Архив тегов | dini şeirlər

BİZƏ VƏD EDİLİB ƏBƏDİ HƏYAT…

         doktor Səlim Əhədova

Bizə əbədiyyət, əbədi həyat,

Kitaba inansaq, Tanrı vəd edir.

Əbədi cəhənnəm, əbədi cənnət,

Gözləyir hər kəsi, kim ölüb gedir.

 +

Əbədi həyatı görəsən niyə,

Elə burda vermir bizə Yaradan?

Sübutsuz vədlərlə axı ölməyə,
Azdır bu dünyada tələsən insan.

 +

Məqsədi, mənası nədir ölməyin,

Tanrım, dirilirsə ölən, yenidən?

Cənnətin var burda, var cəhənnəmin,
Burda qurmaq olar məhkəməni də.

 +

Özün bilirsən ki, öyrəşikliyik,
Yaxşıya, həm pisə biz bu dünyada.

İtə, pişiyə də üz-göz öyrəşir,

Çiçəyə, ağaca, ota, suya da.

 +

Hazırıq, iş əgər məhkəməliksə,
Sənin hüzurunda duraq indidən.

Göstər özünü də, nəhayət, bizə,

Qaldır min illərlə ölənləri də.

 +

Doğma kürəmizi “kun!” deyib böyüt,
Çatsın hər kəsə yer, hava, çörək,  su.

Divanı bitirib taxtına qayıt,

Yaşayaq, bilmədən ölüm qorxusu…

 +

Demə insan ömrü əbədi olsa,
İtərdi həyatın bütün ləzzəti.

Anlat, Tanrım, mənə, əgər eləsə,

Niyə vəd elədin əbədiyyəti?

 +

…Bu nə xoş ətirdir dəyən burnuma? –

Ah, çəmən biçilib yol qırağında…
Xoşdur əbədiyyət söhbəti, amma,
Yoxdur bu nemətdən behişt bağında…

15.05. 2025, Samara

 

GƏDƏBİYYAT. BƏXTİYAR VAHABZADƏ: «ALLAH». (İlahi, keç günahımızdan…)

“İdraka yol açmış gecədən gündüzə Allah!”

Bunu tərcümə eləmək olar: Allah idraka gecədən gündüzə yol açır. Ancaq sual yaranır: Gecə ilə gündüzün arasında yol bağlı olur?
“Güldürməsən öz könlünü gülməz üzə Allah!”

Tərcüməsi: insan gərək öz könlünü güldürə ki, Allah da onun üzünə gülə.

Burda əngəl var: insanın könlünün gülməyini gərək Allah istəyə. Allah istəməsə, mən öz könlümü necə güldürə bilərəm? Akademik şair çox vacib şeyləri qarışdırır.
“Qəlbin gözü yanmazsa görünməz gözə Allah!”

Qəlb — yəni ürık? Ürəyin gözü? Yaxşı, özümüzü akademik şair kimi arsızlığa qoyub razılaşdıq ki, ürəyin gözü olar. Ancaq yenə əngəl çıxır: axı ürək özü yanar, ürəyin gözü varsa, yanmaz, uzağı işıqlanar…

Müsürmannar, qəlbin gözü necə yanar axı? Canavar gözü kimi?

“Allah, bilirik, cism deyil, bəs nədir Allah?”

Aha, cism deyil, bəs nədir? Akademik deyəcək.
“Ən yüksək olan haqda həqiqətdir Allah”.

Yox, bunun tərcüməsi çətindir. “Allah ən yüksək haqda olan həqiqətdir”. Bunu buraxaq.
“Dondunsa təkamülcə gözəllik qabağında.”

Bəlkə bunu tərcüməsiz başa düşdük? Yox? Burda “gözəllik” sözü aydındır. Qabağında (türkün məsəli) “təkamülcə” sözü var. Onun yerində əslində “kamil” ya da “mükəmməl” sözü olmalıdır. Yəni ingiliscə “perfect”. Kamil gözəllik. Dərd burasındadır ki, “kamil” və “mükəmməl”  sözləri vəzni pozur. Ona görə akademik xalqın avam olduğunu nəzərə alıb “təkamülcə” sözünü qondarır. “Təkamül” sözü var, yəni evolyusiya, təkamülcə isə nonsensdir, yəni cəfəngiyatdır. Bəxtiyar Vahabzadə, böyük vətənpərvər, basməmmədi eləməkdən heç vaxt çəkinməyib. O, əlli il universitetdə müəllim professor olub, minlərlə gələcək məktəb müəlliminə diplom verib  və yaxşı bilib ki, onun “savad” verdiyi müəllimlərin özləri də, şagirdləri də basməmmədiyə “poeziya inciləri” deyəcəklər…
“Dərk et, bu təəccübdə, bu heyrətdədir Allah”

Bu şeir Nəsiminin dilindən yazılıb. Nəsimi Allahı təəccübdə görmür, gözəllikdə, gözəldə görür. “Qorxdular həq deməgə, döndülər insan dedilər”.

“Bildik, bilirik gizlidir insandakı qüdrət.”

İnsanın qüdrəti niyə gizlidir, kimdən gizlidir? Qüdrət varsa, aşkara çıxır. Nəsiminin qüdrəti kimi. Ya da Üzeyir bəyin.
“Hər kəs onu fəhm etməsə acizdir o əlbət.”

Müsürmannar! Baxın, “o əlbət” nə əlbətdir? Yaxşı deyək ki, hər kəs qüdrəti fəhm etməyə acizdir, hərçənd bu da cəfəng zözdür. Ancaq “o əlbət nədir”? Mən Azərbaycan xalqının bu cür ələ salınmağına qarşı etirazımı bildirirəm!
“İnsanın əzəl borcudur insanlığa hörmət.
İnsanlığa hörmətdə, ləyaqətdədir Allah!”

İnsanlığa hörmət insanın borcudur, hörmət də Allahdır…

Zirvə olduğu kimi, dib də var. Dib görünmür, vallah, dib görünmür…

“Fitrətdə yatır sözdə sözün öz yükü fikrim.”

Bunu bağışlayaq, yəqin şeirin burasını yazanda akademik içkili olub. Yoxsa belə ağ eləməzdi.”sözdə sözün…”
“Seçmiş, seçəcək daima tükdən tükü fikrim.”

Bu misra dəlləklər üçündür. Yadıma salyanlı məşhur dəllək Məşədi Həmid (“Maşdəmid”) düşdü…

“İnsan! — Təpədən dırnağa sən arzu-diləksən.”

Elə bilirdim ki, tükdən sonra dırnaq gələcək…Kompleks xidmət –manikür, pedikür…
“Zülmün üzünə haqq deyilən şilləni çək sən.
Şillən də möhürlənmiş o qeyrətdədir Allah!”

Şilləni kim çəkir? İnsan ya Allah? Yixarıda insana müraciət edilir, belə çıxır ki, şilləni o çəkməlidir. Bəndin sonundakı misradan başa düşmək olmur ki, şillə çəkən kimdir, Allah qeyrətdədir, ya  şillədə…

Və ya da dəmir yumruqda…

“Cahil enər alçaqlığa öz qəddini yenməz.”

Cahil alçaqlığa enər – bunu bildik. “Öz qəddini yenməz” nə deməkdir? Yəni qəddini məğlub etmək? Bu necə olur? Bu, Molla Nəsrəddin lətifəsindəki kimi öz-özünə kəllə atmaqdır.
“Vicdandan əgər dönsə də, öz xeyrindən dönməz.”

Bu misranın mənasızlığı bir yana, əruz vəzni də vəhşicəsinə pozulub.
“Zülmətdə, cəhalətdə, ədavətdə görünməz.
İlqarda, sədaqətdə, məhəbbətdədir Allah!”

Bu “şeir”  “Fəryad” pyesindəndir. Bəxtiyar Vahabzadənin cəfəng pyesləri illərlə alademik (!) teatrda oynanılıb və yəqin indi də oynanılır.

Dağılasan, Azərbaycan səhnəsi…

X.X.

15. 04. 2025, Samara

«CƏNNƏTİN YERİNİ BİLƏN ADAM VAR?»…

Cənnətin yerini bilən adam var?

Yeddi qat səmanın üstdəsə əgər,

Onda necə bitər orda xurma, nar?

Çaylar necə axar, hara tökülər?

 +

Orda nə istisə, nə soyuqdusa,
Sərin kölgə vədi deyilmi əbəs?

Yorulmaz —  insanın işi yoxdusa,

Nədən dincələcək cənnət əhli bəs?

+

Baxıb həyatına, həndəvərinə,
Ərəb bu cənnəti yaratdı bəlkə?

Yemişdi xurmadan axı başqa nə?

İstəyi, arzusu sərin su, kölgə…

 +

Arvad cavansa da, çirkin, əfəldir,
Həyatın, rəftarın ağırlığından.

Huri xəyalıyla tapıb təsəlli,
Ərəbi ehtiras incidən zaman…

 +

Təşnənin suyudur, acınsa yemi,
Cənnət əfsanəsi yaşar əbədi.

 Sübutu, dəlili yox onun elmi,

Sağlam düşüncəyə o həm də ziddir.

 +

Orda hurilər var, uşaq yox ancaq,
Yoxdur ata, ana, yox bacı, qardaş,

Orda nə it, pişik, nə at olacaq,
Nə sığal çəkməyə doğma, əziz baş…

 +

Əbədi yox işin, məşğuliyyətin,
Ağac da əkmirsən, çünki bağdasan.

Nədir bu həyatın bəs məziyyəti?

Doğrudan bunumu arzular insan?

 + 

Xurma kölgəsində, mütəkkə üstdə,

Min il oturarsan, milyon, milyard il,
Ağıl başdan çıxar çox belə getsə —

Ya cənnətə gedən ağılsız gedir?..

13. 03. 2024, Samara

İBLİS

09. 10. 23

Adəm yaranandan indiyə qədər,
Yer üzü dəyişib, göy də dəyişib.

Erkəkli-dişili dəyişib bəşər,
Dəyişib İblisin həyatı, işi.

 +

Uzaq gəzir daha xarabalardan,
Çoxdan ayaq basmır məzarlıqlara,

Min ilidr çıxarıb hamamı yaddan,

Bəlkə hərdən-birdən girər bazara.

 +

Beşulduz oteldə yaşar adətən,
Bütöv mərtəbəni bronlayaraq.

Çalğı eşidilir mərtəbəsindən,
Bir insan da görmür özünü ancaq.

 +

Hərdən çaldırsa da Rixard Vaqneri,

Amma Tartinidir əsl sevgisi.

Eşidən olub ki, ağlayıb deyir:

“Zalım necə dərin duyub İblisi!..”

 +

Varıdır cibində nə pasport desən,
Şengen də, əlbəttə, öz yerindədir.

Bürüyür elə ki, canını qüssə,
Ürəyi haranı istəsə, gedir.
+

İxtiyarındadır gözəl yaxtalar,
Gəlir hər məzəsi, verməmiş əmr.

Ancaq nə dincələr, nə rahat yatar —

İblis depressantsız keçinə bilmir!

+
Tanrı hüzurundan qovulan andan,
Bir neçə milyon il sovuşdu artıq,
Bilinmir Qiyamət yetişər haçan,
Buna şübhəsi var İblisin açıq.

 +

Sayı adamların – qarışqa sayı,

Törədir, çoxaldır, bəşər yorulmur.

Çıxır İblissiz də çoxunun zayı,
İnsanı şeytandan ayırmaq olmur.

 +

Tüstüsüz alovdan yaradılandan,

Torpaqdan yaranan gedib irəli.

Döndərir, qaytarır İblis anbaan,
Atom düyməsinə uzanan əli…

11.10. 2023, Samara

«QURBANLIQ QOÇ GÖNDƏR, TANRI, QATİLƏ…»

20230721_135628

Bəlkə də hər günün hər saatında,

Hər dəqiqəsində saatın ya da
Qətl törədilir, qızıl qan axır,
Bu an Tanrı hara görəsən baxır?

 +

Qaranlıq bucaqda, kol dibində ya,
Qatil qurbanını çəkir daldaya,

İldırım tək iti bıçağın ağzı

Ürəyə sancılır, kəsir boğazı.

 +

Ölür qız uşağı, oğlan uşağı,
Ölür göz işığı, ev yaraşığı.

Doğranıır qarı da, sütül gəlin də,
Qatil var hər tində  — tiyə əlində.

+
Hər şeyi görənsən, sən özün dedin,

Tanrım, hər qətli də görürsən yəqin.

Görürsən qızıl qan necə fışqırır,
Yəqin eşidirsən qışqırıqları.

 +

Qurbanlıq qoç göndər, Tanrı, qatilə,

Azsa, qurbanını bir sürü elə,

Bir ilxı at göndər, dəvə də göndər,
Qatilin əlini geriyə döndər.

 +

Görsən ki. nə versən, yumşalan deyil,
Çalacaq tiyəni indicə qatil,
Onda əllərini hökm edib qurut,

Sənin varlığına qoy görək sübut…

 

27. 07. 2023, Samara

İXLAS SURƏSİNƏ BƏNZƏTMƏ

2021 лето

O –Allahdır, o – təkdir,

Əzəldir, gələcəkdir.

Var olub doğulmadan,
Yox ondan doğulan da.

Nə tapılar bənzəri,
Nə də var bərabəri.

17. 08. 2022, Samara

İNCİL (LUKA). AZMIŞ OĞUL HAQQINDA RƏVAYƏT

2021 лето

İsadan mirzələr və fariseylər,

Belə deyirdilər indi gileylə:

“Dost olur o hər cür günahkar ilə,

Yeyir onlarla bir süfrədə hələ.”.

+

Elə ki, eşitdi İsa söhbəti,

Söylədi onlara bu rəvayəti:

«Yüz qoyunu varsa əgər birinin,
Və bu yüzün biri itərsə bir gün,
Çöldəcə qoyaraq doxsan doqquzu,
Getməzmi birinin dalınca özü?

Tapıb boynuna da mindirər hələ,

Gəlib şadlıq elər dostları ilə.

+

Bilin: Tövbə etsə bircə günahkar,
Tanrıya yəqin ki, daha xoş olar,

Günah işləməyən, doğru yol gedən,

Doxsan doqquz mömin ibadətindən.

+

On dirhəmi olan bir qadın əgər,
Bir  dirhəm itirisə, səy ilə məgər,
Evi süpürməzmi şam işığında?

Dirhəm tapılarsa, dincələr onda.

Yığar qonşuarı, deyər mənlə bir
Sevinin, tapmışam dirhəmi axır.

+

Tanrı mələkləri sevinir belə,

Haçan bir günakar tövbə eləyər.

+

Bir kişinin iki oğlu var idi,

Bir gün atasına kiçik söylədi:

“Mülkdən mənə düşən nə var, ver mənə”.

+

Ata əməl etdi oğul deyənə,
Nə malı, dövləti vardısa onun,

Böldü arasında iki oğlunun.

Kiçiksə payına düşəni yığdı,
Uzaq bir ölkəyə səfərə çıxdı.

Kefə, əyləncəyə qatıldı orda,
Xərclədi pulunu, tükəndi var da.

Birdən o ölkəyə üz verdi aclıq,
Tikəyə möhtacdır kiçiksə artıq.

+

Bir yerlidən kömək istədi oğlan,
O da qoydu onu donuza baxan

+

Hazırdı yeməyə donuz yeyəndən,
Ancaq verən yoxdu tör-tökündü də.

+

Sonra ağla gəlib dedi: «Nə qədər.
Bizim evimizdə çalışır nökər,

Bol çörəyi vardır hər birinin də,
Burda mən acından ölürəm indi.

+

Atamın yanına dönüb deyərəm:

«Tanrının və sənin qabağında həm,

Günah işləmişəm, məndə ləyaqət

Yox oğlun adlanam, göstər mərhəmət,
Bu gündən biri say nökərlərinən”.

+

Və ata evinə döndü yenidən.

Atası uzaqdan onu görəndə,
Rəhmi gəldi, ona doğru qaçaraq

Əzizlədi, öpdü, qucaqlayaraq.

+

Oğul dedi: «Ata, çox günahlıyam,

Yoxdur ləyaqətim oğul sayılam”.

+

Atasa əmr etdi tez nökərlərə:

«Ən yaxşı paltarı gətirin bura.

Paltarı tək olsun ayaqqabısı,

Verin barmağına üzük də taxsın,

Ətlik dananı da çəkin meydana,
Gərək yeyib-içək indi şadyana.

Çünki oğlum mənə ölü kimiydi,
Dirildi. İtmişdi – tapılıb indi”.

+

Tarladaydı böyük  oğul bu anda,

Qayıdaraq evə yaxılaşanda,

Gəldi qulağına nəğmə səsləri,

Çağırıb yanına o, bir nökəri,

Soruşdu: «Qurulan bu şənlik nədir?»

Söylədi: “Qardaşın sənin gəlibdir.

Şənlik eləyirlər, danə kəsiblər”.

+

Darıxdırdı böyük oğlu bu xəbər,
Girmək istəmirdi içəri indi,

Atası çıxaraq onu səslədi.

Oğlusa söylədi: “Ata, budur mən,

Neçə ildir sənin xidmətindəyəm.,

Mənə heç çəpiş də veməmisən sən,
Yığışıb dostlarla vaxt keçirəm şən.

Malını,  mülkünü fahişələrlə,
Dağıdan oğlunsa gələndə, belə

Qarşıladın, ətlik dana də kəsdin.

+

Ata dedi: “Oğul, sən   yanımdasan.

Qardaşına görə biz belə şadıq,
Çünki dirilibdir, ölüydü axı.

İtkin sayılırdı, tapılıb axır”.

14. 08. 2022, Samara

İNCİL (YƏHYA). “GÜNAHI OLMAYAN İLK DAŞI ATSIN,,,”

2021 лето

 Getdi səhər tezdən məbədə İsa,
Eşidib tez ora axışdı xalqsa.

İsa da yerdəcə əyləşib indi

Məbəddəkilərə öyüd verirdi.

Bu zaman mirzələr və fariseylər,
Məbədə girdilər, özləriyləsə,

Onlar gətirdilər bir qadını da,

Günahkar bilərək onu zinada.

Qadını ortaya onlar çəkərək,
Dedilər: “Müəllim, xalq bilə gərək,

Buna nə deyirsən. Bunun günahı

Ağırdır. Zinaya yol verib axı!

Hökmən daşaqalaq gərək edilə,

Musa qanununun budur tələbi.

İndi sözün nədir?” Bu qayda ilə,
İsanı azdrmaq istəyirdilər.

İsa da əyləşib başı aşağı,
Elə nəsə yazır, cızıb torpağı.

Birdən dikələrək söylədi: “Əgər

Sizdə günahsız kəs varsa bir nəfər,
Qoy elə birinci daşı o atsın”.

Çömbəlib yenidən İsa sonrasa,
Torpağın üstündə yazırdı nəsə.

Duyaraq xəcalət, vicdan ağrısı,
Böyükdən kiçiyə qədər hamısı,
Tələsik tərk edib məbədi getdi,
Tək qalmışdı İsa qadınla indi.

Təzədən başını qaldıran zaman,

İsa gördü təkcə qadındır qalan.

Dedi: “hakimlərin hara getdi bəs?

Səni mühakimə etmədi heç kəs?”

Qadınsa söylədi: “Heç kəs, İlahi!”

İsa ona dedi: “Get və bir daha,
Günah etmə. Amma gərək biləsən:

Səni mühakimə eləmirəm mən.

12.08. 2022, Samara

DAĞÜSTÜ VƏZ — III

2021 лето

 Etməyin heç kəsi mühakimə siz,
Siz də mühakimэ edilməyiniz.

+

Bu gün mühakimə etsəniz necə,

O məhkəmə sizi gözlər eləcə.

+

Özgələrə hansı ölçü tutsanıız,
Ölçüləçəksiniz o ölçüylə siz.

+

Çöpü qardaşının gözündə görən:

Öz gözündə tiri görmürsən nədən?

Tiri öz gözündən, ikiüzlü, sən,
Çıxar ki, gözündən qardaşının da

Görüb çıxarasan çöpü sən onda.

+

Müqəddəs sayılan, olan nə varsa,
İtlərə atmayın, donuzlarasa.
Mirvari tökməyin – tapdalayarlar,
Sizi dağıdarlar qayıdıb onlar.

+

Diləyin – verilər istədiyiniz,

Əgər axtarsanız – taparsınız siz.

Döysəniz – qapını açarlar, zira,

Döyənə açırlar, tapır axtaran.

+

Varmı aranızda elə bir insan,
Oğlu ondan çörək istəyən zaman,

Ovcuna daş qoyar? Ya balıq əgər

İstəsə, bir ilan götürüb verər?

+

Kinli olsanız da, siz, beləliklə,
Övladlarınıza istədikləri,
Neməti verirsiz; şübhə yox onda,
Beləcə, əlbəttə, Göy Atanız da,
Nemətlər verəcək istəyənlərə.
+

Ədalətli rəftar başqalarınndan,

İstəyən kəs özü gərək hər zaman,
Elə rəftar edə başqalarıyla —

Qanundur, nəbilər deyib həm belə.

+

Dar qapıdan girin, bilin ki, məhvə

Aparan qapılar gendir həmişə,

Belə qapılardan çoxları gedər.

Həyata açılan  qapılarsa dar,

Yolları ensizdir; buna görə də,
Onları dünyada az insan tapar.

+

Tanıyın yalançı peyğəmbərləri:

Qoyun dərisində gələrlər onlar,

İçdə quduz qurddur ancaq hər biri.

+

Onlar tanınarlar meyvələriylə

Üzümmü yığırlar onlar göyəmdən,

Ya qanqaıl kolundan əncir dərirlər?

+

Yaxşı ağac verər yaxşı da meyvə,
Ağac bəd olarsa, meyvə də bəddir.

Meyvəsi bəd ağac kəsilməli və

Doğranıb ocağa atılmalıdır.

+

Meyvəsi tanıdar yəni onları.

+

Girə bilmz Səma Ərazisinə,

Mənə hər “İlahi, İlahi” deyən .
Girəcək Atamın İradəsini

Qəbul edən, ona həm boyun əyən.

+

O gün bir çoxları mənə deyərlər:

İlahi! İlahi! Sənin adından,

Qatılmadıqmı biz öndeyərliyə?
Qovan cinləri biz deyildik məgər?

Hər biri o çoxlu məcüzələrin

Tək sənin adınla axı yarandı!

+

Onda mən onlara elərəm elan:

Mən tanımamışam sizi heç zaman.

Məndən uzaq olun, qanun pozanlar!

+

Beləcə mən sizə indi deyəni,

Eşidib onlara əməl edəni,

O ağıllı kəsə bənzədirəm ki,
Möhkəm daş üstündə evini tikir.

Nə qədər yağsa da, daşsa da çaylar,

Tufan olsa da, o ev salamat qalar.

Çünki onun daşdan bünövrəsi var.

+

Kim ki, dediyimə qulaq asaraq,

Əməl eləmirsə sözümə ancaq,

Bənzəyir ağılsız o insana ki,
Evini qumların üstündə tikir.

Yağsa, çaylar daşsa, tufan da əgər,
Qopsa, xarabaya o ev çevrilər.

+

İsa sözlərini bitirən zaman,
Xalqı təlimiylə elədi heyran.

“Heç zaman farisey, ya da ki, mirzə,
O dediklərini deməyib bizə.

Danışır ixtiyar sahibi kimi,

Sanki Tanrı verib ona bu hökmü”.

 

08-09.08. 2022, Samara

İNCİL (MƏTTA). DAĞÜSTÜ VƏZ-II

2021 лето

Baxın, sədəqəni elə verməyin,

Ki, yığılıb görə uzaq və yaxın.

Kim belə göstərsə özünü əgər,
Tanrı nəzərində qazanmaz dəyər.

+

Aləmə car çəkmə versən sədəqə.

İkiüzlülərdə qaydadır belə.

Onlar küçələrdə, sinaqoqda ya,
Kimə nə versələr, salırlar haray.

+

Sən əgər sədəqə versən kiməsə,

Sağ əlin edəni sol əl bilməsin.

Nəzərindən qaçmır heç nə Atanın,
O açıq verəcək mükafatını.

 

Bənzəmə ibadət eləsən haçan,

İkiüzlülərə: onlar adətən,
Hər vaxt ibadətə elə durarlar,
Baxıb bunu görsün hökmən adamlar.

Qaçmır nəzərindən heç nə Atanın,

Çatdırır onların mükafatını.

+

Sənsə ibadətin vaxtı çatanda,
Gir öz otağına, ört qapını da.

Dua et Atana – O gizlindədir;

Görür gizlini və verir əvəz də.

+

Bütpərəst tək çox söz söyləmə hədər.

Bütmərəst düşünür sözlər nə qədər
Duada çox olsa, tez eşidilər.

Atanız, siz hələ istəməmişdən,

Korluq çəkirsiniz bilir o nədən.

+

Belə dua edin: “Atamız, qərar

Tutmusan göylərdə! Ali adın var.

Sənin padşahlığın, nəhayət, gəlsin,

Sənin iradənə yer, göy əyilsin.

Əsirgəmə nemət çörəyi bizdən,
Nə borcumuz varsa, bağışla həm sən,
Necə borcluları biz bağışlarıq.

Bizi yolumuzdan azdırma ancaq,

Şeytanın şərindən tut bizi uzaq.

Sənindir səltənət, güc, şərəf sənin,

Zamanlar keçdikcə sən varsan! Amin”.

+

Bağışlayarsansa başqalarını,

Bağışlar eləcə səni də Tanrı.

+

Əgər başqasının sən günahından,
Keçməsən, mərhəmət umma Tanrıdan.

+

İkiüzlülər tək, oruc tutarkən,
Halsız görünməyin, onlar adətən,

Qaşqabaq tökürlər  bilinsin bu dəm,
Onlar orucdurlar. Sizə deyirəm

Həqiqətən: Atam görür onları,

Hər kəsin yetişir mükafatları.

+

Xəzinə yığmayın siz bu dünyada,

Güvə xarab edər, pas atar ya da,
Daim oğrular da durub pusquda.
Göy üzünə yığın siz xəzinəni,
Orda nə pas kəsər, güvə yeyər nə.

Orda əli çatmaz oğruların da.

Harda xəzinəniz – qəlbiniz orda.

+

İnsan bədəninn çırağıdır göz,
Bədən işıqlıdır, təmizdirsə göz.

+

İki ağaya da heç insan yəqin

Xidmət edə bilməz; əgər birini,

Sevərsə, birinə o, nifrət elər.

Çətin hər birini yarıda bilər.
Deyin, Tanrıya və pula beləcə,

Xidmət edə bilər bir insan necə?

+

Sizə söyləyirəm buna görə mən:

Həm yemək-içməyi, geyinməyi həm,

Özünüzə qayğı siz eləməyin.

Qəlb və ruh yeməkdən üstün deyilmi?

Bədənmi vacibdir yoxsa geyimmi?

+

Göydəki quşlara yetirin nəzər,
Onlar nə əkirlər, nə də biçirlər,

Yedirtmir onları məgər Tanrınız?

Axı onlardan da yaxşısınız siz!

+

Niyə geyim sizi qayğılandırır?

Çöl çiçəklərinə nəzər salın bir:

Onlar nə iş görür, nə də əyirir;

Mən sizə deyirəm: hətta Süleyman,

Şöhrəti dünyaya yayılan zaman,

Onlardan biri tək geyinməmişdi.

+

Ocağa atılan otları əgər,
Tanrınız beləcə geyindirirsə,
İnamı naqislər, bilin ki, sizə,
Bundan artığını həmişə verər.

+

Siz Tanrı mülkünü, həqiqətini,
Axtarın, hər şey də yerinə gələr.

Sabahın fikrini çəkməyin, yeni
Gün özü hər şeyi yerbəyer elər.

06-07.08.2022, Samara