Bakı mühəndislik universitetinə, onun Jurnalına və şəxsən Lalə S. Əiyeva tükənməz hörmət əlaməti olaraq biz gərək Almaniyanı Avropa saymyaq.

Ya da ki, 1450-ci illərin 1815-ci ildən sonra gəldiyini qəbul edək. Bunu hər hansı Azərbaycan məhkəməsi beş dəqiqənin içində qanuniləşdirə bilər.

Bakı mühəndislik universitetinin və Lalə S. Əliyeva xanımın xətrinə dəyə bilmərik ki…

Mirzə Əlil

26. 11. 2025, Samara

AXCP HAKİMİYYƏTƏ GƏLSƏ, ARABAÇI ŞAİRƏŞŞÜƏRA OLACAQ?

Şeirin müəllifi Ayaz Arabaçıdır. Niyə arabaçıdır, niyə, məsələn, avtoş deyil, deyə bilmərəm. Arabaçı da gözəl sözdür. Mən kəndimizdə evimizin yanından yığılan pambığın at arabası ilə daşındığı vaxtları xatırlayıram və yadımdadır ki, arabaçı olmaq istəyirdim… Olmadım, çünki arabaları maşınlar əvəz elədilər, maşından isə qorxuram… Ayaz necə arabaçı olub, bilmirəm, bu barədə yəqin ”Azadlıq” qəzetinin redaksiyasında məlumat var.

İndi keçək şeirə.

Əsl Azərbaycan şeiri kimi Arabaçının da şeiri rədiflidir. Rədif “bilmir” feilidir. Yəni üçüncü şəxsin təki, indiki zaman. Təxəllüsü arabaçı olsa da, Ayaz bəy söz ustasıdır. İndi görəcəksiniz.

“Bala bal deyirəm, zəhərə zəhər”.

Yəni Arabaçı həqiqət mücahididir. Ancaq zəhərin zəhər olduğunu sübut eləmək üçün onu gərək əvvəl içəsən, yəni Arabaçının iddiasında ziddiyyət var. Ya da kolliziya. Mən söz ustası deyiləm, səhv edə biərəm…

“Dilim lal dayanıb, lal dura bilmir.”

Yəni demək istəyir ki, dili dinc dura bilmir. “Dilim lal dayanıb”, əlbəttə, artıq və cəfəngdir.

“Mənim kişiliyim, mənim mənliyim…”

“Mənim kişiliyim…” Nə başa düşürsünüz? Kişilik… Burd 18+ qoyulmalı deyil? Hərə öz kişiliyini təsvir etməyə başlasa, abır-həya itər… Yaxşı ki, Arabaçı kişilikdən mənliyə keçir. Yəni üstüörtülü danışır.

“Bu gün çoxlarıtək mal dura bilmir..”

Bu misra oxuyanda mənə elə gəldi ki, Qənimət Zahid əvvəlcə Şamaxı aşıqları kimi şikəstə üstündə zümzümə edib, sonra qəzetə qoyub. Yəni Qənimət Zahid Fransada döymə şikəstə üstündə oxuyur:

…mənliyim mal dura bilmir, ay Əlyof, mal dura bilmir…hay-hay… hey-hey…

Hərçənd bu qoşmanı Gədəbəy ya Qazax aşıqları yaxşı oxuyardı…

Mal dura bilmir… Bilmirəm kimdən soruşum: Ayaz bəy azərbaycanlıdır?  Axı heç bir azərbaycanlı “mal dura bilmir” deməz. Azərbaycanlı deyər “mal kimi durmaq”. Azərbaycanlı qonağının dalınca deyər “əliboş gəldi, mal kimi yeyib getdi”. Mal kimi!

“Çəkildi düz görən gözlərə millər”

Başa düşdünüz? Gözlərə millər çəkilib ki, əyri görsünlər.

“Hər yeri talayıb dağıtdı fillər”

Mən elə bilirdim ki, Arabaçı böyük sözlər işlədəcək. İctimai-siyasi şeirdə böyük sözlər olmalıdır. Fillər! Hər yanı dağıtdılar!

Azərbaycan da Rusiya kimi fillərin vətənidir ya Azərbaycanı Rusiya filləri dağıtdılar?

“Tüstümü başımdan çıxardan illər,

Yandığım havanı çaldıra bilmir.”

İllər Arabaçının başından tüstü çıxardır, ancaq “yandığı havanı” çaldıra bilmir…

İlahi, biz niyə bu günə qalmışıq? Hansı günahlarımıza görə Azərbaycan millətinə Azadlıq kimi qəzet və Ayaz Arabaçı kimi şair qismət olub?  Ay müsürmanlar, “yandığım hava” bizim dildə deyil, mən bilən dilərin heç birində deyil. Bu Ayaz bəy ya dili bilmir ya milləti sarıyıb təsərrüfatına. Vallah, belədir…

“Əridim illərin heçində, heç nə…”

İllərin heçində… Hansı illərin? Başında tüstü çıxardan illərin?

“Daha bu zəqqumun içində,heç nə-

Məni xəyallara daldıra bilmir.”

Arabaçı bilirmi ki, “zəqqum” cəhənnəmdə bitən mifik ağacdır və “zəqqumun içində” ifadəsi cəfəngdir? “Xəyala daldırmaq” – azərbaycanca deyil!

“Poladdan töküldü dərdimin himi”

Mən üzümü tuturam Xalq Cəbhəsi partiyasına, sədri Əli Kərimliyə, Qənimət Zahidin şamaxılı yerlilərinə: “dərdin himi” nədir?

“Göylərə kişnədim, köhlən at kimi”

İkinci misrada at kimi kişnəyir, özü də göylərə. A kişi, heç olmasa, deyəydin ki, nalların poladdan tökülüb, əgər kişnəmək fikrin vardısa…

“İndi heç Allah da sınıq qəlbimi,

Bir şeynən aldadıb aldıra bilmir.”

Allah özü də Arabaçının qəlbini “aldıra bilmir”… İndi inandınız ki, Arabaçı Azərbaycan dilini bilmir?

Dalı (“şeir”in dalı, türkün məsəli) lap maraqlıdır.

“Hanı günəş vətən, hanı ay vətən”

Arabaçı vətəni itirib, axtarıır.

“Yadlara bal-qaymaq, şiinçay vətən…”(qəzetdə belədir – “r” buraxılıb)

Vətəni indiyəcən “şirinçaya” bənzədən olmuşdu? Qənimət Zahidin qərib canına and içərəm ki, olmayıb! Şirinçay vətən!

“Sən niyə bu günə düşdün, ay vətən”

Soruşmaq ayıb olmasın, nə günə düşüb vətən? Mənə elə gəlir ki, indiki vaxtda Azərbaycanın ən böyük problemi Ayaz Arabaçıdır. Bu mətnin altındakı laykları görsəniz, bilərsiniz ki, millətimiz xəstədir, naxoşdur və çox ciddi müalicəyə ehtiyacı var…

“Ciblərə qablandı bu xalqın haqqı…”

Ciblərə qablandı…

“Bu millət yuxudan kal dura bilmir…”

Əgər millət belə “şeirlərə” “möhtəşəm” deyirsə, nə kal durur, nə yetişmiş. Millət transdadır…

İndi Qənimət Zahid haqqında bir neçə kəlmə. Yəni ümumiyyətlə demokratik zümrə haqqında.

Sabah Azərbaycanda hakimiyyət dəyişilsə, məsələn, Qənimət Zahid mətbuat ya maarif naziri olsa, dərsliklərə Ayaz Arabaçının şeirləri salınacaq və Arabaçının özünü qoyacaqlar AYB sədri ya da şairəşşüəra təyin edəcəklər. Arvadı hamama gedəndə küçələri bağlayacaqlar – nağıllarda belədir…

Fransada oturan Qənimət Zahid Şamaxıdan necə getmişdisə, elə də qalıb. Nə Viyonu, nə Bodleri, nə Mallarmeni tanıyır. Başlı-qulaqlı vəhşi kimi yaşayır Avropa sivilizasiyasının mərkəzlərinin birində.

1992-ci ilin yayında Azərbaycana məzuniyyətə gələndə gördüm ki, Salyanda çıxan qəzetin adını cəbhəçilər dəyişiblər, Xəlil Rzanın qardaşını da qoyublar redaktor. O cənabın o vaxta qədər bir məqaləsini də heç yerdə görməmişdim. Yeganə ləyaqəti Xəlil Rzanın qardaşı olmağı idi…

Niyə Qənimət Zahid (əgər redaktor odursa) belə cəfəng, hətta Azərbaycan dilində yazıldığı şübhə doğuran “şeiri” nəşr edib yayır və beləliklə, belə antiestetizmin normalaşmasına, stsndartlaşmasına təkan verir? Yəqin araları yaxşıdır. Yəqin onlar üçün Ayaz Arabaçı yaxşı oğlandır…

Bunlar dövləti də belə idarə edəcəklər?

Bunların dalınnca gedən yüz ölçüb bir biçməli deyilmi?

 

23. 11. 2025, Samara

++++++++++++++++++++++++++

Azer Isgenderov

Möhtəşəm….

Vidadi Allahverdiyev

İmkan verin yataq.Sizin yuxunuz gəlmir deyə biz yuxusuz qalmalıyıq?

«Millətin səsi»qəzeti

Elcin Cahangirov

Sağ ol Şair, var olun, yazın yaradın, bəlkə nə vaxtsa oyana

Ikram Eyvazov

Qələminə şükür

Allah qorusun

Rustem Eyyubov

ƏHSƏN.

Илгар Гаджиев

Çox əla təsvir edilib, qələminiz həmişə yazar olsun !

Mehemmed Demirchelov

Təəbinə bərəkət, möhtəşəmdir.

Vidadi Yusifoqlu

Allah sizi qorusun.

Elmar Piriyev

Möhtəşəm

Gulbeniz Rzayeva

Yaxşı ki və axır ki,bu şairin üzün görə bildik.Var olun.

Piri Piriyev

Allah sizi qorusun

Kamal Heyderov

Çox sağ olun.

Eyyar Sixeliyev

Gözəllll

Shemsi Ilyasov

GÖZƏL!

Мустафаев Сахават

Malik Soltanov

Gulsura Hasanova

Möhteşem

Muzeffer Mezahim

Əla şeirdir, haqq və ədalət naminə… Eşq olsun.

Мазаксир Дяфаров

Əzəldən belədir dünyanın işi

Neyləyər təklərin acı təşvişi

Hər zaman hədəfdə bar yetişmişi

Şakəri belədir KAL qala bilmir …

«ÖMÜR ÇOX UZANDI, DİBİ YOX YAŞIN…»

Ömür çox uzandı… dibi yox yaşın,
Yoxdur yekununda təsəlli ancaq.

Bəlkə də qulpundan ayrı bir işin

Gərək yapışaydım… əlli il qabaq.

+

Bir vaxt keçməyəydim Kürü də gərək,
Təxmini biləydim nə var o tayda.

Bir parça torpağı çəpərləyərək,

Əkib-becərəydim qışda və yayda.

+

Səhər açılandan axşama qədər,

Narın  şumlayaydım, qazaydım dərin.

Çəpərdən boylanıb gəlib-gedənlər,
Deyib keçəydilər mənə “afərin!”.

+

Ekoloji sıyıq, ekoloji sup —

Bişirib yeyəydim becərdiyimi.

Xəstəliklərimi arxada qoyub,

Gecələr gəzəydim kənddə cin kimi.

+

Çıxaydı yadımdan yazmaq, oxumaq,
Nə kitab olaydı evdə, nə dəftər.

Köhnə telefona yazaydın ancaq,

Ayda xərc nə qədər, qazanc nə qədər.

+

…Hərdən qonşuluqda mərəkə qalxa:

Uşaq istəmir ki,  dərsinə  gedə.

“Hansı oxuyan var ağ günə çıxa?” —  

Deyib mənə baxa qırışmal gədə…

22. 11. 2025, Samara

«QEYRİ-ADEKVATLIQ VAR QOCALIQDA…»

Qeyri-adekvatlıq var qocalıqda:

Öz yaşın özünə yad kimi gəlir.

Özgə paltarları zorla elə bil

Sənə geydiriblər, ayaqqabı da.

 +

Örtür ayıbını geyindiklərin,
Küləkdən, yağışdan qoruyur hətta,
Amma görürsən ki, sənin bu halda,

Var nə çağıranın, nə gedən yerin.

 

Təzyiq, temeperatur deyil yaş axı,
Cihaz tətbiqiylə ölçülə bilə.

Çıxır yaşıdların elə ki, yola,
Bilirsən yığışmaq vaxtıdır artıq.

 +

Dörd yol ayrıcında gedib duraraq,

Vicdanı oyanmış bir bədəməl tək,

Hamıdan, hər kəsdən üzr istəmək

Fikri də dolaşır beynini ancaq.

 +

Borclar var, yadında olan, olmayan,

Artırır onları yaşanan hər il.

Ömrümüz qaydasız bir oyun deyil? —

Udub bu oyunda hansı oynayan?..

 18-19. 11. 2025, Samara

NOYABRDA GÜNƏŞ

Noyabr səhəri. Günəş səhərdən,
Gah buluda girir, gah çıxır hərdən.

Hərçənd isindirmir istisi indi,
İşığı gözlərə, qəlbə sevincdir.

Birdən yüngülləşir yaş ağırlığı,
Çıxır bədəndəki, başdakı ağrı.

Gün düşən tərəfi tutub gedirsən,
Gəncsən elə bil, qız təqib edirsən…

Elə bil ağrıyan dişin çəkilib,

Ya çoxdan gözlənən xoş xəbər gəlib…

Qabaqda uzun qış varsa da hələ,
Labüddür yazın da gəlməyi elə.

Hər səhər al günəş çıxar o zaman,
İşığı istisi xəstəyə dərman.

Yaza çıxarsanmı, qoca, özün bəs?

Noyabır günəşi batacaq, tələs…

17. 11. 2025, Samara

«KÖHNƏ ŞƏKİL VARDI… KÖHNƏ YOX, QƏDİM…»

Köhnə şəkil vardı… Köhnə yox, qədim…

Cırılar ya itər, qalar o, çətin.

Altı ya da yeddi yaşında idim

Şəkil çəkiləndə  — bilirəm yəqin.

 +

Salman qucağında oturub anam,

Qardaşımsa beş yaş kiçikdi məndən.

Yandan ayaq üstə mən dayanmışam,

Hamı var, lələmdən başqa, deyəsən.

 

Başımda kepka var alnımı örtən,
Yəqin iki ölçü böyük alıblar.

Uşaqlar sürətlə artır… adətən,
Mən elə artmadım… istisnalar var…

 +

Gözümün önünə gəlir o şəkil,
Anbaan. Qocalıq gerçək olandan.

Baxıram – indiki mənəm elə bil,

 Kepkalı, yöndəmsiz, eybəcər oğlan.

 +

Elə bil gedirəm geri haçandır,

Boy, bədən kiçilir, çəki azalır,

Qoysam şəkildəki kepkanı indi,

Dimdiyi çənəmə dəyər az qala.

 +

İndi birdən öləm…məni uçarla,

Aparmaq da olar əl baqajı tək.

Poçtla da göndərmək, yəqin ki, olar,

Bu yazıyla: “Tələb olunanadək…”

 

14. 11. 2025, Samara

SƏMƏD VURĞUN+QARA QARAYEV. «PARTİYAMIZDIR»

əvvəli burda

GƏDƏBİYYAT. SƏMƏD VURĞUNUN «PARTİYAMIZDIR» ŞEİRİ HAQQINDA

Sən parlaq hüsnüsən adi sözün də”

Hüsn” – gözəllikdir. Parlaq gözəllik necə olur? Partiya, kommunist (bolşeviklər) partiyası “hər adi sözə” necə “parlaq gözəllik” verə bilir?

Yəni bu cəfəngiyatı araşdırmaqda məqsədim odur ki, Səməd Vurğun irsinin azərbaycanlıların təkcə poeziya dilini yox ümumiyyətlə dilini və hətta təfəkkürünü necə korladığını göstərim. Facebook-da rast gəldiyim yüzlərlə şeirlərin dili Səməd Vurğun ya da Məmməd Araz dilidir,  yəni deyilən sözdə, işlədilən bənzətmədə məna axtarmaq nəticəsiz vaxt itkisidir.

“Sən al bir şəfəqsən ömrün üzündə”

Partiya al şəfəqdir? Bəlkə Bolşeviklərin, Leninin, Stalinin, Azərbaycanda Bağırıvun tökdüyü qanlara işarədir? “Ömrün üzü” nədir? Bu, Azərbaycan dilidir?

Hər təmiz ürəyin, saf məhəbbətin,

İnsana hörmətin, eşqə hörmətin,

Bu günün, sabahın, əbədiyyətin

Ən böyük mənası partiyamızdır!

Bu bənddə məna yox, ən azından qrammatik nizam tapmaq istəyənin başı hərlənər. Sadalananları ayırın: ürəyin, məhəbbətin, hörmətin sabahın, əbədiyyətin… Bəndin sonuncu misrasında baxın: belə çxır ki, bunların hamısının mənası “partiyamızdır”! Təkrar edirəm: Səməd Vurğun deyir ki, ürəyin, məhəbbətin, hörmətin mənası ”partiyamızdır”! Bu adam öz xalqını dolayıb, xalqını cahil və qara kütlə sayıb, arxayın olub ki, nə qondarsa, yeyiləcək, udulacaq. İndiyəcən yeyilir və udulur. Səməd Vurğuna pərəstiş Azərbaycanda imam Hüseynə pərəstişdən zəif deyil. Və əhalisi belə cəfəngiyyatın əsiri olan ölkədə demokratiya qətiyyən və heç bir halda mümkün deyil, çünki demokratiya müstəqil düşünməyə, müstəqil seçimə qadir vətəndaşların tələbatıdır, Səməd Vurğun ya imam Hüseyn aşiqlərinin yox…

SSRİ Xalq artisti, Lenin mükafatı laureatı Qara Qarayev bu şeirə kantata yazmışdı. 60-cı illərin sonu və 70-ci illərdə Bakıda bütün böyük rəsmi tədbirlərdəki konsertlər hökmən bu kantatanın ifası ilə bitirdi. Mənim xatırladığım, bəzilərinə qonşu televizorunda baxdığım konsertlərin həsr edildiyi tədbirlər: Oktyabr inqilabının 50, 60 illiyi (1967, 1977), SSRİ-nin 50 illiyi (1972), Azərbaycanda Sovet Hakimiyyəti qurulmasının 50, 60 (1970, 1980) illiyi, Azərbaycan Kommunist Partiyasının beş ildən bir keçirilən qurultayı, Azərbaycana Ümumittifaq sosializm yarışında qalib gəldiyinə görə Qırmızı bayraq verilməsi (Heydər Əliyev haimiyyətə gələndən hər ilin payızında; Litva, Estoniya Sosializm yarışında qalib gəlmirdi, o respublikalarda yeməyə hər şey var idi, Azərbaycan hər il bayraq alırdı, ancaq millət bazarlığa Yerevana, Tiflisə gedirdi). Böyük konsertlərdə ayrı-ayrı solistlərin və kollektivlərin çıxışından sonra konsertin bütün iştirakçıları və birləşmiş xor Qara Qarayevin Səməd Vurğunun sözlərinə yazdığı “Partiyamızdır” kantatasını ifa edirdi…

Belə də yaşayırdıq. Buna yaşamaq mümkündürsə…

Bir neçə kəlmə Qara Qarayev haqqında.

Qara Qarayev, şübhəsiz ki, böyük bəstəkardır. Üzeyir Hacıbəyovdan sonra ən böyük bəstəkarımız odur, hərçənd Üzeyir bəy kimi milli deyil… Qara Qarayev Azərbaycan Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsinin daimi üzvü və SSRİ Ali Sovetinin daimi deputatı idi. Hər beş ildən bir Əlibayramlının da daxil olduğu Ağsu dairəsindən seçilirdi. Seçilirdi deyəndə ki, təyin edilirdi. Azərbaycanda, xüsusən Ağsuda, nə seçki? Klassik demişdi: “Gəlsin gözünə qarə su, Ağsu vətən oldu…” 1971-ci ildə mən Əlibayramlıda pedaqoji məktəb tələbəsi idim. Pedaqogika dərsində müəllim seçkidən danışırdı. Mən dedim ki, bu seçki düzgün seçki deyil, Qara Qarayevi bu yerlərdə indiyəcən görən olmayıb… Pedaqogika müüəllimi, keçmiş raykom katibi Əli İsmayılıv pomidor kimi qızardı, “otuzuncu illər olsaydı, əlli-ayaqlı gedərdin” deyib otaqdan çıxdı. Az sonra mən i müəllimlər otağına çağırdılar, müəllimlər yekdilliklə dedilər ki, mən gərək qovulam. Direktor Gülbala Əliyev Bakıya səfərdən qayıdan kimi əmrimi verəcək… Bir neçə gün sonra Gülbala müəllim gəldi, məni yanına çağırıb dedi ki, sən deyən düzdür, ancaq bu barədə açıq danışmaq olmaz…

Səməd Vurğun deyirdi “bəşərin vicdanı, eşqi…” Ancaq partiya tək-tük adamda vicdan qoymuşdu…

13.11. 2025, Samara

GƏDƏBİYYAT. SƏMƏD VURĞUNUN «PARTİYAMIZDIR» ŞEİRİ HAQQINDA

“Vicdan, eşq, ürək, zehn, düşüncə, fikir, dilək, xoş gələcək, zövq-səfa, zəhmət…”

Tam siyahı deyil. Səməd Vurğun deyir ki, bütün bunlar hamısı “partiyamızdır”, yəni Ümumittifaq kommunist (bolşeviklər) partiyası. 1952-ci ildən – Sovet İttifaqı Kommunist Partiyası.

Yəni partiya insanın hər yerində, hər şeyindədir, çarpayısının (çarpayısı olanın) və hətta yorğanının altındadır.

Və əgər Səməd Vurğunun dediyi düzdürsə, sovet adamı əsl adam deyil, laboratoriya yaradılmış monstrdır.

Məsələ burasındadır ki, partiyanın tərifini verən Səməd Vurğun nə dediyinin, nə yazdığının fərqinə varmır. Adı çıxandan, qələminin ucu da, təpəsi də işləyir, heç kimin cəsarəti çatmaz deyə ki, yoldaş Vəkilov, sənin yazdığından bir şey başa düşmədik. Avazı xoş gəlirsə, kifayətdir. “Bəşərin vicdanı, eşqi, ürəyi…” “ürək, dirək, gələcək…səfası, dünyası, mənası, simfoniyası…” Bizim millət qafiyənin əsiridir, özü də hər qafiyənin yox, əsrlərlə işlənib itilənmiş, qulağa şuppultu ilə girib ürəyə yağ kimi yayılan qafiyələrin: “sənət, zəhmət, bəşəriyyət…”

Səməd Vəkilov abır-həya bilmədən bəşəriyyətin adından bəyənatlar verir. Azərbaycan bəşəri ayaqyalın, başıaçıq kolxozda qan-tər axıtsa da, qarnı acdır. İngilis, fransız, Amerika bəşəri gündən-günə həyatını yaxşılaşdırır, yaxşı yeyib-içir, gəzir, iqtisadiyyatda, incəsənətdə, elmdə, idmanda yeni-yeni nailiyyətlər qazanır…

“Bütün yer üzünün xoş gələcəyi…”

Hansı ölkədə kommunist partiyası hakimiyyətə gəlibsə, ümummilli fəlakətə səbəb olub: SSRİ, Çin, Kamboca, Kuba… SSRİ-də, o cümlədən Azərbaycanda, milyonlarla insan “partiyamızın” qurbanı olub. Kommunizm rejimləri yıxılandan sonra bildik ki, əsl “zövq-səfa” hardaymış. Həyatımızı yaxşılaşdıran nə varsa, kommunizmlə mübarizə aparan qərbdən gəldi…

Səməd Vurğun iddia edir ki, bütün “şeirin, sənətin, zehnin, zəhmətin” ilhamçısı “partiyamızdır”. “ ilhamı” kimi yaxşı sənətkar eləmişdi? Əksinə, Kommunist partiyası tanrı vergisi və ilhamıyla doğulmuş insanların çoxunu məhv elədi. Səməd Vurğun kimi, Süleyman Rüstəm, Rəsul Rza kimilər ədəbiyyatı ideoloji partiya fəaliyyətinə çevirib yaşadılar.

Qəribə görünsə də, partiyaya, Stalinə həsr olunmuş şeirlərin içində də yaxşıları, yəni istedadla yazılmışları var. Məsələn, Mandelştamın Stalinə yazdığı bir şeir belədir. Ancaq Səməd Vurğunun şeirləri basməmmədidir. Yuxarıda dediyim kimi, Səməd Vurğunun yazdığına posu olmayıb. Onu rus dilinə çevirələr isə şeirləri özləri yazıblar. “Azərbaycan” şeirinin ruscaya tərcüməsinə baxın: Adelaida Adalis o şeiri özü yazıb, Səməd Vurğuna məxsus olan yalnız şeirin adıdır.

И невежды порочили имя твоё
И безумцы пророчили горе твоё,
И надежды измучили сердце твоё,
Но пришла благородная слава твоя, –
Велики твои дочери и сыновья!
Пусть Баку мой неведомый гость навестит:
Миллионами солнц его ночь поразит.
Если северный ветер на вышках гудит,
Откликается эхом песчаный простор,
Полуночные горы ведут разговор…

Burda Səməd Vurğunun şeirindən əsər-əlamət var? Hərçənd tərcümə də cəfəngiyyatdır, ancaq Səməd Vurğunun orijinalından fərqli olaraq, burda mübtəda ilə xəbər uzlaşır…

İndi də mübtəda haqqında.

Səməd Vurğun deyir:

Hər sadə, mürəkkəb cümləmizin də

Əzəl mübtədası partiyamızdır!

Bunu deyən adam “partiya” sözünü gərək  ən azından mübtəda mövqeyində işlədəydi. Adama deyərlər ki, ay filan-filan olmuş, demirsən ki, mübtədadır? Hanı mübtəda? Şeirdə “partiyamızdır” – xəbərdir. Yəni bu, Səməd Vurğunun hətta partiyadan yazanda da basməmmədi yazdığının sübutudur…

 12. 11. 2025, Samara

«OYUNDANKƏNARSAN ELƏ BİL İNDİ…»

Orta statistik qocasan əgər,

Varın pensiyasa kiçik, gülməli,

Adın, çəkin yoxsa pula bərabər —

Qalmayıb heç kimin sənin, deməli.

 —

Nədən danışasan – yorur, əsnədir,

Sözün oyadırdı bir zaman ancaq.

Oyundankənarsan elə bil indi,

Səninlə qonuşan  cəzalanacaq…

 —

Demə cavanlıqmış eybini örtən,

İndi üzə çıxıb – yox say-hesabı.

Özünə “dostların” gözüylə hərdən

Baxırsan – özünü xəcalət basır…

Yox adam içində yerin də sənin,

Köhnə dost qarşına çıxsa, pərt olar.

Elə bil paltarsan, dəbdə deyilsən,

Nə geyilə bilir, nə də atıla…

 

11.11. 2025, Samara