Ikinci dünya müharibəsi illərində

                               Ərəbqardəşbəylidə iki xırdaca yetim

                                qız körpə qardaşlarını ölməyə qoymayıb

 

 

Boyları bir qarışdı,

Ataları ölmüşdü,

Anaları ölmüşdü,

Qalan körpə qardaşdı.

 

 

Nə top, nə tüfəng səsi —

Müharibə uzaqda.

Qızları səksəndirən,

Ac qardaşdı bucaqda.

 

 

Havada çörək ətri

Gəzir, baş gicəlllənir.

Bəs bu süd ətri hardan?-

Bacıların burnundan…

 

 

Musa gah bu qucaqda,

Gah o qucaqda Musa.

Hərbin özü uzaqda,

Sinə üstdə balası…

 

 

Ha borc de, ha de vicdan –

Bunu anlar böyüklər.

Bacıları oyadan,

Qardaş səsiydi səhər.

 

 

Nə məktəb bilirdilər,

Nə kitab açmışdılar.

Həm müəllim, həm də dərs –

Körpə ac qardaşları.

 

 

Körpə uşaq qucaqda,

Qapı-qapı düşdülər.

“Musa ölür acından”!-

Qışqırıb döyüşdülər.

 

 

Kimi öz tikəsini,

Gizləməyə tələsdi.

Çoxu qırıntı yığdı,

Tikədən tikə kəsdi.

 

 

Ev-ev, küçəbəküçə,

Bacılar gəzdi kəndi.

Ayaqyalın, başaçıq,

Cüt qızı İskəndərin.

 

 

Neçə ağır il ötdü,

Qırıntı tikə oldu.

Musa artdı, böyüdü,

Qızlardan yekə oldu…

 

 

Saxlanmayıb yazıyla,

Yaddan çıxıb adları.

Ancaq Firon qızıyla,

Cici-bacılıqdadır

 

 

Bəlkə onlar. Kim bilir,

İndi bəlkə o qızlar,

Körpəcə mələklərin,

Oynarlar hər nazıyla…

                                        27-29 fevral 2008, Samara