Kitaba hörmətim fövqəladədir,
Şübhə doğursa da Kitabdakılar.

Məndə Qiyamətə nəsə inam var,

Səbəbi özüm də bilmirəm nədir.

Hamı tək durmaram bəlkə Hüzurda,
Ləyaqətim də yox görəm Çöhrəni,

Duraram önündə sadə lövhənin —

Beləsinin üstdə yazıb-pozardıq.

Sinif otağana bənzəyir bura,
Uşaq da oturub on beş-iyirmi –

Bir vaxt dərs dediyim uşaqlar kimi,

Onlardır, ya da ki, oxşar onlara.

Görürəm gileyli baxışlarını,
Məni qınayırlar, dinməsələr də.

Mən də dayanmışam nəfəs dərmədən,

Sanki boğazıma qurğuşun axır…

Lövhə önündədir yerim nə vaxtdan,

Çəkər bu qiyamət Qiyamətəcən,
Çətin dərsə dönür bəzən hər gecəm,
Qabaqda gözləyir ağır imtahan…

24.01. 2020, Samara