(SAND DUNES)
Dəniz dalğaları yaşıl.
Ancaq onlar ölən yerdə,
Baş ucaldar başqaları –
Bunlar bozdur, quru həm də.
Şəhər sarı nizamlayan,
Dənizdir bu dalğaları.
Deyir ona basılmayan
Bəlkə qumda basdırılar.
Bəlli deyil ona insan,
Dərinlərə bələdsə də.
Ha qıraqdan dağıdasan –
Yenilməzdir insan içdə.
İnsan dözər batsa gəmi,
Daxması da batsa dözər.
Qılaf azsa nə qədər ki,
Ruh azaddır bir o qədər.
F.İ TYÜTÇEV
Gözəlsən nə gədər, ah, dəniz, gecə —
Burda al şəfəqli, səmavi orda.
Bu ay işığında canlı tək necə,
Gedir, nəfəs alır, parıldayır da.
Bu azad genişlik hüdudsuz, hədsiz,
Parıltı, tərpəniş, titrəyiş, atəş.
Tutqun şəfəqlərə bələnmiş dəniz,
Kimsəsiz gecədə nə yaxşısanmış!
Sən ey təlatümlü, ey nəhəng fəza,
De, hansı bayrama cilvələnmisən?
Hay çəkib, od töküb, çapır dalğalar,
Sayıq ulduzlarsa baxır zirvədən.
Həyəcan, parıltı – durmuşam yenə,
Halsız, hərəkətsiz. Bu bir yuxumu?
Həvəslə onların cazibəsinə,
Verərdim gedərdi mə öz ruhumu…
1865
(THE FLOWER BOAT)
Başını dəlləyə tapşırıb yenə,
Balıqçı danışır olar-olmazı.
Evinsə ambarla bitən küncünə,
Söykənib nə vaxtdan dəniz kolazı.
Haçansa bir aləm balıq içində
Dönərdi, coşanda dənizin yeli.
İndi onun yükü bəhrəli çimdir,
Gül-çiçək ləkinə kolaz çevrilib.
Ümdə diləkləri coşqun havadır,
Bunu Eliziya yükü anladır.
Xoşbəxt adaların axtarışına,
Kolazla qocanı tale yolladar.
1894 ya 1895
xeyrulla xayal 