Fridrix Şiller. Ümid
(1759-1805)
Nə qədər insanın gözəl gələcək,
Həmişə fikrində, arzusundadır.
Xoşbəxt, qızıl məqsəd təqib edərək,
Qaçır, pusqu qurur kişi, həm qadın.
Qocalır bu dünya, yenə gəncləşir,
Xoş gün ümidiylə insan əlləşir.
—
Yolçu ayağına ümid qüvvədir,
Uşağa sevinci bəxş edən mələk.
Sehrli şöləsi gəncə vəd edir,
Ahılla torpağa gömülməyəcək.
Üzülüb tabuta əgər girsə də,
Ümid bayraq taxar tabutun üstə.
—
Bir səfeh, havalı başda yaranan,
O, boş, aldadıcı xülya deyildir,
Ürəkdə doğulur, hayqırır “varam”:
Ali məqsəd üçün yarandıq, deyir.
Və nə söyləyirsə içindəki səs,
Ümid dolu qəlbi aldada bilməz.
Almancadan tərcümə
01-02. 08. 2021, Samara
========================
Friedrich Schiller
Hoffnung
Es reden und träumen die Menschen viel
Von bessern künftigen Tagen;
Nach einem glücklichen, goldenen Ziel
Sieht man sie rennen und jagen.
Die Welt wird alt und wird wieder jung,
Doch der Mensch hofft immer Verbesserung.
—
Die Hoffnungführt ihn ins Leben ein,
Sie umflattert den fröhlichen Knaben,
Den Jüngling locket ihr Zauberschein,
Sie wird mit dem Greis nicht begraben;
Denn beschließt er im Grabe den müden Lauf,
Noch am Grabe pflanzt er – die Hoffnung auf.
—
Es ist kein leerer, schmeichelnder Wahn,
Erzeugt im Gehirne des Thoren.
Im Herzen kündet es laut sich an:
Zu was Besserm sind wir geboren;
Und was die innere Stimme spricht,
Das täuscht die hoffende Seele nicht.