QURBAN

Bağlanıb ayaqları,
Böyrü üstə yıxıblar.

Üzü qibləyə sarı,

Gözlərindəsə yaş var.

 —

İtilənibdir bıçaq
Kəsən bilir işini,
Bədəndən ayıracaq,

İndi qoçun başını.

 —

İslanıb boynu tərdən,

Göz yaşı axıb gedir.

Yox hünəri tərpənə,

Qoç oğlu qoç deyildir!
 

Hər quşun, hər heyvanın,

Ağacın, çiçəyin də,

Yaradanı var yəqin.
Bəlkə yalvarır indi,

 —

Yaradanına  Qurban

Mərhəmət diləyərək.

Yaxınlaşınca zaman,

Ya da deyir «kaş gərək,

 — 

Kor ya axsaq olaydım,

Quyruğu kəsik həm də.

Buynuzlarım sınaydı,

Ya da kəllələşəndə.

 —

Başım üstdə bıçaqlı — 

Qoç oğlu qoç yaranan,

Ölür ayağı bağlı.

Yaranmayaydım heç mən!»


 Çəkər tiyəni indi,

İşini bilən kişi.

Baş ayrılar bədəndən –

Budur dünyanın işi…

09. 07. 2022, Samara