Balaca meşəyə bu, bənzər xoş hekayədir,
Sarmaşıb sərinlədir onun bal sətirləri.

Buraxmır oxucunu şirin bu yerdən gedə,

Durur ürəyi dolu, o da getmir irəli.

 + 

Sübh ya gecə şehindən, vaxtaşırı hiss edir,

Soyuq dancılar necə qəfil üzünü dəlir,

Zaman-zaman yayılan nəğməni ki, eşidir,

Harda kətanquşunun dolaşdığını bilir.

 +

Ah! Ağ bu sadəliyin qüdrəti var nə qədər!

Bu incə hekayənin qüdrəti fövqəladə,
Təşnə olmuşamsa da mən həmişə şöhrətə,

Uzanmağa hazıram mən bu dəqiqələrdə,

 +

Həqiranə ot üstdə, hönkürtüləri ancaq

Qəmli birəbitdənə çatan o kəslər sayaq.

27 fevral 1817

ingiliscədən tərcümə

27-28. 2024, Samara

QEYD:

Təxminən 1470-ci ildə yazılmış “The Floure and the Leafe“ adlı anonim alleqorik poemanın müəllifi  Kitsin zamannında səhvən Çoser sayılırdı.

 ++++++++++++++++

JOHN KEATS

SONNET WRITTEN  ON THE BLANK SPACE OF A LEAF AT THE END OF CHAUCER`S TALE OF  “THE FLOWRE AND LEAFE”

This pleasant tale is like a little copse:
The honied lines do freshly interlace,
To keep the reader in so sweet a place,
So that he here and there full hearted stops;

And oftentimes he feels the dewy drops
Come cool and suddenly against his face,
And by the wandering melody may trace
Which way the tender-legged linnet hops.

 

Oh! What a power hath white simplicity!
What mighty power has this gentle story!
I, that for ever feel athirst for glory,
Could at this moment be content to lie

Meekly upon the grass, as those whose sobbings
Were heard of none beside the mournful robbins.