Ikinci dünya müharibəsi illərində
Ərəbqardəşbəylidə iki xırdaca yetim
qız körpə qardaşlarını ölməyə qoymayıb
Boyları bir qarışdı,
Ataları ölmüşdü,
Anaları ölmüşdü,
Qalan körpə qardaşdı.
Nə top, nə tüfəng səsi —
Müharibə uzaqda.
Qızları səksəndirən,
Ac qardaşdı bucaqda.
Havada çörək ətri
Gəzir, baş gicəlllənir.
Bəs bu süd ətri hardan?-
Bacıların burnundan…
Musa gah bu qucaqda,
Gah o qucaqda Musa.
Hərbin özü uzaqda,
Sinə üstdə balası…
Ha borc de, ha de vicdan –
Bunu anlar böyüklər.
Bacıları oyadan,
Qardaş səsiydi səhər.
Nə məktəb bilirdilər,
Nə kitab açmışdılar.
Həm müəllim, həm də dərs –
Körpə ac qardaşları.
Körpə uşaq qucaqda,
Qapı-qapı düşdülər.
“Musa ölür acından”!-
Qışqırıb döyüşdülər.
Kimi öz tikəsini,
Gizləməyə tələsdi.
Çoxu qırıntı yığdı,
Tikədən tikə kəsdi.
Ev-ev, küçəbəküçə,
Bacılar gəzdi kəndi.
Ayaqyalın, başaçıq,
Cüt qızı İskəndərin.
Neçə ağır il ötdü,
Qırıntı tikə oldu.
Musa artdı, böyüdü,
Qızlardan yekə oldu…
Saxlanmayıb yazıyla,
Yaddan çıxıb adları.
Ancaq Firon qızıyla,
Cici-bacılıqdadır
Bəlkə onlar. Kim bilir,
İndi bəlkə o qızlar,
Körpəcə mələklərin,
Oynarlar hər nazıyla…
27-29 fevral 2008, Samara
