L’enfant  chantait; la mère au lit, exténuée…
  

Uşaq nəğmə oxuyur, üzgün ana yataqda,

Can üstədir, haçandan, kölgələnib çöhrəsi.

Ölüm lap yaxındadır, gəzir bəlkə otaqda,

Xırıltı eşidirəm, həm də uşaq nəğməsi.

Beş yaşındadır uşaq, pəncərənin önündə,

Oynayır gülə-gülə, sevimli və bəxtəvər.

Bütün günü oxuyan balasının yanında,

Yazıq ana öskürür gecə səhərə qədər.

Yatır ana monastır məzarlığında indi,

Nəğməsini oxuyur yenə yetim balası.

Dərd elə bir meyvədir, zərif budaqda Tanrı,

Qoymur  yetişməyə ki, ağırlıqdan sınmasın.

1856

Fransızcadan tərcümə

25.01.2018