Архив по авторам | Xeyrulla Xəyal

BİZ ÖZÜMÜZ ƏŞYA, HƏYAT DA ŞEYDİR…

Paltaryuyan maşın və ya qabyuyan,

Kompüter, telefon, avtomobil al — 

Hər şeyin üstündə kitabçası var

Ətraflı işlətmə qaydalarıyla.

 +

Başa salır hara taxasan nəyi,

Tərsi ayırasan avanddan necə,

Necə salmayasan maşını gücə,

Necə saxayasan aldığın şeyi.

 +

Dərman satışına indi biz baxaq:
Ətraflı təlimat hər birində var.

Düzdür, oxuyanda başı ağrıdar,

Vacibdir diqqətlə oxumaq ancaq.

 +

Söz-söz oxuyaraq çalışır insan,

Bir nöqtə, bir vergül gözdən itməsin,

Qarınçın olanı başçın içməsin.

Az deyil lap əzbər yadda saxlayan.

 +

Dini təlimləri götürək indi.

Əlbəttə, tanışsa bizə hansılar.

Nəyi necə etmək qaydaları var,
Əslində onların hər birində də.

 +

Nəyi hara taxaq, haçan nə yeyək,

Nə səbəblə içmək olar ya olmaz,

Kimlə dostluğumuz günah sayılmaz,

Kimlərlə oturub-durmayaq gərək…

 +

Biz özümüz əşya, həyat da şeydir,

Nəyi, necə etmək kitabı da var.

Amma nədənsə xoş ömür-gün yaşar,

Kim nəyi, necəni tərsavand edir…

 

13. 08. 2025, Samara

TƏKLİK

Anadangəlmədir, yazıdır bizə,

Onsuz doğulan yox, o, hər kəsdə var.

Adına xəstəlik demək də olar,
Yoxdur bu azara müalicəsə.

 +

Ölüm qorxusu tək ağırdır hərdən,

Qurtuluş axtarır bir təhər hərə,

Kənddən üz tuturuq böyük şəhərə,

Həmin ağrı qalxır həminki yerdən.

 +

Cüt olaq, çox olaq – təkik hər zaman,
Varlığa xassədir təklik əbədi.

Hər kəs yeganədir, taleyi -fərdi,
Bunun bahasını ödəyir  insan…

 +

Təklikdən qaçırıq biz ömür boyu,

Ölümdən qaçan tək. Təzələyirik
Dostu, sevgilini — yenə də təkik,

Məyusuq – tapılmır dirilk suyu….

 +

“Fəlsəfənin ilham pərisi” deyir,

Ölümə bir alman. (Özü də təkdi).

Etiraz etməzdi bizə bəlkə də,

Əlavə etsəydik əgər təkliyi…

 

11.08. 2025, Samara

«BÖYÜK OLMAQ İSTƏYİR UŞAQ AĞLI KƏSƏNDƏN…»

Böyük olmaq istəyir uşaq ağlı kəsəndən,

Böyüklərin həyatı xoşuna gəlməsə də.

 +

Gedən gündən məktəbə uşaq yenə tələsir,

Tələsir bitə məktəb, necə sevsə də dərsi.

 +

Pis keçə, yaxşı keçə tələbəlik illəri,

Tələbə təhsil boyu baxır ancaq irəli.

 +

Diplom həsrətindədir, arzusu müsəqillik,

Yoldaşlardan ayrılar hərçənd gör neçə illik…

 +

Sonra ailə və iş. Ya da iş və ailə,
Nə qədər gözləntisə irəlidədir hələ.

 +

Zamanı tələsdirir, zamanı qovur insan,

İstəklərdir bəlkə də Kürəni fırlandıran…

 +

Subay artıq atadır, babadır ata çoxdan,
Ana isə nənədir, bəxtəvəri yox ondan.
+

Sonrasa istəklərin gəlir tükənən çağı,

Qoymağa güc, həvəs yox daha dağ üstə dağı.

 +

Bir vaxt illəri qovan milyon gözləntilərdən,
Halına uyğun gələn deyil indi biri də…

 +

Elə bil yol üstdəsən, ötürənlərin hazır,

Ləngiyib yubananda yola salanın bezir.

 +

Sevgiləri çəkilib ürəkdən cavanlığın,

Həmindir ancaq həyat eşqinin çılğınlığı.

 +

Qocanın dilində yox, bu eşq gözlərindədir,

Vurulmuş uşaq kimi sevgisini gizlədir…

 

06-07.08. 2025, Samara

 

ANARIN YUXUSUNA ƏZRAİLİN GƏLMƏKLİYİ

Dostu Elçinin dəfnindən ölümcül yorğun gələn Anar evə gələn kimi yatağına girir və yuxuya gedən kimi Əzraili divanın yanındakı kresloda oturub gözlərini ona dikdiyini görür. Əzraillə tanışlığı olmasa da, Anar onu görən kimi tanıyır: ölüm mələyi bir suyundan mərhum atası Rəsul Rzaya, bir suyundan mərhum Süleyman Rüstəmə oxşayırdı. Xüsusən burnunun yekəliyindən. Anar Əzraili görəndə ölməkdən çox, yerini islatmaqdan qorxdu. Qorxdu ki, ev adamları yenə divanı islatdığına görə onu danlayacalar. Ona görə qıçlarını bir-birinə keçirib bərk sıxdı  ki, qəza baş verməsin. Birdən Əzrail mərhum İsmayıl Osmanlının səsiylə danışdı.

— Hazırsan?

Anar özünü bilməzliyə qoydu.

-Hara hazıram?

Necə hara? Ölümün çatıb, gedirsən. Gec-tez hamının vaxtı çatır.

Məsələ burasındadır ki, cənab Əzrail, iki ildən sonra mənim doxsan illiyim olacaq. Mən bu ölkənin ən böyük yazıçısıyam, fəxriyəm, milli sərvətiyəm. Böyük təntənə olacaq. Türkün məsəli, vur-çatlasın… Öz iştirakım yaxşı olardı.

— Yox, indi ölsən, lap gözəl təntənə olar. Ölməsən, doxsan illiyində ölkənin doxsan faizi səni söyəcək… Ölsən, bəd əməllərinin bir hissəsini unudarlar.

— Sizə etiraz eləməyə cəsarətim çatmır, cənab Cəbrail. Ancaq bu ölkədə o qədər ölmək istəyən adam var ki. Bəlkə məndən qabaq onları aparasınız? Bilirsiniz bizim ölkədə nə qədər adam özünü öldürür?

— Hardan bilək? Ölkənizin düz-əməlli statistikası var ki? Ölkənizdə düz-əməlli nə var? Ölkəni yaman günə qoymusunuz.

— Mən eləməmişəm. Elçin baş nazirin müavini olub iyirmi il. Ondan soruşun.

— Soruşarıq. Yeri gəlmişkən, Elçin orda qırğın qayırır. Səni istəyir, deyir dostumu gətirin, deyir Anarsız qala bilmirəm.

— Elçin mənim dostum-zadım deyil. Mənim dostum yoxdur.

— Elçin ayrı cür deyir. Orda hamı düzünü deyir.

— Harda orda? Cənnətdə ya cəhənnəmdə?

— Elçin hələ etap gedir…

— Sizdə də etap var?

— Qabaq yox idi, indi var. Biz də sizdən öyrənirik. Azərbaycanın təcrübəsindən çox istifadə eləyirik. Tərtərdən sonra cəhənnəmdə əsl inqilabi dəyişikliklər oldu…

— Tərtərdən mənim xəbərim yoxdur, bilmirəm əsgərlərə neyləyiblər…

— Bizdə hamısını görəcəksən, biləcəksən. Dur görək!

Anar durmaq üçün dolaşmış qıçlarını aralamaq istəyəndə ayıldı. Əzrailin gəlişinin  yuxu olduğuna o qədər sevindi ki, divanı islatdığını da vecinə almadı…

 

Mirzə ƏLİL

06. 08. 2025, Samara

QARĞIDALI ƏTRİ

Qocalıqda dəyişən və dəyişməyən nədir?

Ağarsa da – saç qalır, çoxu dişlərinin də.

Nəbz, təzyiq norrmada ya normaya yaxındır,

Yatağa yıxa bilən bir azar da yoxundur.

Yeməyə iştahın var, dad bilir ağzın hələ,
Cavanlıqdan fərqlidir halın bununla belə.

Bax, yenə bulvardayam, sürətim də həminki.

Cavansa da, arxada qalır məndən öndəki.

Baxmıram qabaqkı tək həndəvərimə ancaq,

Ayın çayda əksinə məndə daha yox maraq.

Baxmıram adamlara – qadın olsun ya kişi,

Mənsiz keçir kütlənin çayqırağı yürüşü.

Cavanlıqda duyduğum qadın ətri yox daha,

Dezodorant qoxusu qatılaşır havada…

Nə geyim gözümdədir, nə çılpaq “ərazilər”,

Əlbəttə, nə də məndə bir insanın gözü var…

Gedirəm tələsən tək, qulluğa gedən sayaq,

Məsafəni bitirib, tez də geri qayıtmaq!

Birdən yavaşıyıram… Belə olur hər dəfə.
Qarğıdalı qaynadıb satırlar həndəvərdə.

Buğ vurur qapaq altdan… mən bu xəstəyə məlhəm,
Qarğıdalı ətrini ciyərimə çəkirəm.

Həyətdə, ocaq üstdə anam da qaynadardı,

Yayda nəyi olmasa, qarğıdalısı vardı.

Pay gəlirdi qonşudan özünkü olmayanda,

Hanı o günlər indi, hanı o yaylar indi…

Qarğıdalının ətri anamı salır yada,
Ana yoxsa – yetimik həyatın hər anında…

 

01. 07. 2025, Samara

ARİF BABAYEV NİYƏ QARABAĞDA BASDIRILMIR?

Xanəndə Arif Babayev ölüb.

Xəbər verirlər ki, mərhum 1-ci Fəxri Xiyabanda basdırılacaq.

Mənə qəribə gəlir: niyə Arif Babayevi özə vətənində, Qarabağda, doğulduğu kənddə basdırmırlar?

Niyə Arif Babayev vəsiyyət eləməyib ki, onu hökmən öz yurduna aparsınlar?

Məgər bu adam sağlığında “ölməyim, Qarabağı görüm”, “ölümüm Qarabağda olsun” deyənlərdən deyildi?

Vallah, “Qarabağdan ötrü ölürəm” deyən qarabağlıların çoxu İkinci müharibədə özünü verdi daldaya, Qarabağdan ötrü leriklilər, masallılılar, salyanlılar, şamaxılılar öldülər.

Arif Babayevin ailəsindən vuruşub ölən var?

Bir naxçıvanlı naqqal şair var idi, Məmməd Araz, deyirdi vətənin qayasında mamır olmaq istəyirəm. Ancaq Fəxri Xiyabanda basdırılmaqdan ötrü … ölürdü.

Heç bir qayada mamır olub bitmədi, kürəkənini …ox parçası kimi Milli Məclisə yapışdırıb getdi…

Arif Babayev, əlbəttə, yaxşı xanəndə idi. Hərçənd onun harası professor idi? Toyxanalardan çıxmayan xanəndənin harası, nəyi professordur?

Xanəndəliyinə söz yox idi. “Can Qarabağ, tar-kaman Qarabağ…”

Görkəmli adamları — əlbəttə öz vəsiyyətləti ilə — öz yurdlarında basdırmaq düzgün olmazmı? Yurdlarında da, necə deyərlər, yeni bir mədəniyyə obyekti yaranardı, yerli turizmin inkişafına dəstək olardı…

Bu görkəmli adamlar hökmən Bakıda basdırılmaq istəyirlər. Bəlkə bununla Bakıya xidmət göstrdiklərini düşünürlər? Ölüdən Bakıya, bakılıya nə xeyir? Xeyir vermək ustəyirsənsə, meyidini Azərbaycan tibb universitetinə vəsiyyət elə, qoy tələbələr öyrənsinlər…

Arif Babayevə Allah rəhmət eləsin deyirəm. Hərçənd müsəlman Allahının səhnədə Məcnun rolunda yarmçılpaq halda xoruz-buraxa-buraxa  oxuyan müğənniyə rəhmli olacağına şübhəm var. Bu adamların özlərində mərhəmət hissi yoxdur. Görün Azərbaycanda nə qədər gənc jurnalist qız, ziyalı, siyasətçi şərlənib tutulub. Sağlıqlarında Fəxri Xiyaban arzulayan, ordenlərin tam kolleksiyasını yığan, toylardan qazandıqları ququz pullar azmış kimi büdcədən də xeyli pul alan xalq artistlərindən biri onların müdafiəsinə qalxıbmı?

Hələlik ölməmiş xalq artistlərindən təvəqqe edirəm ki, öz yurdlarında basdırılmaqları barədə vəsiyyətnamə yazıb notariusda təsdiq elətdirsinlər…

Mirzə ƏLİL

01. 07. 2027, Samara

«NƏYİN KASBIDIR KASIB GÖRƏSƏN?..»

Nəyin kasıbıdır kasıb görəsən?-

Xeyli nəzəriyyə var bu barədə.

Oxu Marksı ya Oskar Lyisi,

Sonra kasıblara bax həndəvərdə.

 +

İctimai deyil, görərsən, səbəb,

Siyasi də deyil, düşünsən dərin.

Və alın yazısı kimi mürəkkəb,
Mücərrəd söhbətə uymayaq, gəlin.

 +

Kasıb – təkəbbürdən kasıbdır ancaq,

Düz gedir, yerişi həmişə şaxdır.

Nəinki təzimlə əyilmir qoçaq,

Heç öz ayağının altına baxmır!

 +

Tacın düşməyəcək, a kişi, əyil!

Təzim elə sağa, sola və önə.

Bəlkə sağa, sola tökülüb qızıl,

Əyil, nəzər yetir həndəvərinə.

 +

Əyil yeriyəndə, əyil duranda,

Başıucalıqda xeyir yox, insan!

Əyili yaşasan, günün birində,

Ayağın altında qızıl taparsan…

 

31.07. 2025, Samara

 

İŞQAL

Oğul, ərazimiz otuz iləcən,

İşğal altda qaldı, bilirsən yəqin.

Qaçqın, köçkün oldu nə qədər insan,

Getdi yad ellərə, düşdü didərgin.

 +

Otuz yaz ötüşdü bu işğal altda,
Qışların sayısa çox ola bəlkə.

Ölkədə bir yeni nəsil boy atdı,
Ölkədən nə deyim… həmindi ölkə…

 +

Sonra ölkə qalxdı ayağa birdən,
Ölkə deyəndə ki, xalq idi qalxan.

Kimə xalq deyirəm, özün bilirsən,

Xalq deyil savaşa daldadan baxan.

 +

Kimdi qabaqdakı? Kasıb-kusubdu,

Kənd uşaqlarıydı qan axıdanlar.

Xalqındı, əlbəttə, döyüşən ordu,

Hərçənd bu barədə ayrı fikir var…

 +

Nə baş ağrıdıram – qovuldu düşmən.

Torpaqlar işğaldan azaddır indi.

Ərazi bütövdür, ölkə suveren,

İtirdik neçə min ancaq igidi…

 +

Hər şeyə, hər kəsə ölkədə indi,

Dövlətin çox ciddi nəzarəti var.

Bağlanıb, qıfıllı qalır sərhədi,

Xarici unudur daha adamlar.

 +

O ki qaldı xalqa… həminkidir xalq…

Çalışır, başını salıb aşağı.

Dövlət işlərinə onda yox maraq,

Əsgər böyüsə də evdə uşağı.

 +

Oğul, siyasətə qarışmaq bizim

Ölkədə heç kimə məsləhət deyil.

Başçı yaxşı bilir xalqa nə lazım,

Sözün doğrusunu ancaq o deyir.

 +

Çəkir qayğısını suyun, çörəyin,

Yollar, körpülər də öhdəsindədir.

Onda açarı var hər bir ürəyin,

Biləcək – ifadə eləməsən də…

 +

Xalqınsa əslində işi çox asan,

Dilinə nəzarət eləsə əgər.

Ağzını sərhəd tək qıfıllayarsa,

Azad, həm suverən sayıla bilər.

 

30. 07. 2025, Samara

 

GÜLMƏLİ MAHNILAR. «KÜÇƏLƏRƏ SU SƏPMİŞƏM», «YAR BİZƏ QONAQ GƏLƏCƏK»…

«Küçələrə su səpmişəm” və “Yar bizə qonaq gələcək” mahnılarında elə yaxınlıqlar var ki, onları diptix adlandırmaq da olar, hətta eyni sözləri hər iki mahnında oxumaq mümkündür, İnternetdəki mənbələrdə mahnılardan birinə aid misralar o birinin tərkibində göstərilir. Bu iki mahnını bir melodiyanın iki variantı adlandırmaq da olar, hərçənd biri “Segah” üstündə, digəri “Bayatı-Şiraz” üstündədir.

Bu mahnılarda qəribəliklər var və bu qəribəliklər çox gülməlidir. Baxın:

Küçələrə su səpmişəm,
Yar gələndə toz olmasın
Elə gəlsin, elə getsin,
Aramızda söz olmasın.

Sual: Su səpən kişidir ya arvad? Məgər qapıının ağzını, səkini sulamaq bizdə arvad işi deyil?

Gözlənilən “yar” kişidir ya arvad? Bizim arvadlarda o hünər hardaydı ki, kişinin yanına gedib-gələ? (Elə gəlsin, elə getsin…)

Deməli, belə çıxır ki, küçələrə suyu arvad səpir, gözlənilən “yar” kişidir, gələcək, sonra gedəcək…

Başa düşdünüz?
Samovara od salmışam.
Stəkənə qənd salmışam.

İndi mahnın arvad dilindən oxunduğuna şübhəniz qaldı?
“Yarım gedib tək qalmışam.”

Yənu bunlar ər-arvad deyillər, qeyri-formal münasibətdədirlər, yar kefi istəyəndə gəlir, üzr istəyirəm, kefi istəməyəndə durub gedir…

Azərbaycanca “Vikimənbə”də (azərbaycanca vikimənbə, vallah, millətin üzqaralığıdır) bu bənd də “Su səpmişəm”ə aid edilib.

Piyalələr irəfdədir
Hər biri bir tərəfdədir
Görməmişəm bir həftədir.

Bu misralar “Yar bizə qonaq gələcək” mahnısından deyilmi? Atüstü araşdıraq.

Piyalələr “irəfdədirsə”, “hər biri bir tərəfədə” ola bilməz. Rərf dar bir fəzadır, orda əşyalar sıra ilə düzülürlər. Mahnını qoşan qafiyə xatirinə həqiqətə qarşı çıxıb.

“Görməmişəm bir həftədir”.

Aha! Bir həftədir ki, gedib. Yəqin ki, ayrı xanımı da var. İki cananın arasında girincdir.

“Dara zülfün, sal hər yana,
Gözlərin bənzər ceyrana,
Baxdım qaldım yana-yana.”

Gözlər ceyrana bənzəməz, gözlər ceyranın gözlərinə bənzədilə bilər. Bu, heç. Bu misralar kişi dilindən deyilə bilər. Ancaq o hansı qadındır ki, “yar”ına “qonaq gedir”? Mahnı kişinin dilindən oxunursa, və “yar” qadındırsa, vaxtaşırı bu yar hara gedir? Bir həftədir gedib? Hara gedib? Kimin yanına gedib?

Burda Əliağa Vahid yada düşür: “Dedim əğyar ilə gəzmə, sənə çox yalvardım…”

Yəni belə başa düməliyik ki, “Küçələrə su səpmişəm” qadın mahnısı, yəni arvadın dilindən oxunan mahnı, “Yar bizə qonaq gələcək” isə qismən arvad, qismən kişi mahnısıdır. Və bu mahnılardakı qadınla kişi arasında qeyri-formal münasibətlər mövcuddur. İndi blə şeylər olmaz. Çünki Azəribaycanda əlahəzrət prezidentin müdrik siyasəti nəticəsində yüksək mənəvi-əxlaqi atmosfer yaranıb…

O açıq münasibətlər isə yəqin bizə samovar, stəkan kimi şimal qonşulardan gəlmişdi. Bir sovet rus kinokomediyasında bu barədə bir personaj dərin ah çəkərək deyirdi: “Vısokiye, vısokiye otnoşeniya…”

Hər halda məsləhət görərdim ki, hər kəs ən azı öz küçəsinə nəzarət eləsin, baxsın ki, kim su səpir, hara səpir, su səpən arvaddır ya kişidir…

 

29. 07. 2025, Samara

ВОСТОРЖЕННЫЙ ОТЗЫВ О БАЛЕТЕ АРИФА МЕЛИКОВА

В

 Книша Елены Коркиной «Ариадна Эфрон: Рассказанная жизнь» состоит из двадцати семи рассказов из жизни дочери Марины Цветаевой. Елена Коркина, в будущем кандидат филологических наук и исследовательница творчества Марины Цветаевой, в юности подружилась с Ариадной Эфрон. Она после неудачи при поступления в вуз работала машинисткой в Большом театре и имела возможность «достать» билеты.  В числе спектаклей, на которые она водила Ариадну Эфрон, был и балет «Легенда о любви» Арифа Меликова. Это произошло в 1970 или 1971 году. Е. Коркина сожалеет, что записи об этом спектакле  у нее не сохранились. «Но впечатление Ариадны Сергеевны о «Легенде о любви» я помню, может быть, потому, что репутация этого балета была непризнанной, он считался мрачным, ставили его в репертуар редко, и я, безумно его любившая, опасалась, что Ариадна Сергеевна примет сторону его неприятелей или останется равнодушной. А она сказала: «Спасибо тебе за этот вечер. Эта вещь доставила мне не просто удовольствие, а радость. Что очень редко бывает». И еще, помню, ей очень понравились декорации и цветовая гамма декораций и костюмов («это дивное сочетание глины и бирюзы») Симона Вирсаладзе.»

Юность Ариадны Эфрон прошла в Париже, она хорошо знала театр, балет в том числе. Поэтому приятно, что произведение нашего выдающегся соотечественника Арифа Меликова оценила она так высоко.