Sonuncu ulduz da  göydə sönərkən,

Yuxunun ən şirin vaxtı gələndə,
Ağ sap qara sapdan seçilməyəndə,
Lələm obaşdana durardı hökmən.

 —

Ömrü boyu oruc tutmasaydı da,

Yuxusuz qalardı məməm hər gecə,

Gərək obaşdanın vaxtı gəlincə,
Orucun yeməyi hazır olaydı.

 —

Hələ açılmamış ağzı qazanın,
Kişi oyadardı uşaqları da,

Yuxunun ləzzəti hələ də canda,

“Ye məni” deyirdi plov qazmağı.

 —

Yoxdu uşaqlardan bir oruc tutan,

Təkid eləmirdi kişi də hərçənd.

Bəlkə  obaşdanı bizə yedirdən,

İstəyib yanında olaq bir zaman…

 —

Elə ki açılar cənnət süfrəsi,

Kitab vəd eləyən daşınıb gələr,

Yaxına-uzağa boylanar lələm,

Ağlayıb çağırar, əssə də səsi:

 —

“Seyfulla, hardasan, Sübü, hardasan…

Ağənnə, Adgözəl, Süleyman, Salman…

15. 05. 2022, Samara