Marina TSVETAYEVA

                                                    проста моя осанка…

Yox elə gözəlliyim,

Sadə, kasıbdır komam.

Axı ada qızıyam,

Uzaq adalardanam.

Təkəm – kim mənə kazım?

Gələn – yuxu azdırar.

Od vuraram mənzilə

Yada yemək qızdıram.

Baxdısa – tanıyandı,

Gəldi – qal, yaşa daha.

Yazılmış amma qanda,

Bizim sadə qaydalar.

Ay sevilsə, dikəlib,

Alarıq göy üzündən.

Getdi – yoxmuş elə bil,

Yox kimiyəm özüm də.

Gözüm bıçaq izində —

Sağalacaqmı görən

Yenə bir yad, üzündə

Qan-tər, “Su!” deyənəcən.

avqust 1920

tərcümə: 12.02 2014

Qeyd: Tsvetayevanın bu şeirini bu gün çevirdim, saxlayanda gördüm ki, bu şeri beş il bundan qabaq tərcümə eləmişəm… Tamami fərqli tərcümələrdir — bu, qəribədir…

X.X.

Marina TSVETAYEVA

Kasıb və sadə daxmam,

Kasıb özüm tək donum.

Adalıyam mən axı,

Uzaq adalardanam.

Haçan təkəm – azadam,

Gəldin ki – yuxum haram.

Xörək asmağa yada,

Komamı da odlaram.

Baxdın – ev adamısan,

Gəldin – yaşa. Öz evin.

Bizim qanun asandır –

Qanımıza yazılıb.

Ayı alıb səmadan,

Sığallarıq ovucda.

Getdin – gəlməmiş oldun,

Yoxam özüm də daha.

Bıçaq yarası ancaq,

Sağalarmı birinci

Yad gələnə — çatınca,

Deyər: “Su verin içim.”

Aprel 1920

tərcümə:31.12.08 – 01.01.09