ANA                                            

Yıxılıb həyətin boz asfaltına,

Nəfəs almağı da bilinmir indi.

Baxır, kütlə görür həndəvərində,

Tanımır məhəllə camaatını.

Ana gözlərinin işığı sönüb —

Ata bərabəri, adı and oğul,

Dünən anasına qol-qanad oğul,

Yurda qol-qanadı bükülü dönüb.

Ağır xəstəliklə, ağır yarayla,

Yataqda qalsaydı illər uzunu.

Yalvarar, Tanrının bəlkə özünü,

Rəhmə gətirərdi dualarıyla.

Nazını çəkərdi son ümidinin,

Bəsləyib şəfalı bar yetirərdi.

Təzədən döşünə süd gətirərdi,

Əlac desəydilər ana südünü.

Əsir tutulsaydı, hərbə çıxardı,

Düşmən ordusuna həmlə çəkərdi.

Yalın əlləriylə qırıb-tökərdi.

Əlli min əsgəri. Qala yıxardı.

Dəf edər təbii fəlakətləri,

Alardı oğlunu sudan və oddan.

Halı yeri-göyü indi ağladan,

Göylə əlləşərdi bala xətrinə.

Torpağın altıdır soyuq yer indi…

Yer isti, göy isti, odlanır asfalt.

Göz dolu, qəlb dolu, yetişir saat,

Tanrıya üz çevir, Tanrını dindir…

22-23 aprel 2011 Samara