Sonuncu ulduz da göydə sönərkən,
Yuxunun ən şirin vaxtı gələndə,
Ağ sap qara sapdan seçilməyəndə,
Lələm obaşdana durardı hökmən.
—
Ömrü boyu oruc tutmasaydı da,
Yuxusuz qalardı məməm hər gecə,
Gərək obaşdanın vaxtı gəlincə,
Orucun yeməyi hazır olaydı.
—
Hələ açılmamış ağzı qazanın,
Kişi oyadardı uşaqları da,
Yuxunun ləzzəti hələ də canda,
“Ye məni” deyirdi plov qazmağı.
—
Yoxdu uşaqlardan bir oruc tutan,
Təkid eləmirdi kişi də hərçənd.
Bəlkə obaşdanı bizə yedirdən,
İstəyib yanında olaq bir zaman…
—
Elə ki açılar cənnət süfrəsi,
Kitab vəd eləyən daşınıb gələr,
Yaxına-uzağa boylanar lələm,
Ağlayıb çağırar, əssə də səsi:
—
“Seyfulla, hardasan, Sübü, hardasan…
Ağənnə, Adgözəl, Süleyman, Salman…
15. 05. 2022, Samara