Kitabda deyilir Yunus peyğəmbər,
Baxmadı Tanrının buyuruğuna.
Dənizə üz tutdu, mindi gəmiyə,
Tanrı nəzərindən bəlkə yayına.
+
Tanrı da əsdirdi elə bir külək,
Dalğa fırtınadan göyə ucaldı.
Gəmi çalxalanır xırda qayıq tək,
Elə bil indicə dağılacaqdı.
+
Qorxu içindəydi gəmidəkilər;
Yalvarır hər biri öz allahına.
Dedilər püşk atsaq, bəlkə bilərik,
Kimdir içimizdə günahkar buna.
+
Püşk Yunusa düşdü. Biləndə sonra,
Tanrı buyruğundan qaçıb bu insan,
Qorxdu gəmiçilər, Yunus onlara,
Dedi atın nəni suya durmadan.
+
Dənizdə fırtına mənəm törədən,
Yatacaq, gəmidən məni atsanız.
Yalvarıb Tanrıya gəmiçilər də,
Yunusu atdılar, uyudu dəniz.
+
Böyük balinaya Tanrı buyurdu,
Ki, udsun Yunusu. Yunus beləcə,
Balığın qarnında oturdu, durdu
Kitab deyən düzsə, üç gün, üç gecə.
+
Ordaca Tanrını Yunus çağırdı:
İlahi, qərq etdin məni girdaba,
Axınlar itidir, həm də ağırdır.
Baş üstü sulardr, ayaq altı da.
+
Yaxdı sular məni ruhuma qədər,
Bürüyüb başımı dəniz otları.
Əl açsam, dağların kökünə dəyər,
Çıxar cəhənnəmdən sən məni, Tanrı.
+
Çıxar məni, burdan, İlahi, çıxar,
Çıxmaram hökmündən sənin bir daha…
Eşidib hökm etdi Tanrı balığa,
Yunusu quruya atdı balıq da…
+
Hərdən elə gəlir, Tanrı deyəndən,
Haçansa çıxmışam, yola düşmüşəm.
Gəmiyə minən tək, dənizdə birdən,
Fırtına başlanıb, püşk düşüb mənə,
+
Dənizə atıblar, dəniz uyuyub…
Məni ruhumacan bürüdü sular.
Üç gün? Əlli ildir boynumu əyib,
Haylaram – Tanrımsa hələ ki susar…
27.11. 2019, Samara
xeyrulla xayal 