Kitabda deyilir Yunus peyğəmbər,
Baxmadı Tanrının buyuruğuna.

Dənizə üz tutdu, mindi gəmiyə,
Tanrı nəzərindən bəlkə yayına.

+

Tanrı da əsdirdi elə bir külək,
Dalğa fırtınadan göyə ucaldı.

Gəmi çalxalanır xırda qayıq tək,

Elə bil indicə dağılacaqdı.

+

Qorxu içindəydi gəmidəkilər;

Yalvarır hər biri öz allahına.

Dedilər püşk atsaq, bəlkə bilərik,

Kimdir içimizdə günahkar buna.

+

Püşk Yunusa düşdü. Biləndə sonra,
Tanrı buyruğundan qaçıb bu insan,
Qorxdu gəmiçilər, Yunus onlara,

Dedi atın nəni suya durmadan.

+

Dənizdə fırtına mənəm törədən,

Yatacaq, gəmidən məni atsanız.

Yalvarıb Tanrıya gəmiçilər də,
Yunusu atdılar, uyudu dəniz.

+

Böyük balinaya Tanrı buyurdu,

Ki, udsun Yunusu. Yunus beləcə,
Balığın qarnında oturdu, durdu
Kitab deyən düzsə, üç gün, üç gecə.

+

Ordaca Tanrını  Yunus çağırdı:

İlahi, qərq etdin məni girdaba,

Axınlar itidir, həm də ağırdır.

Baş üstü sulardr, ayaq altı da.

+

Yaxdı sular məni ruhuma qədər,
Bürüyüb başımı dəniz otları.

Əl açsam, dağların kökünə dəyər,
Çıxar cəhənnəmdən sən məni, Tanrı.

+

Çıxar məni, burdan, İlahi, çıxar,

Çıxmaram hökmündən sənin bir daha…

Eşidib hökm etdi Tanrı balığa,

Yunusu quruya atdı balıq da…

+

Hərdən elə gəlir, Tanrı deyəndən,
Haçansa çıxmışam, yola düşmüşəm.

Gəmiyə minən tək, dənizdə birdən,
Fırtına başlanıb, püşk düşüb mənə,

+

Dənizə atıblar, dəniz uyuyub…
Məni ruhumacan bürüdü sular.

Üç gün? Əlli ildir boynumu əyib,
Haylaram – Tanrımsa hələ ki susar…

27.11. 2019, Samara