Yenə ev verilib  Ramiz Rövşənə,

Çətin ki, şairin doya gözləri.

Durmur ata verən, oğul verənə,
Yəqin nəvədən də bir ev gözləyir.

                                     —-

Əbədi uyudu neçə min əsgər,
Getmir gözlərinə yuxu şairin,
Güdür, daha kim nə hədiyyə verər,
Verin, gözü doysun, yenə də verin!

                                        —-

Verin, otaqların çox olsun sayı,
İki min yeddi yüz səksən üç olsun.

Verin, əl uzadıb, dilənçi payı,
Pul verin üstəlik, cibi də dolsun.

                                   —-

Mətbəxdə, hamamda suyun yerinə,
Bütün kranlardan qızıl qan axsın.

Sayı bilinməsin pəncərələrin,
Şəhid məzarına hamısı baxsın.

                                ——

Yatır əsgərimiz, yatır əbədi,
Yatdığı nəm torpaq ikicə arşın.

Bilmir həya nədir, bilmir ar nədir,
Şair ev istəyir yas yığışmamış.

                               —-       

Ev verin şairə, yenə ev verin,

Təntənə qurulsun, gəlsin izdiham,

Ya Cəngi çalınsın, çalınsın ya himn,

Versin açarını Əliyev İlham.

                                 ——-

 İki min yeddi yüz səksən üç otaq,
Verilsin şairin ixtiyarına.

Susayıb kranı açanda ancaq,
Təpədən dırnağa bürünsün qana…

                              ———

İki arşıın yerdə əsgərim yatır,
Çəkilib yuxusu ərşə ananın.

Duyur yaxındadır hələ də qatil,

Hardasa oğlunun qurumur qanı…

20. 12. 2020, Samara