Tövlədə saman çöpü kimi ümid işarar,

Uçuşuyla məst arı niyə qorxudur səni?

Bax, buludu gör necə günəş şüası yarar.

Niyə yuxulayırsan masa üstdə dirsəyin?

—

Zavallı qəlb, buz kimi sən bu quyu suyundan,
İç barı, yat təzədən. Mənsə burdayam, oyaq.
Keşiyində duraram sənin yuxunun hər an,
Körpə kimi yatarsan sənsə qıığıldayaraq.

—

Günorta. Xanım, gedin tanrı naminə indi,
O, yatır. Addımları qadının, qəribədir,

Beynində əks-səda verir zavallıların.

—

Günortadır. Suladıb sərinlətdim otağı,

Get, yat! Ümid çalada daş kimi işıq salır.
Sentyabr gülləri, nə vaxt açılar axı!

Fransızcadan tərcümə

09 — 10.11. 2021, Samara
QEYD: sonetin mövzusu şairin Rembo haqqında xatirəsidir

=========================

PAUL VERLAİN

L’espoir luit comme un brin de paille dans l’étable.

Que crains-tu de la guêpe ivre de son vol fou ?

Vois, le soleil toujours poudroie à quelque trou.

Que ne t’endormais-tu, le coude sur la table ?

—

Pauvre âme pâle, au moins cette eau du puits glacé,

Bois-la. Puis dors après. Allons, tu vois, je reste,

Et je dorloterai les rêves de ta sieste,

Et tu chantonneras comme un enfant bercé.

—

Midi sonne. De grâce, éloignez-vous, madame.

Il dort. C’est étonnant comme les pas de femme

Résonnent au cerveau des pauvres malheureux.

—

Midi sonne. J’ai fait arroser dans la chambre.

Va, dors ! L’espoir luit comme un caillou dans un creux.

Ah ! quand refleuriront les roses de septembre !