La source

İki daş arası, gölə lap yaxın,

Adamsız bucaqda qyanayır bulaq.

Həvəslə, yüngülcə şütüyür axın,

Sanki uzaqlara gedib çıxacaq.

Zümzüməylə deyir: “Nə xoşdur indi!

Elə qaranlıqdı torpaq altdasa!

Daha sahillərim yaşıl çəməndir,

Aynamda göylərin parlaq əksi var.

Göy yaddaş çiçəyi pıçıldayaraq,

Deyir ki, unutma məni, nə olar.

Cırcırama iti qanadlarıyla,

Oynayaraq məni azacıq dalar.

Quşlar içir mənim camımdan indi,
Kim bilir, bu yolu xeyli dolanıb,
Bəlkə də bol sulu bir çaya döndüm,

Onda içirdərəm düzü-dünyanı.
Bəyaz köpüyümlə bəzənər mənim,
Qranit sahillər və daş körpülər.

Məndə tüstülənib yol gedər gəmi,
Böyük Okeana çıxana qədər”.

Cavan bulaq dil-dil ötür beləcə,
Gələcək günlərə qurur yüz plan,

Elə bil ki, onun şütüyüb keçən,
Suları istəyir çıxa camından.

Beşik təmasdadır məzarla ancaq,

Gələcək nəhəng də körpəcə ölər.

Bu körpə bulaq da yuvarlanacaq,
Gölün sularına, qoymadan əsər

Fransızcadan tərcümə

01-02.10. 2018

Samara

Yarpaqlar tökülür göz önündəcə,

Xəzələ  saralmış çəmən bürünür.

Sərin külək əsir səhər və gecə,
Əfsus! Sonu çatdı gözəl günlərin!

Bağa keşik çəkən gözəl güllərin,
Son dəfə açılır xəzinə ağzı.

Son dəfə kokardı taxır georgin,

Gülünbaharların ləçəyı qızıl.

Qovuqlar yaradır soyuq yağışlar,
Göllərin səthində, görəyçinlərin

Damların üstündə iclası başlar:

Budur, soyuq gəlir, budur, qış gəlir!

Köç hazırlığına başlayır onlar,

Dinir nəğmələri səfər önündə.

Söyləyir birisə: “Afinada, ah,
Qədim divarları görəm yenə də!

Uçuram mən ora və Parfenonun,

Yuva bağlayıram metopasında.

Karnizin birində yuvamla onun

Mərmi deşiyinə qapaq salıram.

Digəri: “Mənimsə xrdaca hücrəm,

Smirnada kafe tavanındadır.

Qızmar günəş altda orda hacılar,

Təsbeh çevirirlər əmbər dənəli.

Girirəm-çıxıram adəti üzrə,
Ağuş buxarında çubuqların mən,

Tüstüdə uçarkən qanadım dəyər,
Onların fəsinə, çalmalarına.

Üçüncü: “Balbekdə, frontonundan,
Məbədin yuvamı hər il qururam.

Caynaqla asılıb qalıram ordan,
Hər yedizdirəndə balalarımı”.

Dördüncü söyləyir: “Ünvanım mənim,
Rodosdur, sarayı cəngavərlərin.

Hər qış çalışıram kapitelini
Sütunun yuvama orda çevirəm”.

Beşinci: “Yaş məni ağırlaşdırır,
Fikrim var dayanam buna görə də,

İlıq Maltanın ağ terraslarında,

Orda səma da göy, orda su da göy”

Altıncı sözləyir: “Mənə xoş gəlir,
Qahirə; başında minarələrin,
Bir naxış yapıram samanla, gillə,
Hazırdır beləcə qış evim mənim”.

Yeddinci söyləyir: “yuva qururam,

Mən Nilin ikinci astanasında.

Orda yaxşıca bir yuva yeri var,

Qranit fironun tacına baxsan”.

Hamı: “Qatarımız nə qədər ölkə,

Üstündən aşaraq uçacaq sabah,

Düzən, qarlı zirvə və ağ köpüklə,
Bəzənən dənizlər qalar arxada”

Sıralanıb yapma çıxıntılarda,
Çığırtı qoparır, qanad çiləyir,

Görəndə meşədə qızıl pas artır,
Coşur sevinci də göyərçinlərin.

Onlar nə desələr, mən anlayıram,
Çünki şair özü quşa bənzəyər.

Ancaq əsirdir o, qanadlarını,

Görünməz barmaqlıq sındırar, əzər.

Qanad, qanad, qanad verin ki, uçum,

Ryükert nəğməsində dediyi kimi

Qanadımı qızıl günəşə açım,
Al-yaşıl bahara tutum üzümü.

Fransızcadan tərcümə

16-17. 09. 2018

Samara

Affinités secrètes

Qədim bir məbədin frontonunda,
İki mərmər sütun, yaşı üç min il.

Yunan səmasının mavi fonunda,
Bəyaz arzuları baş-başa gəlir;
Donuq sədəflikdə Afroditanı

Anımla göz yaşı dalğa tək axır.

Sözlər danışırlar çətin anlanan,,

Girdaba gömülən iki mirvari.
Xeneralifedə suların hər gün,
Hönkürtü qoparıb ötüşən yeri,
Boadbil vaxtından iki qızılgül,

Çiçəkləyir, çiyin-çiyinə verib.

Qübbələri üstdə Venetsiyanın,
İki ağ göyərçin altın ayaqlı,

May axşamı orda eşq yuvasına,
Çəkilib, pozulmaz ittifaqları.

Göyərçin, qızılgül, mirvari, mərmər,
Hər şey aşılanır, məhv olub gedir.

Mirvari əriyər, mərmər tökülər,

Gül-çiçək saralır, quş köçəridir.

Yerini tərk edən hər bir hissəcik,

Dərin bir putaya düşüb qalanır,

Köpür universal xəmir tək, şişir,

Və Tanrı istəyən şəklə salınar.

Gözlə görünməyən dəyişmələrlə

Ağ mərmər qar tək ağ bədənə dönər.

Qızılgül dodaqlar solursa əgər,
Başqa bir bədəndə çiçəklər yenə.
Yenə göyərçinlər şirin dinəcək,

Cavan aşiqlərin sinələrində.

Gözəl mirvarilər dişə dönəcək,
Gülüş mücrüsünə qapaq yerində.

Rəğbətin mənbəyi burda deyilmi,
Bütün amiranə şirinliklərə,
Onlarla könüllər tanıyır, bilir,
Onlar doğmadırlar bacılar qədər.

 
Yenilib bir ətrin cazibəsinə,
Bir incə şölənin, bir rəngin ya da,

Arılar çiçəyə şığıyar necə,
Atom da atoma doğru can atar.
Beləcə arzular xatirə gəlir,

Fronton üstündə, ya da dənizdə,

Şəffaf, sərin sulu fəvvarələrin,
Yanındakı şirin söhbətimiz də.

Qızıldan günbəzli qübbələr üstdə,
Qanad titrəyişi, odlu öpüşlər
Əhdə sədaqətli hissəciklərsə,

Can atır eşq ilə hələ görüşə.

Ötənlər sıyrılıb çıxır dumandan,

Unudulan sevgi yenə oyanır.

Al dodaqlar üstdə gələrək cana
Birdən öz-özünü çiçək tanıyır.

Parlaq gülüşlərdə ya da sədəfdə,
Görər mirvarilər öz ağlığını.

Cavan bir qadının dərisi üstdə,

Mərmər tanıyar öz soyuqluğunu.

Yenə göyərçinə şirin səs gələr,

Əks-sədasından iztirabının,

Öləziyər bütün müqavimətlər

Alar ürəyini tanımadığın.

Siz ey qabağında yanıb-əsdiyim,
Hansı gül, fronton ya  fəvvarələr,

Hansı qübbə birgə tanıdı bizi,
Çiçək ya görərçin? Mirvari, mərmər?

Fransızcadan tərcümə

03-05. 09. 2018

Samara