Şəhərdə yekəpər, uca evlərin,
Balaca evləri gözü götürmür.

Onların yanaşı həyatı gərgin,
Həyat yox, daimi savaşdır ömür.

 +

Uca, yekəpər ev dinc duran deyil,
Gözümçıxdıdadır yazıq balaca.

Gah açıq sataşır, gah da ki, qəfil,
Yorulub oturmur yekəpər, uca.

 +

Yuxarı qatlardan ya kül əndərir,
Yanan siqareti tullayır hərdən.

Başına kranı açıb döndərir,
Özü də işəyir üstünə bəzən.

 +

Gah yanır balaca, gah suda üzür,
Sarsılıb, üzülüb barı da, dam da.

Canını dişinə yığaraq dözür,
Bu zülmə ev nədir, dözməz adam da.

 +

Balaca yekənin gözünə girir,
Korlayır peyzajı, perspektivi.

Görür yuxusunda zırpı hər gecə,
Silib yer üzündən balaca evi.

 +

Balaca zavallı neyləyə bilər? —

Uca, yekəpərin göy dəlir başı!

Şikayət elərsən – gəlib sökərlər!

Hara getsən – onun dostu, qardaşı.

 +

Sonu balacanın çatır deyəsən,

Zırpı təpiklərdən sarsılıb divar.

Var nə harayına onun tələsən,
Nə də yekəpərə “dayan” deyən var…

 

11. 04. 2024, Samara