OSİP MANDELŞTAM

          MƏNZİL

   Квартира тиха как бумага…

 

Bir kağız sükütu mənzili alıb,

Bər-bəzəksiz, sadədir.

Batareyaların borularıyla,

Su pıqqıldayıb gedir.

 

Donub qurbağa tək durub telefon

Şələ-şülə qaydada.

Gözə dəyən nə var Nuh əyyamından

Qalıb, ürək dağlayar.

 

Xaraba divar da elə bil yuxa,

Hara qaçıb gedəsən?

Gic kimi darağı  ağzıma sıxıb,

Gərək çalam kiməsə.

 

Həyasız komsomol təşkilatından,

Tələbə nəğməsindən.

Partada əyləşən cəlladlara da,

Cikkildəmək öyrədəm.

 

Pay kitablarıdır oxuduqlarım,
Dinlərəm çıxışları.

Kolxoz bəyi yatır xumarlanaraq,

Mən də layla çalıram.

 

Hansısa plakat, şüar yaradan,

Kolxoz yununu didən.

Ya da mürəkkəbə qan qarışdıran,
Düşəydi belə dərdə.

 

“Təmizləmələr”də duz tək əriyən

Şərəfli adamsatan,

Arvad-uşağını yedirən, yeyən,

Baş tapar bu hoqqadan.

 

Və gör hər eyhamda sancan, ağrıdan,

Gizlənb nə qədər kin.

Nekrasov çəkici vurub burada,
Bütün mıxları sanki.

 

 

Çeşməsi yerinə İpokrenanın,

Qədim qorxu axını,

Qoy dolsun xaltura divarlarına,

Bu xaraba daxmanın.

 

Noyabr 1933

Ruscadan tərcümə

21-22 oktyabr 2017

Samara