Архивы

AXCP HAKİMİYYƏTƏ GƏLSƏ, ARABAÇI ŞAİRƏŞŞÜƏRA OLACAQ?

Ноя23

Şeirin müəllifi Ayaz Arabaçıdır. Niyə arabaçıdır, niyə, məsələn, avtoş deyil, deyə bilmərəm. Arabaçı da gözəl sözdür. Mən kəndimizdə evimizin yanından yığılan pambığın at arabası ilə daşındığı vaxtları xatırlayıram və yadımdadır ki, arabaçı olmaq istəyirdim… Olmadım, çünki arabaları maşınlar əvəz elədilər, maşından isə qorxuram… Ayaz necə arabaçı olub, bilmirəm, bu barədə yəqin ”Azadlıq” qəzetinin redaksiyasında məlumat var.

İndi keçək şeirə.

Əsl Azərbaycan şeiri kimi Arabaçının da şeiri rədiflidir. Rədif “bilmir” feilidir. Yəni üçüncü şəxsin təki, indiki zaman. Təxəllüsü arabaçı olsa da, Ayaz bəy söz ustasıdır. İndi görəcəksiniz.

“Bala bal deyirəm, zəhərə zəhər”.

Yəni Arabaçı həqiqət mücahididir. Ancaq zəhərin zəhər olduğunu sübut eləmək üçün onu gərək əvvəl içəsən, yəni Arabaçının iddiasında ziddiyyət var. Ya da kolliziya. Mən söz ustası deyiləm, səhv edə biərəm…

“Dilim lal dayanıb, lal dura bilmir.”

Yəni demək istəyir ki, dili dinc dura bilmir. “Dilim lal dayanıb”, əlbəttə, artıq və cəfəngdir.

“Mənim kişiliyim, mənim mənliyim…”

“Mənim kişiliyim…” Nə başa düşürsünüz? Kişilik… Burd 18+ qoyulmalı deyil? Hərə öz kişiliyini təsvir etməyə başlasa, abır-həya itər… Yaxşı ki, Arabaçı kişilikdən mənliyə keçir. Yəni üstüörtülü danışır.

“Bu gün çoxlarıtək mal dura bilmir..”

Bu misra oxuyanda mənə elə gəldi ki, Qənimət Zahid əvvəlcə Şamaxı aşıqları kimi şikəstə üstündə zümzümə edib, sonra qəzetə qoyub. Yəni Qənimət Zahid Fransada döymə şikəstə üstündə oxuyur:

…mənliyim mal dura bilmir, ay Əlyof, mal dura bilmir…hay-hay… hey-hey…

Hərçənd bu qoşmanı Gədəbəy ya Qazax aşıqları yaxşı oxuyardı…

Mal dura bilmir… Bilmirəm kimdən soruşum: Ayaz bəy azərbaycanlıdır?  Axı heç bir azərbaycanlı “mal dura bilmir” deməz. Azərbaycanlı deyər “mal kimi durmaq”. Azərbaycanlı qonağının dalınca deyər “əliboş gəldi, mal kimi yeyib getdi”. Mal kimi!

“Çəkildi düz görən gözlərə millər”

Başa düşdünüz? Gözlərə millər çəkilib ki, əyri görsünlər.

“Hər yeri talayıb dağıtdı fillər”

Mən elə bilirdim ki, Arabaçı böyük sözlər işlədəcək. İctimai-siyasi şeirdə böyük sözlər olmalıdır. Fillər! Hər yanı dağıtdılar!

Azərbaycan da Rusiya kimi fillərin vətənidir ya Azərbaycanı Rusiya filləri dağıtdılar?

“Tüstümü başımdan çıxardan illər,

Yandığım havanı çaldıra bilmir.”

İllər Arabaçının başından tüstü çıxardır, ancaq “yandığı havanı” çaldıra bilmir…

İlahi, biz niyə bu günə qalmışıq? Hansı günahlarımıza görə Azərbaycan millətinə Azadlıq kimi qəzet və Ayaz Arabaçı kimi şair qismət olub?  Ay müsürmanlar, “yandığım hava” bizim dildə deyil, mən bilən dilərin heç birində deyil. Bu Ayaz bəy ya dili bilmir ya milləti sarıyıb təsərrüfatına. Vallah, belədir…

“Əridim illərin heçində, heç nə…”

İllərin heçində… Hansı illərin? Başında tüstü çıxardan illərin?

“Daha bu zəqqumun içində,heç nə-

Məni xəyallara daldıra bilmir.”

Arabaçı bilirmi ki, “zəqqum” cəhənnəmdə bitən mifik ağacdır və “zəqqumun içində” ifadəsi cəfəngdir? “Xəyala daldırmaq” – azərbaycanca deyil!

“Poladdan töküldü dərdimin himi”

Mən üzümü tuturam Xalq Cəbhəsi partiyasına, sədri Əli Kərimliyə, Qənimət Zahidin şamaxılı yerlilərinə: “dərdin himi” nədir?

“Göylərə kişnədim, köhlən at kimi”

İkinci misrada at kimi kişnəyir, özü də göylərə. A kişi, heç olmasa, deyəydin ki, nalların poladdan tökülüb, əgər kişnəmək fikrin vardısa…

“İndi heç Allah da sınıq qəlbimi,

Bir şeynən aldadıb aldıra bilmir.”

Allah özü də Arabaçının qəlbini “aldıra bilmir”… İndi inandınız ki, Arabaçı Azərbaycan dilini bilmir?

Dalı (“şeir”in dalı, türkün məsəli) lap maraqlıdır.

“Hanı günəş vətən, hanı ay vətən”

Arabaçı vətəni itirib, axtarıır.

“Yadlara bal-qaymaq, şiinçay vətən…”(qəzetdə belədir – “r” buraxılıb)

Vətəni indiyəcən “şirinçaya” bənzədən olmuşdu? Qənimət Zahidin qərib canına and içərəm ki, olmayıb! Şirinçay vətən!

“Sən niyə bu günə düşdün, ay vətən”

Soruşmaq ayıb olmasın, nə günə düşüb vətən? Mənə elə gəlir ki, indiki vaxtda Azərbaycanın ən böyük problemi Ayaz Arabaçıdır. Bu mətnin altındakı laykları görsəniz, bilərsiniz ki, millətimiz xəstədir, naxoşdur və çox ciddi müalicəyə ehtiyacı var…

“Ciblərə qablandı bu xalqın haqqı…”

Ciblərə qablandı…

“Bu millət yuxudan kal dura bilmir…”

Əgər millət belə “şeirlərə” “möhtəşəm” deyirsə, nə kal durur, nə yetişmiş. Millət transdadır…

İndi Qənimət Zahid haqqında bir neçə kəlmə. Yəni ümumiyyətlə demokratik zümrə haqqında.

Sabah Azərbaycanda hakimiyyət dəyişilsə, məsələn, Qənimət Zahid mətbuat ya maarif naziri olsa, dərsliklərə Ayaz Arabaçının şeirləri salınacaq və Arabaçının özünü qoyacaqlar AYB sədri ya da şairəşşüəra təyin edəcəklər. Arvadı hamama gedəndə küçələri bağlayacaqlar – nağıllarda belədir…

Fransada oturan Qənimət Zahid Şamaxıdan necə getmişdisə, elə də qalıb. Nə Viyonu, nə Bodleri, nə Mallarmeni tanıyır. Başlı-qulaqlı vəhşi kimi yaşayır Avropa sivilizasiyasının mərkəzlərinin birində.

1992-ci ilin yayında Azərbaycana məzuniyyətə gələndə gördüm ki, Salyanda çıxan qəzetin adını cəbhəçilər dəyişiblər, Xəlil Rzanın qardaşını da qoyublar redaktor. O cənabın o vaxta qədər bir məqaləsini də heç yerdə görməmişdim. Yeganə ləyaqəti Xəlil Rzanın qardaşı olmağı idi…

Niyə Qənimət Zahid (əgər redaktor odursa) belə cəfəng, hətta Azərbaycan dilində yazıldığı şübhə doğuran “şeiri” nəşr edib yayır və beləliklə, belə antiestetizmin normalaşmasına, stsndartlaşmasına təkan verir? Yəqin araları yaxşıdır. Yəqin onlar üçün Ayaz Arabaçı yaxşı oğlandır…

Bunlar dövləti də belə idarə edəcəklər?

Bunların dalınnca gedən yüz ölçüb bir biçməli deyilmi?

 

23. 11. 2025, Samara

++++++++++++++++++++++++++

Azer Isgenderov

Möhtəşəm….

Vidadi Allahverdiyev

İmkan verin yataq.Sizin yuxunuz gəlmir deyə biz yuxusuz qalmalıyıq?

«Millətin səsi»qəzeti

Elcin Cahangirov

Sağ ol Şair, var olun, yazın yaradın, bəlkə nə vaxtsa oyana

Ikram Eyvazov

Qələminə şükür

Allah qorusun

Rustem Eyyubov

ƏHSƏN.

Илгар Гаджиев

Çox əla təsvir edilib, qələminiz həmişə yazar olsun !

Mehemmed Demirchelov

Təəbinə bərəkət, möhtəşəmdir.

Vidadi Yusifoqlu

Allah sizi qorusun.

Elmar Piriyev

Möhtəşəm

Gulbeniz Rzayeva

Yaxşı ki və axır ki,bu şairin üzün görə bildik.Var olun.

Piri Piriyev

Allah sizi qorusun

Kamal Heyderov

Çox sağ olun.

Eyyar Sixeliyev

Gözəllll

Shemsi Ilyasov

GÖZƏL!

Мустафаев Сахават

Malik Soltanov

Gulsura Hasanova

Möhteşem

Muzeffer Mezahim

Əla şeirdir, haqq və ədalət naminə… Eşq olsun.

Мазаксир Дяфаров

Əzəldən belədir dünyanın işi

Neyləyər təklərin acı təşvişi

Hər zaman hədəfdə bar yetişmişi

Şakəri belədir KAL qala bilmir …

SƏMƏD VURĞUN. «PARTİYAMIZDIR!»

Ноя11

Bəşərin vicdanı, eşqi, ürəyi,

Zehni, düşüncəsi, fikri, diləyi,

Bütün yer üzünün xoş gələcəyi,

Hər zövq- səfası  partiyamızdır!

+

Əşsiz ilhamçısı şeirin, sənətin,

Dağ üstdə dağ qoyan zehnin, zəhmətin,

Bir bayraq altında bəşəriyyətin

Qardaşlıq dünyası partiyamızdır!

+

Sən parlaq hüsnüsən adi sözün də,

Sən al bir şəfəqsən ömrün üzündə.

Hər sadə, mürəkkəb cümləmizin də

Əzəl mübtədası partiyamızdır!

+

Hər təmiz ürəyin , saf məhəbbətin,

İnsana hörmətin, eşqə hörmətin,

Bu günün, sabahın, əbədiyyətin

Ən böyük mənası partiyamızdır!

+

İnqilab qüdrətli, günəş həvəsli,

Həqiqət bayraqlı, insan nəfəsli,

Neçə min nəğməli, neçə min səsli

Həyat simfoniyası partiyamızdır!

XALQ KƏRAMƏTİN KİTABLARINI YOX, «KƏRAMƏT-ŞOU»YA BİLET ALIR…

Окт27

Kəramət Böyükçölün adını ilk dəfə, səhv etmirəmsə, 2020-ci ildə İnternetdə rast gəlmişəm, o vaxt onun tutulduğu ya dəlixanaya salındığı barədə xəbərlər yayılırdı. Maraqlanıb onun haqqında elə İnternetdə oxuduqlarımın təsiri ilə iki felyeton yazmışdım…

Uşaqlıqdan şeir yazsam da, həmişə daha çox nəsr oxumuşam. Əlifbanı öyrənəndən əlimə nə düşsə, pisi yaxşıdan ayırmadan, oxumuşam. Əvvəl kənd kitabxanasında olanları, sonra Salyan rayon mərkəzi kitabxanasının, sonra Moskvada Ədəbiyyat institutunun zəngin kitabxanasının, daha sonra isə özüm də işlədiyim Samara vilayət kitabxanasınının fondlarının şirəsini çəkmişəm. Kənddə, Moskvada, Samarada kitab yığmışam, uzun illər ərzində topladığım kitablardan ibarət “Samara fondum” 2024-cü ilin yanğınında məhv oldu… İndi kitabları telefona yükləyirəm. Yenidən Folkneri oxuyuram və Folkneri hələ gənclikdə, rus dilində oxuduğum vaxtlar keçirdiyim halı elə bil ki, indi də yaşayıram ki, buna xoşbəxtlik deyə bilərəm…

Müasir nəsri oxumuram. Etnik yəhudi olan ingilis yazıçısı Mürielə Sparkın əsərlərindən sonra yazılanlardan xəbərim yoxdur. Rus “qalın jurnalları”nda baxdıqlarım mənə maraqlı gəlmir. Azərbaycanda, yəni azərbaycanca indi yazılanları oxuya bilmirəm – həm dayazlığı, həm bədii dil bərbadlığı səbəbindən. Həmişə oxumaq istədiyim yeganə Azərbaycan nasiri Cəlil Məmmədquluzadədir.

Kəramət Böyükçölün adı ətrafındakı hay-küy, əlbəttə, məni maraqlandırdı. Açıq istifadədə yalnız hekayələrini tapdım, bəyənmədim – sosial şəbəkələrdə hazırcavablıq nümayiş etdirən, opponentini sözlə bağlaya bilən və ya rusların dediyi kimi, sözdən ötrü cibə girməyən bu adam yazıda ölüvaydır…

Kəramət videolarında mənə 1979-81-ci illərdə ünsiyyətdə olduğum Vaqif Cəbrayılzadəni xatırlatdı. Bəlkə də ilk növbədə Vaqif kimi tüklü olmağı ilə. Belə tüklülük əcdadlarımızın, yəni qədim insanların kənd məktəbimizin tarix kabinəsindən asılmış şəkillərini  yadıma salır. Şəkillərdəki tüklü və sərt baxışlı kişilərin əllərində daş ya paya olurdu. Vaqif Cəbrayılzadə daş ya paya gəzdirmirdi, ancaq hansı cibindəsə ülgüc gizlətdiyini güman etmək olardı. Sonralar Bayatlı təxəllüsü götürmüş Vaqifdə şizofreniyanın əlamətlərini görmək üçün həkim olmaq lazım deyildi. Və beləsinin cibində ülgüc ola… Vaqifi təzə-təzə “Ulduz” jurnalında poeziya şöbəsinə müdir qoymuşdular. İşinin adı ora şeir gətirən sadəlövh insanların dalına təpik vurub qovmaq idi… Hamıdan tələb edirdi ki, onun qılıncının altından keçib birinci şair kimi tanılsınlar…Vaqif Cəbrayılzadə (Bayatlı) özü özünün proyekti idi və bleflə, yan-yörəsinə xoh gələ-gələ öz-özünü həyata keçirirdi…

Kül bizim ədəbiyyatımızın başına…

Kəramət Böyükçöl də öz-özünün proyektidir, öz-özünün startapıdır. O da öz-özünü, çətinliklərlə üzləşsə də, həyata keçirir. O, Vaqif kimi cibində ülgüc gəzdirmir, cibində olsa-olsa dırnaqtutan çıxar, hərçənd mənə elə gəlir ki, Kəramət dırnaqlarını həftədə iki dəfə tutan, corablarını gündə iki dəfə dəyişən adamlardan deyil. Qısası, Kəramətin kütləyə təsir vasitəsi blef, aqressiya deyil, hərçənd onun özünüreklam kampaniyasını aqressiv kimi xarakterizə eləmək olar. Bunun eybi yox. Aqressivlik reklamın ayrılmaz xassəsidir. Ancaq Kəramətini özünüreklamının uğurunu təkcə aqressivliklə izah etmək olmaz. Niyə  dolanışıqdan daim şikayət edən, “millət acından ölür” deyən insanlar Kəramtin kitablarına pulu əsirgəmirlər? Axı şübhə ola bilməz ki, alınan kitabların heç on faizi oxunmur. Kəramət özü də yaxşı bilir ki, kitabları alınır, ancaq oxunmur. Əgər onun kitabları oxunmaq üçün alınsaydı, Kəramət niyə şəhərin küçələrində əsir-yesir olub kitab satırdı? Əgər Kəramət əsərlərinə, yazdığı mətnlərə görə sevilirsə, kitabları mağazalara vermək kifayətdir, oxucular almaq üçün növbəyə duracaqlar. Kəramətsə küçələrdə keçirdiyi vaxtı evdə oturub mütaliə edər, yazıçılıq sənətinin sirlərini dünya şöhrətli ustalardan öyrənər və mətnləri üzərində gözləri qaralanacaq işləyərdi…

(Yeri gəlmişkən: Kəramətin maşınında tualet var? Ya avtobusuna güvəc qoyub?)

Moskvada “Pisatelskaya lavka” vardı, ora həftədə iki dəfə təzə kitablar gətirilirdi və yalnız Yazıçılar ittifaqının üzvləriniə satılırdı. Yazıçılar (!) bəzi kitablara səhər açılmamışdan növbə tuturdular…

Təkrar edirım: Kəramət sevilən yazıçıdırsa, niyə küçələrdə əsir-yesir olmalıdır? Əslində yazıçını əsərlərini sevəmlər təzə kitab üçün onun qapısını kəsdirməlidirlər, elə deyilmi?

Əhali, kütlə Kəramətin kitabını oxumaq üçün almır. Əhali “Kəramət-şou”ya bilet alır. Yuxarıda dedim ki, Kəramət öz-özünün proyektidir, öz-özünün startapıdır, vu proyektin ədəbiyyata az dəxli var, bu proyekt daha çox şoudur. “Kəramət-şou”! Adamlar şəxsən onunla görüşüb kitabını almaqla teatra, sirkə getmiş kimi olurkar. Və bəzilərin getdikləri tamaşaların biletlətini necə saxlayərlarsa, onlar da Kəramətin kitablarını elə saxlayırlar…

Vərəqləyirlər, ancaq oxumurlar. Nə oxuyacaqlar? Kəramətin yaza, deyə biləcəyi nə varsa, tüklü üzündə yazılıb…

 

(ardı var)

26. 10. 2-25, Samara

ЭЛЬМАР РАСУЛОВ РАФИКУ АЛИЕВУ: «В ПАЛАТЕ НОМЕР ШЕСТЬ БУДУ САМ!»

Окт13

Рафик Алиев: Господин Расулов, я вас приветствую в нашей студии.

Эльмар Расулов: Спасбо что бригласила меня. Разреши почеловать твой  рука.

РАФИК: Не, рука не надо.

ЭЛЬМАР: Могу в жадницу чаловат. Лублу это дело.

РАФИК: Это потом, после интервью. Господин Эльмар,  вы не представляете, как трудно было выбрать из числа желающих давать нам интервью. Я не знал, что среди российских азербаджанцев так много стукачей, доносчиков, сплетников, сексотов, кляузников, дятелей, звонарей, тележников, одним словом, мазерфакеров…Как собак не резаных.. Народ наш поистине талантлив не в меру… Попробуй-ка выбрать. Но я выбрал. С помощью жены. Вы ей приглянулись.

ЭЛЬМАР: Я што ей дунул?

РАФИК: Нет, не вдули, а понравились.

ЭЛЬМАР: Серезно? Ваша жина тоже журналист?

РАФИК:  Можно сказать, что да. Она на панель выходит. Мы с ней  родственными профессиями занимаемся. Она первой древнейшей, я второй. На этой почве и сошлись.
ЭЛЬМАР: Я тоже из древнейших. В моем роду все древнейшие…

РАФИК: Ну, мы оказались почти родственниками…

ЭЛЬМАР: Я ччастлив быть тебе родственник, дай  тебя чаловат..

РАФИК: После эфира пойдем ко мне, дома я тебе отдамся.

ЭЛЬМАР: Я тоже тебе отдамся.

РАФИК: Теперь расскажи о Ширване Керимове.

ЭЛЬМАР: Рассказываю. Ширван Керимов встретился с Шахином Шылински.

РАФИК: Где они встретились?

ЭЛЬМАР: Они секретно встретились. Поэтому я не знаю, где встретились.

РАФИК, И что они говорили?

ЭЛЬМАР: Они секретно говорили. Но я узнал они говорили капат.

РАФИК: Капат?

ЭлЛЬМАР: Лапатка есть? Лапатка што делает?

РАФИК: Лопата копает.

ЭДЬМАР: Они тоже хотели капат. Но не лапатой. Машиной. Метро капат.

РАФИК: Метро?

ЭЛМАР: Да, секретни метро. Из Самары до Екатеринбург.

РАФИК: Зачем?

ЭЛЬМАР: Денги передават.

РАФИК: Откуда и куда?

ЭЛМАР: Шахин перадават денги из Екатеринбург в Самара, а Ширван  из Самара в Екатеринбург.

РАФИК: Много денег?

ЭЛЬМАР: Очен много. Много вагон. Сто вагон. Тысача вагон. Они друг друга передают.

РАФИК: Зачем друг другу?

ЭЛЬМАР: Потому што они друзя. 

РАФИК: Теперь как, метро они копают?

ЭЛЬМАР: Шахин пока на капат, а Ширван каждый ден капат.

РАФИК: А Ширван Керимов где денги берет?

ЭЛЬМАР: Ему молла дает.

РАФИК: Какой молла?

ЭЛЬМАР: В Самаре молла есть.

РАФИК: А молла где денги берет?
ЭЛМАР: Молла денгу берет у мертвых.

РАФИК: У мертвых? Каких?

ЭЛЬМАР: Богатых мертвых. Молла в морг рабатат. Когда мертвый богатый, молла ево грабит. И денгу дает Ширван Кермову.

РАФИК: Это страшный криминал. Вы в  правоохранительные органы сообщали об этом?

ЭЛЬМАР: Милон раз собшил.

РАФИК: И что?

ЭЛЬМАР: Говорят палата еще не готова.

РАФИК: Какая палата?

ЭЛЬМАР: Сказали палата нумра шесть.

РАФИК: Для кого палата шесть?

ЭЛЬМАР: Для меня, канешна. Ширван и так член общественной палаты. В палате шесть сам буду. Тогда в покажу Ширвану. Дай я тебе  чаловать.

РАФИК. Нет, это дома. Пойдем ко мне. Как раз жене пора на панель выходить. Продолжим разговор о самарском криминале, потом будут обнимашки и целовашки…

Записал

МИРЗА АЛИЛ

13. 10. 2025, Самара

MOLLA PƏNAH VAQİFİN GÜLMƏLİ ŞEİRLƏRİ. «EYLƏRƏM»

Окт6

Molla Pənah Vaqifin çox gülməli şeirlərindən biri “Eyləyəm” rədifli qoşmadır. Bu şeir gülməli olmaqdan əlavə klassimiz haqqında bir institut dolusu ədəbiyyat tarixçilərindən çox şey deyir.

“Harda gördüm bir şux, kaman qaşlını,
İstərəm canımı qurban eyləyəm.”

Hörmətli oxucu yəqin başa düşür ki, “canımı qurban eyləyəm” evfemizimdir, əslində məlum məsələdir ki, kaman qaşlı gözəllə qazaxlı klassik nə eləmək istəyir. Bunu açıb-ağartmayaq…
“Tutam zülfün ucun, dönəm başına,
Bağrımı oduna büryan eyləyəm.”

Bu beyti oxuyanda kimi gülmək tutmursa, onda yumor hissi yoxdur! Təsəvvür edin ki, Vaqif kaman qaşlı bir qız ya gəlin görən kimi cumub yapışır saçının ucundan! Şuluq uşaqlar pişiyin quyruğundan yapışan kimi…
“Mən bilirəm qədrin sərxoş cavanın,
Həlqə-həlqə zülfün, tər zənəxdanın.”

Yəqin xanımlar Qazax tərəfdə Vaqifin vaxtında içirlərmiş…

Dalı (qoşmanın) cəfəngdir.
Bu gül əndamlının sərvi — rəvanın,
Durum yerişinə seyran eyləyəm.
Şair ağına-bozuna baxmır, qafiyə xatirinə qrammatikaya tüpürür, təsirlik halı yönlük halla əvəsz edir: “yerişinə seyran…”

“Mən onun dərdinə oldum mübtəla”

Onun nə dərdi var ki?
“Şəmi xiyalıma o verir ziya”

Başa düşdünüz? Mən – yox. Xəyal şəmdirsə, işığı niyə kaman qaşlıdan alır?
“Xublardan ki, mənə gəlsə hər bəla,
İstəməm ona mən dərman eyləyəm.”

Bunu Füzuli deməmişdimi? Və bu cür yöndəmsiz yox, gözəl demişdi…

“Xublara vermişəm din-imanımı”

Xublara – qazaxlı klassik yenə keçdi farscaya… Dinini, imanını verdi…
“Şövkətü-şanımı, adü-sanımı”

“adü-san”  — belə qondarma izafətləri indiyəcən qəzəlçilər işlədirlər. “ad-san” deyəndə heca sayı düzəlmir…
“Cəllad tək gözləri alsa canımı,
Namərdəm mən əgər aman eyləyəm.”

Burda klassik özünü lap dolaşdırıb. Nə demək istəyib? Demək istəyib ki, “gül əndamlı onun canını alsa da, aman, mərhəmət istəməz, aman diləməz. Ancaq qoşma “eyləməz” rədifi üzərində qurulub.  Belə çıxır ki, can alan Vaqifdir, güləndamlıya aman eləməz…

Vallah, ədəbiyyatdakı indiki dərəbəyliyin, tülkübəyliyin əsasını elə bizim hörmətli klassiklərimiz qoyiblar…
Sonda Vaqif, yəqin ki, güləndamlıya verdiyi “dini, imanı” geri alaraq Allaha müraciət edir.
“Vaqifə rəhm eylə bari, ilahi,
Agah et dərdimdən ol üzü mahi”

Yəni Allahdan xahiş edir ki, onun dərdini ayüzlüyə xəbər versin. Yeri gəlmişkən, bizim klassikləri, hətta indiki tülkübəyləri oxusan, belə düşünmək olar ki, Azərbaycandakı qızların hər ikisindən biri ay üzlü imiş. Bəs indi niyə yoxdur? Bəlkə pambıq, tütün, DDT qızlarımızı korladı?
“Qədəm basıb bizə gəlsin nagahi”

On səkkizinci əsrdə yəqin ay üzlü xanımlar hər kişiyə də olmasa, şeir yazan, “adü-san” çıxarmış kişilərə qonaq gedirlərmiş….
“Bir gecə mən onu mehman eylərəm.”

Bu misradan ağlınız nə kəsir? Bir gecəlik…Yəni siğə eləyəcək? Mən əvvəldə oxuyanda ki, Vaqif gördüyü xanımın saçının ucundan yapışırmış, başa düşmüşdüm ki, bu iş ilə qurtaracaq…

“Mehman eylərəm… bir gecə…”

06. 10. 2025 Samara

CABİR İMANOVUN MÜBARƏK TƏPİYİNƏ HƏSR OLUNUR

Сен30

Cabir İmanov vəfat edib. Boynuma alım ki, vəfat etməsəydi, mən onun kim olduğunu bilməzdim. İndi məlum olur ki, Cabir İmanov Hamfri Boqart və Lourens Olivyeden də qüdrətli aktyor imiş. Təbii ki, Azərbaycanda bayraqlar endirilib, millət batıb yasa. Ancaq millətin bu yaman gününə sevinən düşmənlərimiz Cabir İmanovun videosunu yayıblar. Bu videoda o, poqonluların vurub yıxdıqları bir aksiya iştirakçısını təpikləyir… İndi beş-on nəfər antimilli ünsür iddia edir ki, belə adam ümumxalq matəminə layiq deyil, guya bu Cabir İmanov elə aksiyaçılara təpik atanda ürəyi gücə düşüb xarab olubmuş…

Vallah, o beş-on adamı tutub salasan… Hə, tutub salasan Cabirin qardaşının təpiyinin altına. O da artistdir, o da yaxşı təpik atan olar…

Mən gözəl millətimin içindən belə nankor və naşükür insanların çıxdığına məəttəl qalıram. A kişilər, gərək siz fəxr edəsiniz ki, sizi Cabir İmanov kimi böyük sənətkar təpikləyir. Belə sənətkarın təpiyi adi təpikdən deyil, onun təpiyi terapiyadır. Onun təpiyinin altına düşmək zəncir ocağına ziyarətdən də savab olardı. Gərək azərbaycanlılar onun təpiyinin altına düşmək üçün növbəyə duraydılar. Mən şəxsən bilsəydim, Bakıya gedib özümü yaxşıca döydürərdim. Yəqin ki, Cabirin təpiklərini yeyəndən sonra cinə dönərdim… Heyf… Azərbaycanda yaşayan əmioğlum Mirzə Təbil mənə telefonda deyir ki, fürsət olan kimi gedib özünü Cabirin qardaşına təpiklətdirəcək… Mən də gedərdim, ancaq, təəssüf ki, prezident sərhədləri bağlayıb, təyyarə ilə uçmağa isə pulum yoxdur. Gərək İlham müəllimə məktub yazıb bir az pul istəyəm ya da xahiş edəm yolları açsın. Yoxsa Cabirin qardaşına da, Allah eləməmiş, bir şey olar, qalaram məəttəl…Bilmirəm bu iki işin hansı prezident üçün asandır. Yəqin yolları açmaq asan olar. Qoy pulu preezident daha vacib işlərə xərcləsin…

Mirzə Əlil

30. 09. 2025, Samara

QURBAN MƏMMƏDLİNİN OĞLU QOŞQARA AÇIQ MƏKTUB

Сен28

Cənab Qoşqar Qurban oğlu Məmmədov!

Yəqin ki, atanız Qurbanın çıxardığı hoqqalardan xəbəriniz var və bu hoqqalarda sizin də iştirak etdiyiniz şübhəsizdir. Atanız çoxdan başını itirib və nə elədiyini bilmir. Bəs siz?

Nəcəf bəy Vəzirovun “Yağışdan çıxdıq, yağmura düşdük” komediyası ilə tanışsınızmı? Əgər məktəbdə atanız kimi oxumusunuzsa, tanış deyilsiniz.  (Atanızın problerinin əsasında duran səbəblərdən biri onun kəmsavadlığıdır). Bu komediyada tacir Hacı Qəmbər gəminin qəzaya uğraması nəticəsində malını itirəndən sonra dəli olub küçələrə düşmüşdü. Atanınızın dəliliyini Bakıda mülkünün dağıdılması ilə izah etmək olardı, ancaq Qurbanın dəliliyi çoxdankı xəstəlikdir, bəlkə də atanız şizofreniya ilə doğulub, əvvəllər özünü zəif büruzə verən xəstəlik yaş keçdikcə və atanızın uğursuzluqları, bununla bağlı pataloji kini artdıqca xəstəlik şiddətlənib və indi Qurban xəstəliyini yox, xəstəlik Qurbanı idarə edir.

Mən sizin atanızdan çox yazmışam, əsasən felyeton janrında. Yəni onun çıxışlarına bəzən yumşaq, bəzən sərt gülmüşəm. Biz hər ikimiz Bakıda olsaydıq da, bu, təbii sayılmalı idi. Yəni demokratik mətbuatın mövcud olduğu ölkədə siyasətçilərlə jurnalistlərin münaqişəsi hər cür hiss doğura bilər, bircə şeydən başqa – qisas hissindən. Ancaq atanız demokratik təbiətli adam deyil, onun siyasətinin mahiyyəti dəstəbazlıqdır, dəstə yaradıb onun başında durmaq. Bacarsa, elə bütün ölkəni belə bir  dəstəyə çevirər. Yəni indi əsl öz yerini tutub, YouTube-da kanal yaradıb və kəmsavad, nadan insanlardan ibarət auditoriyasını bütün Azərbaycan elan edərək özünü prezident sayır. Bu sitüasiya başqa bir dəlini – Qoqolun “dəlinin qeydləri” əsərinin qəhrəmanı Poprişşini yada salır. Oxumusunuzsa, yadınızda olar: mərhumiyyətlərlə, alçalmalarla dolu həyatdan psixikası pozulmuş Poprişşinə birdən inam gəlmişdi ki, o, İspaniya taxt-tacının varisidir…

Atanızın Poprişşinə oxşadığını görmürsünüzmü? Görmürsünüzmü onun “yaratdığı” “parlament” dəlixananı xarıtladır? Görmürsünüz ki, atanızın dəliliyi keçici imiş və Ərəstun Oruclu da əməlli-başlı zəncirli dəliləri xatırladır?

Son həftələrdə atanız mənə və Samranın ən hörmətli insanlarından birinə qarşı çox abırsız bir kampaniya başlayıb. Bunun səbəbi, əlbəttə, çox az dərəcədə mənim ondan yazıdığım felyetonlardır. Əsas səbəb hörmətli Şirvan Kərimovun təxminən beş il əvvəl başçılıq etdiyi təşkilat üzvlərindən hər hansı iaənəni təşkilatın adından yox, öz adlarından göndərmələrini tələb etməsidir. Yəni Şirvan Kərimov sizin atanızla hər hansı əməkdaşlıqdan qaçıb və yaxşı da eləyib. Çünki Şirvan nə Rusiya, nə Azərbaycan siyasətinə qarışır, başçılıq etdiyi təşkilat da siyasi deyil. Atanız niyə məhz bu kampaniyanı indi başlayıb? Bir neçə diaspor təşkilatı rəhbərinin Rusiyada orqanlar tərəfindən məsuliyyətə cəlb olunması ilə əlaqədar, elə deyilmi? İndi Qurban bu hadisələri Rusiya hökuməti tərəfindən aparılan kampaniya sayaraq ona qoşulur və acığı gəldiyi, ona maliyyə dəstəyi göstərməmiş Rusiya azərbaycanlılarını tutdurmaq istəyir, elə deyilmi? Özü də acizanə Vladimir Vladimoroviç Putinə müraciət edir, halbuki dünənəcən Putini ən qanlı diktator adlandırırdı. Siz belə ataya görə utanmırsınız?

Şirvan Kərimov Samara Daxili İşlər İdarəsi yanında İctimai şuranın üzvüdür Uzun illərdən bəri. Bu orqana nəinki həbsdə olmuş, hətta haqqında haçansa təhqiqat aparlımış insanlar da üzv ola bilməzlər. Yəni Şirvan Kərimovun haçansa tutulduğu barədə məlumat ağ yalandır. Yaxşı, atanızın başı xarabdır, abrını itirib. Bəs siz utanmırsınız?

Atanız mənim haqqımda deyir ki, atam yəhudidir. Sənədi var? Bəlkə surətini mənə göndərəsiniz? İsraildən vətəndaşlıq alardım, bəlkə pul da. Hə?

Atanız deyir ki, məni Samarada “Bomj Xeyrulla” adlandırırlar. Yəni müəyyən yaşayış yeri olmayan adam. Cənab Qoşqar, mənim yaşayış yerim həmişə müəyyən olub. 28 yaşa qədər Azərbaycanda yaşamışam, üç il Moskvada, Ədəbiyyat institunun aspirantı olanda, ünvanım: Dobrolyubov küçəsi, 9-11. Samaraya (Kuybışevə) 1985-ci ildə gəlmişəm, üç həftənin içində daimi qeydiyyata düşmüşəm. Üç həftəni isə aspirant yoldaşım, indi pedaqoji universitetin professoru olan Vladimir Nemtsevin qonağı olmuşam.  Heç vaxt evsiz olmamışam. Atanızın cındır agenti ünvanımı yaxşı bilir, çünki dalımca gəzir. Adı Aftandil Quliyevdir, saxta polkovnik, alfons və eksqibisionist.

Utanırsınız?

Atanızın “bomj” dediyi adam dünya ədəbiyyatınin iki şedevrini – Biofulu və Nibelunqları Azərbaycan dilinə tərcümə edib. Hər iki əsər Bakıda çap olunub. Vaxt gələcək, azərbacanlıların daha işiqlı nəsli mənə minnətdarlıq ifadə edəcək, sizin atanızın xatirəsi isə lənətlənəcək.

Atanız məndən cavan olsa da, o da qocalıb. Bu gün-sabah gəbərəcək. Siz isə cavansınız, ömrünüzün qalanını onun poxundan təmizlənə bilməyəcəksiniz. Siz başa düşmürsünüz ki, belə ata bütün ailəni və hətta bütün nəsli hörmətdən salır. Siz belə ata ilə necə bir süfrə başında otura bilirsiniz?

Bəlkə siz də şayiələrə inanırsınız? Şayiələr çoxdur. Məsələn, deyirlər ki, Qurban Məmmədli öz gəlini ilə yaxın əlaqədə olub və nəvələrinin birinin atasıdır. Deyirlər Bakıdakı mülkündə bacıları və qızları fahişəlik edirlərmiş, ona görə Əliyev oranı dağıdıb. Deyirlər Qurbanın nəvəsi ərəblərə seksual xidmət göstərir. Çox şey deyirlər. Mənim polisə adam satmağıma inananda gərək bunlara da inanasan. Elə deyilmi, cavan oğlan?

Qurban Məmmədlidən uzaqlaşın. Yoxsa ömrünüz boyu sizdən onun yediyi poxların iyi gələcək. Vallah, belədir.

Xeyrulla Xəyal

(ünvanımı atanızın cındır agenti bilir)

28. 09. 2025, Samara

GÜLMƏLİ MAHNILAR: «ANAMIN ANASISAN». NƏNƏMSƏN?

Авг21

Müslim Maqomayevin “Azərbaycan” mahnısının sözlərinə diqqətlə qulaq asan var? Azərbaycancasını Nəbi Xəzri yazıb.

Ey əziz anam,
Sənə bağlıyam…

Mahnı 1974-cü ildə yazılıb. “Sənə bağlıyam” misrası 40 ildən sonra aktuallaşıb. Azərbaycanlıların doxsan doqquz faizi doğrudan da bağlıdır, ölkənin sərhədləri qıfıllanıb.

Dalına (mahnının) qulaq asaq.

“Qardaşlıq dünyasısan”

Bu misranı necə başa düşmək olar? “Qardaşlıq dünyası” nədir? Kim kimlə qardaşdır? Analar, bacılar da qardaşdırlar? Bunu Nəbi Xəzridən soruşan olmayıb, çünki, Cəmil Həsənlinin yazdığına görə, Nəbi Xəzri qoçu olub, xalq yazıçısı Süleymanovu elə yazıçılar ittifaqında salıb təpiyinin altına…

“Anamın anasısan”

Yəni nənəmsən? Bəs elə niyə birbaşa demir ki, “nənmsən”? Niyə Azərbaycan ananın anası olur, atanın anası yox? Bəlkə nəzərdə tutulur ki, kişilərin çoxu, yəni yaxşı kişilərin çoxu, yerazdır, gəlib bizim nəbələri zad eləyiblər…

Belə ola bilər? Belə deyilsə, “anamın anasısan” “dünyasısan”  sözünə qafiyə xatirinə qondarılıb. Yox, nənəmsən, cicimsən…

Ümumiyyətlə, “Azərbaycan” deyəndə mənim gözümün qabağına gözəl-göyçək, incə-mincə qadın yox, əli dəyənəkli, Qoqol demişkən, sinəsi baş kimi tüklü bir kişi gəlir. Dinmə, vurub başını yarar…

“Sənsən eşqim, zəfərim”

Sadalanan sözlər arasında bir məna əlaqəsi olmalıdır. Eşq harda, qələbə harda? Azərbaycan poeziyasına az-çox bələd olan adam başa düşür ki, “zəfər”in dalında “Xəzər, səhər” gələcək.

“Al səhər” hardandır? “Al səhər” bolşevik estetikasının atributudur, Azərbaycan bolşevik ölkəsi olduğuna görə səhərlərimiz bolşevik bayrağı rəngində açılmalıydı. Heydər Əliyev də hər il Moskvadan Qırmızı bayraq alırdı. Guya yüksək iqtisadi nailiyyətlərə görə. Bunu Nəbi Xəzri Süleyman Rəhimovun ağız-burnu kimi nəzmə çəkib…

“Çağlayan Kür, Xəzərim”

Həmcins üzvlərdə şəkilçilərin ixtirasına yol verilir, ancaq bu msrada şəkilçi ixtisarı peoblem yaradır, şəkilçisiz “Kür” Xəzərin (türkün məsəli) qabağında sifət kimi səslənir…

Sonra yenə “dünyasısan, anamın anasısan” və s. Çevir tatı, vur tatı…

Musiqi necədir? Ortabab. Pis deyil.

Müslim Maqomayev azərbaycanca bilmirdi. Ona sözlərin musiqi ritminə yatması vacib idi. Ruscasında (yəqin müğənni özü düzüb-qoşub) hər şey aydındır: “Zvezda moyey sudbı…” Yəni taleyimin ulduzusan…

“Anamın anasısan”ı necə tərcümə edəydi: “Tı mat moyey materi”? Eşidən gülər…

Vallah, nə hoqqa varsa, bizimkilərdən çıxır. Sonra aparıb Fəxri Xiyabanda basdırırırq…

Bu mahnda ən qiymətli olan uzaqgörənlikdir: “Sənə bağlıyam…” Azərbaycan xalqını yaxın onilliklərdə çətin açıb buraxalar…

Vikipediya yazır ki, mahnı ilk dəfə Heydər Əliyev adına sarayda 1975-ci idə oxunub.

Yalan deyir. 1975-ci ildə o saray Leninin adını daşıyırdı…

 

Mirzə Əlil

  1. 08. 2025, Samara

ŞİRİN SƏSLƏR: ƏŞRƏF BƏDƏLOV EDİNBURQA GEDİR…

Авг20

Ərəbqardaşbəyli. Şiralı Bədəlovun həyəti. Talvarın altında xeyli adam var. Qohum-qonşu Şiralı və Rübabə Bədəlovların nəvəsi Əşrəfin Edinburq universitetinə qəbul olunması münasibətilə gözaydınlığına gəlib.

HÜSNİYYƏ: Bağda püssə, gözün aydın.  Şiralı, gözüüz aydın. İsmayılın canıyçın, eşidib o ğədə söönmüşəm ki. Ancağ billəm inanmıyassan

ŞİRALI: Nöş inanmıram aaz?

HÜSNİYYƏ: Xəsyətü billəm də. Urbaba, gözün aydın. Nəvün Əmerkiyə gedir, day bizi bəyənmərsən.

RÜBABƏ (gülür): Bıy, bı dəli olub ey. Nöş bəyəmmirəm aaz? Nəvəm Amerkiya girmiyib, ayrı yerə girib.

HÜSNİYYƏ: İndi gizzəd. Gözüm dəyəcəy? Zəhləm qaçır də xasyətünnən. Nöş gizzədirsən? Ədə, Şiralı, nəvün Əmerkiyə girmiyib?

ŞİRALI: Yo, Amerka döör. Amerkaan yanındadı. Aralarından Kür kimi su axır.

HÜSNİYYƏ. Gəə mən diyən olır də. Sağ-salamat oxuısın.

RAZİYYƏ: Şiralı, Əşrəf Xeyrulla olan yerə gedir?

ŞİRALI: Nə Xeyrulla aaz? Xeyrulla bırda döör bə.

RAZİYYƏ: Bırda hardıydı, ay Şiralı. On ildi üzün görmürüy.

ŞİRALI: Özü gəlmir də. Başı qarışıb kefə. Əşrəf uzağa gedir. Əşrəf gedən yer Şotlandıyadı.

RAZİYYƏ: Sağ-salamat oxusun gəlsin. Xeyrulla gəlmədi (ağlayır)

BAĞDA XALA: Aaz, nöş ağladun? Şiralı, Yavər diyir Əşrəf gedən yerdə kişilər arvad tumanı giyir. Düz diyir?

ŞİRALI: Yavəri də qoyasan bəzəsin. Yox hamam eliyir. Arvad tumanı nədi?

BAĞDA XALA: Ədə Yavər, dimürdün?

YAVƏR: Giyillər. Televizorda görkəzillər. Əməlli-başdı arvad tumanı.

KAİNAT: Əmi, kilt şotlandların qədim geyimidir, indi bayramlarda giyillər.

YAVƏR: Bayramda ya hər nə. Tələbələrə də giydirillər məcburi. Əşrəfə dimişəm bi-iki dəs də biziyçin alıb göndərsin. Mal qabağına gedəndə giyərüy. Onsuz da bu kümət bizi arvada döndərib.

ŞİRALI: Ağız büzənimiz öyün içindiymiş. Hələ çox söz çıxacağ. Bə arvaddar orda nə giyillər?

YAVƏR. Arvaddar heç nə giymillər.

ŞİRALI: Sən day ağ elədün, səə sözüm yoxdı.

ALIHÜSEYN: Şiralı, Yavər zarafat eliyir də, xəsyətin bilmirsən? Şiralı, yadundadı, məə də xaricə göndərirdilər.

ŞİRALI: İndi eşidirəm. Haçan?

ALIHÜSEYN: Ağronomluğı qutaranda, lələ caa, qardaş caa.

ŞİRALI: Bə mən nöş bilmirəm? Bi yerdə quratmamuşuğ?

ALIHÜSEYN: Şiralı, lələ caa, məə tapşırdılar ki, heç kimə dimiyim. Sekretni bi şey idi.

ŞİRALI: Bə nöş gedmədün?

AlIHÜSEYN: Dədəm qoymadı. Didi xarijdə pozularsan.

ŞİRALI: Sən dədüün sözünə baxdun?

ALIHÜSEYN: Baxdım də. Üşşəxaam da didi gedsün səə gözzəmiyəcəm…

ŞİRALI: Diyirsən də, Alseyn, qalmışam məətəl.

HÜSNİYYƏ: Alseyn, Şiralı münkirdi ey, baş qoşma. İsmayılın, Namidin canıyçın, Şiralınlnın işi-gücü elə adam incidməydi. Uşağın xətrinə gəlmişəm, üzünnən zəhləm qaçır.

BAĞDA XALA: Aza, o sənən zarafa eliyir, sən də coşursan. Səən xətrüü çox issiyir Şiralı.

HÜSNİYYƏ: Ay Bağda bacı, mıın issəməyi belənçiydisə, gör issəməsiydi nə təər olardı…

SEYFULLA: Şiralı, diyirəm bərkə bizzə yığışıb gedəy xaricə?

ŞİRALI: Gedməy hasatdı? Xaricə bizi bıraxıllar gedəy? Lap elə bıraxsınnar, sən Zenfiraan qorxısınnan heç kəddən qırağa çıxammirsan.

SEYFULLA: Şiralı, öz aduu məə qoyma. Mən arvaddan qorxan dörəm.

ŞİRALI. Boy, mən səə didim arvaddan qorxursan?

SEYFULLA: Dimədün, ancağ eyham vırdun.

PİRALI: Şiralı, sən bu eyhamları yığışdır. Özün boyda nəvələrün var. Afser nəvün var.

ŞİRALI: Bıy, mıın ürəyi dolıymış ki.

ABBASQULI: Şiralı, mən saba səər tezzən bırığa gedəcəm. Şamun gec olacağsa, mən gedim öydə yiyim.

ŞİRALI: Hara gedirsən? İndi yiməy çəkiləcəy, arağımız da var.

ABBASQULU: Arağ dicəyin bırda içən kimdi ki…

 

20. 08. 2025, Samara

ŞƏHİDLƏRİN XATİRƏSİNİ TƏHQİR EDƏN İKİ-ÜÇ ƏRƏBDİR YA ÖZ HARINLARIMIZ?

Авг19

Üçüncü dünya müharibəsi başlanıb – xəbəriniz var?

Yox, mən Qəzzanı, Ukraynanı, Yəməni və s. nəzərdə tutmuram. Üçüncü dünya müharibəsi Azərbaycanda gedir. Və azərbaycanlılar, əsasən yuxarının, buyruğu ilə, gah farslarla, gah fransızlarla, gah ruslara, gah ərəblərlə vuruşurlar. Evlərindən, yəni ölkədən qırağa çıxmadan vuruşurlar. Ölkədən bəlkə çıxardılar. Ancaq İlham Əliyev damın qapısını, daha doğrusu ölkənin sərhədlərini bağlayıb, ona görə qəhrəman millətimiz elə evin içində böyük-böyük millətləri yıxıb-sürüyür. İndi ərəb cəbhəsində millətimizin ən fəal oğulları və qızları səngər döyüşləri aparılar. Yəni sosial şəbəkələrdə qan da olmasa, sel kimi təl axıdaraq ərəblərə üzücü zərbələr endirirlər. Rus, fars cəbhəsində taktiki döyüşlər davam edir. Müşahidəçilər erməni cəbhəsində nisbi sakitliyin yarandığını qeyd edirlər…

Ərəblərlə qəhrəman xalqımızın müharibəsi qısa fasilələrlə uzun illərdir ki, davam edir. Bu günlərdə bir neçə ərəb bizim qəbiristanlıqda tərbiyəsizlik edəndən sonra qəhrəman xalqım mərhum Aslan İlyasovun ifasında “Öldü var, döndü yox” mahnısını sifariş verərək könüllü səfərbər olub. Döyüşlər səngimək bilmir…

Bakıda bir xanım var… Gültəkin Hacıbəyli. Düzü, arxayın deyiləm ki, indi o, Bakıda olar. Çünki, deyilənlərə görə, Gültəkin xanım gəzəyəndir. Yəni başqa ölkələrə gedib-gəlir, ürəyinizə ayrı şey gəlməsin. Hə, bu gülyanaq xanım yazır ki, biz ərəblərin şəhidlərini min beş yüz ildir ki, yas tuturuq, ərəblər bizim şəhidlərimizi təhqir edirlər…

Gültəkin Hacbəylinin şəklinə baxıram, görürəm ki, bu xanım nəinki min beş yüz il, heç on beş gün yas tutana oxşamır… Deyək ki, tutur. Yəni şiə imamlarına. Ancaq bir vacib məsələ var: qəbiristanlıqda tərbiyəsizlik edən ərəblər şiədirmi? Axı ərəblərin cəmi on-on beş faizi şiədir. Və o tərbiyəsizlərin də şiə olmağı zəif ehtimaldır. Yəni Gülyanaq, yəni Gültəkin xanımın məsələyə ”əvəz-əvəzlik” yanaşımı yersizdir. Məişət xuliqanlığına, ictimai yerdə nalayiq hərəkətə siyasi, dini don geydirmək ciddi siyasətçiyə yaraşmaz. İki-üç nəfərin tərbiyəsizliyini bütün ərəb dünyasına aid eləmək primitivlik, ibtidailikdir, kollektiv cəza prinsipi isə totalitar zehniyyətin xassəsidir.

Azərbaycanda on minlərlə yuyulmamış ağızdan ərəblərə qarşı nifrət yağır, onları Azərbaycana buraxmamaqq, artıq gələnlərini isə dallarına təpik vurub qovmaq tələb edilir. Bir müsəlman soydaşımız yazır ki, evi məscidin yanındadır, bir dəfə də görməyib ki, bir ərəb məscidə gəlsin, ancaq Bakı fahişələrinə “paka-paçka” pul xərcləyirlər.

Müsəlman soydaşımız məscidə gələnlərin içində ərəbi ərəb olmayanlardan necə ayırır? Deyək ki, Allah ona istedad verib, tükü tükdən seçir. Ancaq ərəblərin Bakı fahişələrinə “paçka-paçka” pul xərclədiyini hardan bilir? Bəlkə sutenyordur? Bəlkə ozlərini ərəblərə satan qızların içində onun qohumları da var? Bakı fahişərərinə pulu elə ərəblər xərcləyirlər? Bəs öz harınlarımız?

Deyək ki, ərəbləri qovuruq. Bəs birdən ərəblər deməzlər ki, muğamatımızı da özümüzlə aparırırıq? Deməzlər ki, dilinizin söz ehtiyatının yarıdan çoxunu da aparırııq? Deməzlər ki, əruzu aparırırıq? Deməzlər ki, adlarınızın çoxunu aparırıq? Deməzlər ki, məktəbi, kitabı aparırıq?

Biz atəşpərəst omuşuq ya olmamışıq? İranda atəşpərəstlərdən indiyəcən qalanlar var. Ölənlərini aparıb qoyurlar qayalıqlara, qurd-quş gəlib dağıdır. YouTube-da baxa bilərsiniz… Yəni demək istəyirəm ki, dəfn mərasimimiz, qəbiristanlıq mədəniyyəti də elə ərəblərdən gəlmədir…

Gəlin ərəbin kitabını, musiqisini, şeirini qaytaraq. Gəlin avropalı paltarlarımızı soyunaq. Gəlin ölülərimizi aparıb qoyaq dağın başına, qurd-quşa yem edək…

Səməd Vurğun deyirdi ki, guya bizim “çoban torpağı nizamilər, füzulilər yetirib”.

Ağ yalandır. Füzülini Kərbəla yetirib. Nizaminin beşiyi fars ədəiyyatdır. Gəncə quldur icra başçılarıyla idarə olunan “çoban torpağına” çevriləndən orda heç nə bitmir…

Müəllimlərə qarşı hörmətli olaq. Müəllim millətlərlə dünya müharibəsinə qalxmayaq.

Şəhidlərimizi iki-üç tərbiyəsiz ərəb yox, Qarbağ müharibəsi zamanı Bakının küələrində milyonlarla dəyəri olan maşınlar sürən, xalqdan oğurlanmış pullarla dünyaın müxtəlif guşələrində kef eləyən harınlar təhqir edib… Azərbaycan zənginlərinin həyat tərzinə baxın, görərsiniz ki, şəhidlərin xatirəsini kim təhqir edir…

Torpağın azadlığı uğrunda həyatlarının itirmiş oğulların xatirəsini indi xalqın ən yaxşı oğul və qızlarını türmlərdə çürüdənlər təhqir edirlər.

Ərəblər yox…

X.X.

19. 08. 2025, Samara