Heyvana segini asan sayanlar,
Yanılır  — heyvanın qayğısı ümman.

Suyu, yeməyi var, təmizliyi var,

İnsanın özü tək ağrıyır heyvan.

+

İti gəzdirəsən üç dəfə gərək,
Başın da ağrısa, ayaqların da.

Dindirə biləsən, sığal çəkərək,
Kefin xoş olanda, qan qaralanda.

+

İtə bənzəsə də, it deyil insan,
Fərqlənir, əlbəttə, təbiətiylə.

Yaxınla, doğmayla qılıq tapmayan,
Bəzən can bir qəlbdə olur itiylə.

+

İtlə danışırsan, danışmır itsə,

Susur, baş qoyaraq pəncələrinə.

Ağır söz deyərsən, hövsələn itsə,

Göz döyüb baxacaq. Dili var dinə?

+

İtdir, qabağına nə qoysan yeyər,
Dadıyla, duzuyla qınayan deyil.

Nə “gəl bu kanalı dəyişək” deyər,

Nə də baxdığına ağzını əyir.

+

Siyasətə-zada qarışmaz itin,
Hürür iqtidara, müxalifətə.

Bilmir adını da prezidentin,
Hansı tərəfdəsən, o tərəfdədir.

+

Düşəcək dalına gəl deməmişdən,
Öpüb yalayacaq görməyə bir az.

İtdən arxayınsan həmişə, hər dəm,

Səndən özgəsinə meylini salmaz…

+

İnsana qalanda… çətindir insan,

Sən belə deyirsən, o elə deyir.

Nə qədər lap yaxın, doğma olasan,

Dediyi incidir, qəlbinə dəyir.

+

Arxayın deyilsən sədaqətinə,
Başı bağlı deyil, insan azaddır.

Əlini əlinə versə də, yenə,
Fikri uzaqdadır, baxışı yaddır.

+

Üzülüb sevgidən başqa insana,
Mehr saldığımız it və pişikdir,

Tanrı dil versəydi əgər heyvana,
Ona da sevgimiz çətinləşərdi…

25.09. 2019

Samara