MİXAİL LERMONTOV           

                                Расстались мы, но твой портрет…

Ayrılsaq da, sənin portretini,

Hələ gəzdirirəm sinəmin üstdə.

O mənim ruhuma sevinc gətirir,

Bəxtəvər günlərdən qalan isti də.

Təzə ehtiraslar canı yandırır,

Onu həminki tək sevirəm fəqət.

Sındırılan sənəm – yenə Tanrıdır,

Tərk edilən məbəd – yenə də məbəd.

1837

Ruscadan tərcümə

30.09.2017

Samara