Kəsər bu yağış da, gün doğar yenə —
Çətirsiz olsam da hələ gəzirəm.
Gedib dəyişərəm sonra əynimi,
Çökərəm önündə televizorun.
Başqa yerlər var ki, yağır aramsız,
Çayları daşdırır, yıxır bəndləri.
Başqa şəhərlər var — evlər adamsız,
Sel yuyub aparır başqa kəndləri.
Hardasa zəlzələ, dağıntı, qırğın,
Canlı bombalar da partlar hardasa.
Dərdi, müsibəti başqalarının
Sadəcə adlanır: “xəbər”, “hadisə”.
Beləcə baxaram gecə keçincə,
Sonra keçirərəm televizoru.
Yerimə girərəm, soyuq balınca,
Baş qoyub yataram üzü divara.
Yetişməz nəfəsim, divarı dəlib,
Kimsəyə. Bilmirəm orda kim yaşar.
Başqalıq – məsafə, uzaqlıq deyil,
Başqalıq – bu divar dalında başlar…
sentyabr-31 dekabr 2009, Samara
xeyrulla xayal 