Yol azıb poçt qatarı,
Məktubun quş qatarı.
Çoxdan poçt qutuları,
Bağlanıbdır üzümə.
Mürəkkəbmi qurudu,
Yoxsa qələm qırıldı,
Bacım, bəlkə yoruldun –
Niyə gəlmir kağızın?
Dostluq ötən həvəsdi,
Qardaş aranı kəsdi.
Niyə əllərin əsdi,
Ay anam, ay yazanım?
Günüm qürbət eldədir,
İki gözüm yoldadır.
Soyuq məni öldürür,
Məktub gəlmir qızınam.
Anam, bacım, qardaşım,
Yuxularım qarışdı.
Kağızdı bir qarışlıq –
Yazın sözün düzünü…
10-20 mart 1993 Samara
Qapı həmin qapı, qıfılı özgə,
Hasar ucaldılıb bir neçə daş da.
İt hürmür, duyaraq iyini bəlkə
Köhnə zəncirindən, baxır təlaşla.
İndi yıxılardı ayaqlarına,
Bir vaxt bu xaltanı gəzdirən köpək.
Burnunu sürtərdi başmaqlarına,
Ulardı, yad torpaq iyini bilcək.
Əyilmək istəyir, əyilmir, gedir,
Zəncir cingiltisi, boğuq bir hürüş.
Baxır, addımını keçən ləngidir,
Tanımır. Gör haçan olub son görüş…
Qatar sıyrılaraq çıxır şəhərdən,
Sancılır zülmətə. Vaqonda yeri
Yandadır. Söykənib şüşəyə düşən
Əksinin çiyninə, yuxuya gedir…
16 may 2007, Samara
Barmaq himə bağlı – basılar tətik,
Qırpımıq — atəşin dindiyi dəmdə.
Hədəfdən yayınan güllə kimiyik,
Güllədən yayınan hədəfik həm də.
Güllə qatarının quş qatarıyla,
Sayındakı fərqik. Gizlədi bizi,
Səssizlik, sözsüzlük. Yatdı qıyyalar,
Dumanlarda seçdik bir-birimizi.
Yoxuq siyahıda, kitabda yoxuq,
Düşməz adlarımız ad arasına.
Biz yazı deyilik, şifrəyik, koduq,
Basılma, yenilmə müəmmasına.
Qatardan qalanıq, yoldayıq amma,
Bu, tarix yoludur, deməli düzdür.
Özgə anaların gözündə yanan,
Qınaqdır, tuş olsa, büdrədən bizi…
25-28 avqust 2007, Ərəbqardaşbəyli
xeyrulla xayal 