Архив тегов | təbiət haqqında şeir

ROBERT BERNS. BAĞBAN BELİ ƏLİNDƏ

Robert Burns

1.

Elə ki, may gəlir çiçəkləriylə,
Al-əlvan bəzəsin bağı, köşkləri,

Vurnuxur dincəlmək, yuxu bilmədən,
Bağban beli əlində.

2.

Şırıltısı büllur suların narın,
Eşqi başlarına vurar quşların,

Ruhlanar sərin və ətirli yeldən,
Bağban beli əlində.

3.

Al səhər qaldırır dovşanı yenə,
Səhər yeməyinin tədarükinə,

Çalışar hələ şeh gilələnəndə,
Bağban beli əlində.

4.

Gedib qərbə doğru gün yox olanda,

Təbiət dincəlir pərdə dalında.

Ən isti ağuşa atılar indi,
Bağban beli əlində.

1789

ingiliscədən tərcümə

19.09. 2024, Samara

++++++++++++++++

ROBERT BURNS

The Gard’ner Wi’ His Paidle

 

1.
When rosy May comes in wi’ flowers
To deck her gay, green-spreading bowers,
Then busy, busy are his hours,
The gard’ner wi’ his paidle.


2.
The crystal waters gently fa’,
The merry birds are lovers a’,
The scented breezes round him blaw —
The gard’ner wi’ his paidle.


3.
When purple morning starts the hare
To steal upon her early fare,
Then thro’ the dew he maun repair —
The gard’ner wi’ his paidle.


4.
When Day, expiring in the west,
The curtain draws o’ Nature’s rest.
He flies to her arms he lo’er best,
The gard’ner wi’ his paidle.

 

ROBERT FROST. QIŞ ƏDƏMİ

robert-frost

A WINTER EDEN

Bu qızılağaclığın qış bağı cilvəsi var,

Burda gün işığında dovşanlar oynaşırlar.

Dünyamızda cənnətə burdan yaxın yer hanı,

Burda qarlar ərimir, ağaclar xumarlanır.

 +

Qar xalça üstündəki  bu adicə varlığı,

Bir mərtəbə qaldırır torpaqdan Ədəm bağı.

Qaldırır baş üstdəki təmiz göylərə sarı,

O yerdə ki bildirki meyvəciklər qızarır.

 +

Qayışbaldır, qarnıac heyvanı da qaldırır,

Bu ali ucalıqda nə yeyilsə, dadlıdır.

Cavan ağacın sütül qabığında diş yeri,

Çevrələnib nişan tək qalxımına illərin.

 +

Ədəmdə toy çalınmaz, nikahlar sona varar,

Sevgiylə yox, dostluqla quşlar qatarlanırlar.

Boyun əyib baxırlar dolan hər tumurcuğa –

Hansı çiçək açacaq, hansı yarpaqlanacaq?

 +

Daha quşlar çəkildi, daha günəş də batdı,

Ədəm bağında günün ömrü iki saatdır.

Qışda elə tez gedir saatların öz ömrü,

Deyirsən oyanmağa, çalışmağa dəyərmi.

 

     “WEST-RUNNING BROOK” kitabından. Tərcümə: aprel 2008, Samara

VOLQANIN O TAYINDA

30.01.2018.jpg

Hər gün, hər havada işə gedən tək,

Keçəm o tayına Volqanın gərək.

Ayağım altda buz, buz altdasa su,

Sınanıb, bu yolun yoxdu qorxusu.

Hərdən qarmaşınlar hay salıb keçir,
Görürəm şütüyən xizəkçiləri.

Hamı qıvraq gedir, hamı şən gedir,

Çatışmır deyəsən bircə zəngləri.

Fikirli və ciddi, işə gedən tək,

Mən də yol gedirəm piyada və tək.

Gedirik çevirib arxa şəhərə,

Qar təmiz, havasa saf olan yerə.

Burunları qızarıb, bədən tərlidir,

Ziyafət gözləyir bizi elə bil.

Şaxtalı havanı  ciyərimizə,

Çəkərik, güc gələr ürəyimizə.

Volqanın çölündə keçən saatlar,

Yəqin ömrümüzə illər artırar…

Bu da Volqa çölü, bu, seyək meşə,

İtburnu qızarır hər addım başı.

Bu qar  olmasaydı qurşağa qədər,
Oxşayardı Ərəbqardaşbəyliyə…

Birdən kövrəlirəm, darıxıram da,

Anamı görürəm qarlı cığırda…

Müharibə vaxtı, axıra yaxın,
Elə şaxta olub, Kür tamam donub.

Buzla at-araba keçib gedirmiş

Onda qış özü də müharibəymiş…

Anamı görürəm iyirmi yaşlı,

Ürəyi yaralı, gözləri yaşlı.

Qayanın altında yıxılır-durur,

Xırda əlləriylə buzu sındırır.

Yuyur paltarını ahıl ərinin,

İlki Süleymanın əskilərini…

 

30.01.2018

Samara

 

 

«SAHİLİ HAÇANDAN BAŞINA ALIB…»

23.11.17.jpg

Sahili haçandan başına alıb,

Uca qıyyaları qağayıların.

Məhəccər yanında dayanan ahıl,

Torbadan çıxarıb çörək doğrayır.

 

Beş deyil, on deyil, qoşundu quşlar,

Bu qədər qağayı Volqalıq deyil.

Bəlkə dənizlərdən uçub gələn var,

Gətirib onları çörəyin iyi.

 

Qoşulub xəlvətcə qağayılara,

Qara qarğalar da yeməyə cumur.

Xırda gilələri sərçələr yığır,
Təklifsiz gələnə qoca göz yumur…

 

Kəsib boğazından, pensiyasından,

Aldığı çörəyi verir quşlara…

Bir çörək doydurub beş min insanı,

Haçansa… Quşun da öz allahı var…

 

Quşlara, yiyəsiz itə, pişiyə,

Ağzından tikəni çıxarıb verən!

Haçansa bir çörək verib beş mini,

Doyduran o kəsə yaxındır yerin!

25.11.2017

Samara

SƏRÇƏLƏR

 Oğrun-oğrun dolaşır,

Oğrun-oğrun uçurlar.

Elə bil çağrılmamış,

Qonaqdılar sərçələr.

 

Başqa quşların səsi,

Tutub bağçanı-bağı.

Utanır sərçələrsə,

Elə bil oxumağa.

 

Yox gözəl avazları,

Rəngləri deyil qəşəng.

Bəzəmir ağacları,

Uçuşu-qaçışı ləng.

 

“Səsi qırılmışların,

Kəsiləydi!” deyən var.

Ancaq ötürüb qışı,

Yazı gətirib onlar.

 

Yağışlarda islanıb,

Küləklərə dözüblər.

Şaxtada daldalanıb,

Acqarına gəziblər.

 

 

Özlərini didiblər,

Sinə dağıdıb onlar,

Kim bilir nə qədərdi,

Bahara çıxmayanlar…

 

 

Bağlarda, bağçalarda,
Susmayıblar  bircə an.

Beş ay boz sərçələrdi,

Təbiəti yaşadan.

 

Sadə nəğmələrində,

Yer və göy danışırdı.

Bizə ümid verən də,
Bu xırda quşlarıydı…

 

 

 

14.04. 2014  Samara