Fridrix Şiller. Ümid

(1759-1805)

Nə qədər insanın gözəl gələcək,
Həmişə fikrində, arzusundadır.

Xoşbəxt, qızıl məqsəd təqib edərək,

Qaçır, pusqu qurur  kişi, həm qadın.
Qocalır bu dünya, yenə gəncləşir,

Xoş gün ümidiylə insan əlləşir.

—

Yolçu ayağına ümid qüvvədir,

Uşağa sevinci bəxş edən mələk.

Sehrli şöləsi gəncə vəd edir,

Ahılla torpağa gömülməyəcək.

Üzülüb tabuta əgər girsə də,
Ümid bayraq taxar tabutun üstə.

—

Bir səfeh, havalı başda yaranan,

O, boş, aldadıcı xülya deyildir,

Ürəkdə doğulur, hayqırır “varam”:

Ali məqsəd üçün yarandıq, deyir.

Və nə söyləyirsə içindəki səs,

Ümid dolu qəlbi aldada bilməz.

Almancadan tərcümə

01-02. 08. 2021, Samara

========================
Friedrich Schiller

Hoffnung

Es reden und träumen die Menschen viel
Von bessern künftigen Tagen;
Nach einem glücklichen, goldenen Ziel
Sieht man sie rennen und jagen.
Die Welt wird alt und wird wieder jung,
Doch der Mensch hofft immer Verbesserung.

—

Die Hoffnungführt ihn ins Leben ein,
Sie umflattert den fröhlichen Knaben,
Den Jüngling locket ihr Zauberschein,
Sie wird mit dem Greis nicht begraben;
Denn beschließt er im Grabe den müden Lauf,
Noch am Grabe pflanzt er – die Hoffnung auf.

—

Es ist kein leerer, schmeichelnder Wahn,
Erzeugt im Gehirne des Thoren.
Im Herzen kündet es laut sich an:
Zu was Besserm sind wir geboren;
Und was die innere Stimme spricht,
Das täuscht die hoffende Seele nicht.