Архивы

RƏSUL RZANIN GÜLMƏLİ ŞEİRLƏRİ. “OLUM YA ÖLÜM”

Дек6

RASUL_RZA

Azərbaycan ədəbiyyatında yaxşı satirik, yumoristik, yəni oxuyanda, eşidəndə adamı ürəkdən güldürən əsərlər yox kimidir. Cəlil Məmmmədquluzadə, əlbəttə, milli dühadır, özü də yeganə dühadır. Ondan sonra kim gülməli yaza bilib? Sabit Rəhman? “Toy”da, əlbətə, maraqlı səhnələr var, gülməli replikalar da çoxdur. Başqa komediyaları məişət lağlağıları səviyyəsindədir. Yəni Azərbaycan komediyalarına baxanda adamı gülmək yox, acıq tutur. İstəyirsən aktyorları yıxasan yerə, Məşədi İbad demişkən, ağzına-ağzına vurasan…

Ədəbiyyatımızda gülüş axtaran adam gərək şeir oxuya, poema oxuya. Azərbaycanın adlı-sanlı, Lenin ordenli, Stalin mükafatlı şairlərinin ciddi sayılan əsərləri əslində satiradır, yumordur, daha doğrusu, məzhəkədir. Sovet vaxtı onlar əz əsərlərini ciddi qələmə veriblər ki, hökumət ilişməsin. Həm də satira və yumora Lenin ordeni və Stallin mükafatı vermirdilər.

Mən Rəsul Rzanın şeirlərinə baxıram, gülməkdən özümü saxlaya bilmirəm, hərçənd gülmək mənim heç harama yaraşmır. Həm də birdən rus polisi gəlib soruşsa ki, nəyə gülürsən, nə cavab verərəm? Rəsul Rzanın şeirlərini göstərsəm, eə biəcək ki, mən onu dolayıram, çünki bu rus polisi tatarski ne ponimat. Deyəcək ki, yox, sən Putinə gülürsən. Düş qabağıma…

Ona görə də astadan gülürəm, ağzımı dəsmalla tuturam…

İndi Rəsul Rzanın gülməli şeirlərindən biri. Adı “Olum ya ölüm” dür. “Ölüm” sözü qorxutmasın, ölüm-zad yoxdur, hamısı gülümdür. Yəni gülmək…

Bəli, günlərin bir günü Rəsul Rza gözlərini qapayır. “Söndürdüm son ulduzu”. (Əslində iki ulduzu söndürüb, çünki göz iki dənədir, Rəsul Rza gülmək üçün belə yazır). Gözlərini qapayan kimi qulağına səs gəlir. Bakıda gözlərini qapayanda qulağa hansı səs gələ bilər? Məsələn, mənim qulağıma “Marojna! Marojna!” səsi gəlib. Ancaq mən adi bir insanam, Rəsul Rza isə Stalin mükafatlı, Lenin ordenli şairdir, onun qılağı “Marojna” kimi küçə sözlərini götürməz. Rəsul Rzanın qulağına Hamletin səsi gəlir. Hamlet də “Çahargah təsnifi” oxumayacaq ki. Hamletin öz repertuarı var. “Olum ya ölüm!” Rəsul Rza istəyir yaxınlaşa Hamletə və deyə ki, bala, atanı öldürən elə sənin öz əmindir. (Rəsul Rza bunu gülmək üçün yazır, çünki Hamlet “Olum ya ölüm” monoloqunu deyəndə əmisinin qatil olduğunu çoxdan bilirdi, birinci pərdədən).

Ancaq Rəsul müəllim yerindən dura bilmir, “ayaqlarından qurğuşun asılır”. (Qulaqlara yox, ayaqlarA qurğuşun!). Şair neyləsin? Məcbur olub gözlərini açır. Gözlərini açandan sonra istəyir Hamleti də, Laerti də çağıra və deyə: “Balalarım! Atın ədavəti, kini!”

Bax, burda düyün, kolliziya, intriqa yaranır. Boynuma alım ki, özüm də dəqiq bilmirəm nə yaranır, çünki nəzəri biLiyim yoxdur. Bəlkə də Hiçkok saspensi yaranır, nəfəsini saxlayıb ürəyin çırpına- çırpına gözləyirsən ki, Rəsul Rza “balaları”na nə deyəcək. Onun nə güclü arqumenti var ki, Hamletlə Laerti qanlı əlbəyaxadan çəkindirsin?

Aha!

“Xəbəriniz varmı,
Dünən dağ kəndlərində,

Dolu vurub əkini!”

Ağlınıza gələrdimi? Heç Şekspirin ağlına gəlməyib! Şekspirin ağlına belə şey gəlsəydi,  “Hamleti”  uzağı ikinci pərdədə bitirərdi.

Ay dad-bidad, nə “olum, nə ölüm”, əkini dolu vurub!

Sözün düzü, bu sonluğun hikmətini dərindən başa düşmədim, ancaq çox güldüm. Bəlkə gülməkdən partlardım, yaxşı ki, yenə rus polisi yadıma düşdü, özümü bir təhər saxladım…

Çünki rus polisi Azərbaycan polisi kimi savadlı deyil, əkini bəlkə də ona başa salmaq olar, dolunu da başa düşər, ancaq Hamleti, Laerti başa düşməz…

Vallah, rus polisi görən kimi məni gülmək tutur. Burda da heç ayrı polis yoxdur, polislər hamısı rusdur…

06.12. 2018

Samara

POL VERLEN. ÖLÜM

Ноя23

verlain-19

  La mort

Necə ki, biçinçinin kor orağı doğrayır,
Peyğəmbərçiçəyini, vəhşi qanqala qatıb,
Necə ağır qurğuşun od yayır şığıyaraq,
Üzr də diləmədən ürəyinizə batır;

 

 

Eləcə müdhiş ölüm əjdaha yəhərləyib,
İnsanlar arasından keçir ildırım kimi

Oda yaxır, sarsıdır qabağına gələni,
Ağımtıl əllərində yellədərək çinini.

 

Varlı, kasıb, gənc, qoca, itaətdədir hamı,
Onun səltənətinə; bu monstr yol edir,
Hər öləri qəlbinə, caynağı iti vanmpir!
Uşaqların zalımı, əsil qanlı canidir.

 

 

Sakit, qürurlu qartal, başının üstdə nə vaxt,
Görərkən pərvazlanır bu qaraquş səmada,

Bir ikrah (əlbəttə ki, qəzəbdən artıq ikrah),

Doğulur ürəyində, nəcib düha, o anda?

 

 

Nə ölüm, nə də ölüm qorxusunu sayaraq,
Hüqo, sən acıyırsan hüznlü məğlublara;

Yaxşı bilirsən haçan yaş axıtmaq yeri var,
Sıradan gedənlərə bir neçə isti damla.

 

Fransızcadan tərcümə

21-22.11. 2018

Samara

SƏMƏD VURĞUNUN «VAQİF» KOMEDİYASI: VAQİF HƏR AĞZINI AÇANDA ELƏ BİL Kİ, QIZDIRMALI ADAM SAYIQLAYIR…

Ноя15

samed-stalin

Ümumiyyətlə, Vaqifin replikaları və monoloqları sayıqlamaya oxşayır, onlar primitiv olduqları qədər dolaşıqdırlar da.

Elimiz qoçaqdır, zülmdən əl çək…

Bunu İbrahim xana deyir. Məlum deyil ki, İbrahim xan bu “qoçaq elə” nə zülm edir və əgər bu el qoçaqdırsa, xan ona niyə zülm edə bilir.

Dalı:

Hələ tapılmayıb həyata əvəz (!!!).

“Həyata əvəz” – bu nə olmalıdır və bunu kim axtarırmış?

“Həyatın qədrini düşünün barı”.

“Həyatın qədrni” necə düşünmək olar? Bəlkə “qədrini bilmək”? Yəni İbrahim xan həyatın qədrini bilmir?

Bu yerdə şeyx Vaqifin sayıqlamasını kəsir, Vaqif onun da cavabını verir:

Yaxşısı budur ki, yaltaqlanma sən,
Ağıl ummayıram boş kötüklərdən…

“Boş kötük…” Bizdə “kötük” “küt adam mənasında təhqirli söz kimi işlənmir. Səməd Vurğun rus söyüşünü (“çurban”) tərcümə edir. Ancaq “kötüyün” (çurban) boşu-dolusu olmur, kötük elə kötükdür, “boş” sifəti misranı doldurmaq üçündür…

Xanın hüzurunda vəzirin şeyxi bazar ifadələriylə təhqir eləməyi mümkündürmü? Bu, Vaqifə (əsil Vaqifə, komediya qəhrəmanına yox) yaraşardımı?

İbrahim xan Vaqifdən məsləhət istəyir. Qacar bu gün-sabah Qarabağda olacaq.

Vaqif cavab verir:

«Eldə can qoymadı ağır vergilər…»

A kişi, nə vergi, nə marksizm-leninizm, Qacarın qoşunu gəlir!

«Siz bu qanunlarla qalsanız əgər,

Doğma balanız da yad olacaqdır,
Külünüz göylərə sovrulacaqdır!»

Bu misraların təhlilə ehtiyacı varmı? Müasirlərinin təsdiq etdiyinə görə doğrudan da müdrik dövlət xadimi olmuş Vaqif dövlətin başçısı ilə belə qarğış və lənətlərlə danışardımı?

İbrahim xan (əlbəttə, əsil İbrahim xan yox, komediya qəhrəmanı İbrahim xan) Vaqifi mövzuya qaytarmağa çalışır, deyir ki, yaxşı, vergini azaldıram (mənim şübhəm yoxdur ki, on səkkizinci əsrdə Qarabağ xanlığında vergilərdən Səməd Vurğunun anlayışı olmayıb və özünə əziyyət verib bir səhifə də olsun tarixi sənəd oxumayıb), sonra nə olsun. Vaqif deyir ki, gərək “elin” (qoçaq elin!) vicdan azadlığı da ola (1937-ci ildə ki kimi… Səməd Vurğun özü vicdandan azad olub…)

“Açılsın hər yanda məktəb, mədrəsə…”

Bu, vicdan azadlığı deyil, bolşeviklər də hər yanda məktəb açmışdılar, ancaq insan vicdan azadlığından mərhum idi…

Dağların döşündə yollar çəkilsin,
Yollar qırağında güllər əkilsin…

Bu, vicdan azdlığıdır?

Yox, bu komediyanın hər səhnəsi, hər monoloqu, hər replikası təəccübləndirir. Təəccüb edirsən ki, oxumuş, maariflənmiş Azərbaycan milləti niyə səksən ildir bu cəfəngiyatı alqışlayır?

SƏMƏD VURĞUNUN «VAQİF» KOMEDİYASI İLƏ BAĞLI QEYDLƏR

Ноя9

Mən Səməd Vurğunun “Vaqif” pyesini  az qala əlli il qabaq oxumuşdum. Və hamı kimi mən də bu pyesi dram bilirdim, indi oxuyuram, görürəm əməlli-başlı komediyadır.

Heç kim inkar edə bilmiz ki, Səməd Vurğun Azərbaycan dövlətçiliyi tarixində xidmətləri olmuş İbrahim xanı əsil oğraşa çevirmişdir. Onun yanında çox mühüm vəzifə tutmuş Vaqif xanı Vidadi ilə söhbətində “köpək” adlandırır.

“Mən orda olmasam qan çıxar dizə,
O bəzən hirslənib quduran zaman,
Mənəm zəncirini dartıb saxlayan…”.

Molla Pənah Vaqif (“hər oxuyan Molla Pənah olmaz!”) xidmət elədiyi dövlət başçısı haqqında belə danışardımı? Ümumiyyətlə, Vaqif bu tərzdə danışmaq səviyyəsinə enərdimi?

Bundan əvvəl Səməd Vurğun Cavad xana döşəyir. Guya Vidadini saraya, saray şairi olmağa dəvət etməyə Cavad xan tərəfindən göndərilən adamları Vidadi qovur.

Sual çıxır: Cavad xan Vidadini neynirdi? Vidadi Gəncədə ağsaqqal vaxtında nə yazacaqdı? Yenə “Durnalar” şeirini?

Yox, məsələ ayrıdır!

“Sizi vəzirliyə dəvət edir xan”.

Yəni nazirliyə.

Mədəniyyət naziri olmağa?

Vidadi qəbul etmir:

“Məndən nə şah olar, nə də xan olar”.

Necə yəni şah ya xan? Guya Cavad xan öz yerini Vidadiyə verəcəkdi? Yəni bu uyğunsuzluqlar, bu hoqqalar, əlbəttə, gülüş doğurmaq üçün yazılıb, ancaq millət nədənsə səksən ildir ki, bu cəfəngiyatı eşitdikcə “dərin fikirlərə qərq olur” (yazıq...). Читать далее →

POL VERLEN. BÜLBÜL

Ноя5

verlain-19

Le rossignol
Necə ki, çığıraraq, quşlar uçar qatarla,
Üstümdə qanad çalır bütün xatırələrim.
Saralmış yarpaqları arasında qəlbimin,
Çırpınar qızılağac, əyri gövdəsi yəqin,
Görünür Peşmanlığın bənövşəyi-bulanıq,
Sularında ki, yavaş, fikirli-qəmgin axır.
Sonra qayğılı bir səs ucalır titrəyərək,

Yatırdır onu tezcə çiskinlə əsən külək.

Külək də yavaş-yavaş elə öləziyir ki,

Heç nə eşidilməyir bircə an keçən kimi.

Bircə səs dinir ancaq, sahibi də olmayan,
Təkcə bu sevimli səs – ah, necə qəlb dağlayan!
İlk məhəbbətim olmuş quşun səsidir dinən,

İlk görüşdəki kimi gözəl oxuyur yenə.

Əzəmətli qəm dolu işığında bir ayın,

Təntənəylə ucalıb həndəvərə yayılır,

Ağımtıl, melanxolik və ağır yay gecəsi,
Toran və sükut dolu indi onun sinəsi;

Küləyin hənirindən mavilik qırışlanır,
Təkcə ağac titrəyir, quşun da gözü yaşlı.

 

Fransızcadan tərcümə

02-03. 11. 2018

Samara

MÜŞFİQİN KƏLLƏSİ

Ноя3

03.jpg

“Yerə qabığından mərkəzinəcən,
Qan hopub” – deyibdir  böyük klassik.

Yerin harasını azca didəsən,
Torpağın altından çıxacaq sümük.

+

Ayaq sümükləri, qol sümükləri,

Qalaq-qalaq yatar kəllələr, ya tək.

Dişləri ağarır, ya da diş yeri,

Halımız dəyişir birini görcək.

+

“Paltarın altında elə hər insan,

Skeletdir” deyib başqa klassik.

İnsan sümüyünü gördüyümüz an,

Çoxumuz yolunu azır tələsik.

+

Xurma kölgəsində, çay qırağında,
Hurilər içində yer arzularkən,

Birdən qabağına kəllə çıxanda,

Sarsıdır dişini ağardan çənə…

+

Gediblər, durmadan gedir nəsillər,

Milyarddan birinin qalmır adı da.

Çürüyüb torpağa dönənə qədər,
Sümüyün elə bil öz həyatı var.

+

Dünən qan tökülən torpağı indi,
Çiçəklər bürüyür gözəl ətirli,

Bəlkə sümüklərin sayəsindədir,
Unudular dünya cinayətləri.

+

Öldürülənlərin tək bir əsrdə,

Toplanıb yığılsa kəlləsi əgər,
Ucalıqda Babil qülləsini də,
Ötər, ya ən hündür ehrama dönər.

+

Dünən bircə gündə bir məzarlığı,
Buldozer ağzına verən qoçaqlar,

Müşfiqin başını bu gün axtarır —
Şair kəlləsinə indi tələb var…

+

Kəllənin nə dili, nə də ki, beyni,
Adını çağırsan, deməz ki, kimdir.

Haqsız, məhkəməsiz güllələlənı,
Şou səhnəsinə çəkirlər indi.

+

Bütün qurbanların əgər kəlləsi,

Yığılsa, ən nəhəng ehrama dönər.

Ordan bir sümük də əgər çəkilsə,
Bu məbəd uçulub dağılıa bilər.

+

Verib kəllələrlə baş-başa indi,
Müşfiqin başı da kəllədir adi.

Şeir nədir, deməz heç adını da,
Ağır cinayətə sübut-dəlildir…

03.11. 2018

Samara

  TEOFİL QOTYE. MİLAD

Окт20

gautier_big-min

         Noël

Göydə qara bulud, qardan ağ hər yer,

Zəng səsi ucalsın sevinc çalarlı!

İsa doğulubdur; — Məryəm əyilir,

Körpənin sevimli üzünə sarı.

 

 

Qotazlı pərdələr asılmayıbdır,
Körpəyə dəyməyə qışın soyuğu;

Təkcə pərdilərdən sallanıb qalır,

Örtüyə bənzəyən hörümçək toru.

 

Təmiz bəlim üstdə bədəni əsir,
Bu xırda körpənin, əziz İsanın,
Onu qızdırırlar nəfəsləriylə,

Gələrək öküzlə ulaq yaxına.

 

Damın bəlimində qar komalanır,

Damın üstündəsə açıqdır səma.

Mələklər üz tutub çobanlar sarı

Oxuyur: “Miladdır! Sevinsin hamı!”

 

Fransızcadan tərcümə

18-19.10. 2018
Samara

KAŞOQÇİNİN QƏTLİ OLMASAYDI, ƏRDOĞAN ÖZÜ BUNU DÜZÜB-QOŞMALIYDI…

Окт16

jamal.jpg

Ərdoğanıın (İndi Türkiyə — Ərdoğandır, necə ki, Rusiya – Putindir) qiyamtə qoparmağı səudilərin törətdiyi cinayətə, yəni  Jamal Kashoqçini öldürdüklərinə görə deyil, Ərdoğan Kaşoqçi kimi on minlərlə, yüz minlərlə insanı kütləvi və səassız yürüdülən ittihamlarla qoyun sqürüsü kimi dəhmərlərib türmələrə salır və orda çürüdür, onların arasında, əlbəttə jurnalistlər də var. Ərdoğanən ən şirin arzusu ölüm hökmüdür və bunu gizlətmir və bu hökmü düşməni saydığı bütün insanlara, ilk növbədə jurnalistlərə tətbiq edərdi. Ərdoğanda şərəf və ləyaqət yoxdur, onun Putinlə münasibətləri bunu aydın göstərir, Ərdoğanda yalnız hakimiyyət ehtirası var, şərəf və ləyaqəti olmayan adam başqasının ləyaqətinə hörmət etməz. Kaşoqçinin ölümü Ərdoğanın əlinə girəvə kimi düşüb, İranla, Katarla yaxınlığına görə ona təzyiq göstərən, Birləşmiş Ştatları da bu təzyiqə fitvalayan Səudiyyə krallığının möqeyini sarsıtmaq üçün bundan yaxşı fürsət ola bilməzdi. Yəni indi əslində ürəyinin dərinliklərində Ərdoğan Kaşoqçini öldürüb meyidini doğramış adamyeyənləri ən yüksək Türkiyə mükafatı ilə təltif etməyə hazırdır…

Yəni məşhur bir ifadədədən istifadə etmklə demək olar ki, Kaşoqçinin qətli olmasaydı, Ərdoğan bu hadisəni özü düzüb-qoşmalıydı…

16.10. 2018

Samara

TEOFİL QOTYE. LUKSOR OBELİSKİ[i]

Окт16

gautier_big-min          

L’obélisque de Luxor

Tənha dayanmışam keşiyində mən,

Dağılıb-tökülmüş nəhəng sarayın.

Əbədi tənhalıq məni bürüyən,
İndi sonsuzluğa üzü sarıyam.

 

Uzaq hüduduna nəzər çatmayan,

Üfüqdə, bir kol da bitməyən və lal

Səhra matəm rəngli günəşin altda,
Sarı kəfənini ətrafa yayar.

 
Bu çılpaq torpağın  yuxarısından,

Asılan səma da mavi səhradır.

Bir bulud keçməyib ordan heç zaman,
Şəffaf təmizliyi dəhşət oyadır.

 

 

Nilin sularında sanki yox həyat,

Qaynar qurğuşundan pərdə bağlayıb,

Elə ki, sahildən cumur begemot,
Çayın qırışlanan səthi parlayır.

 

 

Acgöz timsahlarsa düşüb qalıblar,
Adaların odlu qumları üstdə.

Bişirir onları qalın qabıqlar,
Nalə də çəkirlər bəzən istidən.

 

Durub qaraleylək nazik ayaqlı,
Sinəsinə əyri dimdiyi girib.

Hansı lövhədəsə sanki dualı

Tot əlyazmasının açır şifrini.

 

Kaftarlar gülüşər,çaqqallar ular,
Havada hərlənib çevrələr cızan,
Ac quzğun elə bil sızlayıb ağlar,
Ağ səmada qara vergülə bənzər.

 

 

Ancaq tənhalıqdan gələn səsləri.
Batırır sfinkslər əsnəmələrlə.

Belə keçiriblər çox əsrləri,
Bir duruşsa üzər, yuxuya səslər.

 

Sən bəyaz qumların parıltısından,

Və həmişə odlu günəşdən doğan

Şərqin şölələnən qəmi! Dünyada,
Varmı başqa qüssə sənə tay olan?

 

Aman istəməyə məcbur edən sən!

Bütün məzələrdən doyan krallar,
Yenilib düşərlər sarayda birdən,
Ağırlığın elə məni də yıxar.

 

Quru gözlərindən səmanın heç vaxt,
Külək yaş çıxarmaz bircə damla da.

Zaman da dincini sanki alaraq,
Söykənib dayanıb lal saraylara.

 

 

Burda təsadüflər heç nə dəyişməz,
Qayğılanmaz üzü əbədiyyətin,

Dəyişir bu dünya bütün, Misirsə,

Dəyişməzlik üstdə dayıb mətin.

 

Elə ki dirənir boğaza qüssə,
Dost kimi yığılan mənim yanımda,
Müasirləridir təkcə Ramzesin,
Qədim fəllahlar və mumiyalardır.

 

Görürəm əyilib nəhəng bir sütun,

Silib simasını ötən əsrlər.

Ağ yelkən qaldirıb çapıq şütüyür,
Kolazlar aşağı-yuxarı Nillə.

 

 

Ah, necə istərdim, qardaşım kimi,
Parisdə olaydım elə bu anda.

Gəzib əylənəydik birgə ikimiz,

Doymadan şəhərin tamaşasından.

 

 

Orda qabağına abidələrin,
Gəlib toplaşırlar canlı adamlar.

Qəlbən sevinirlər açanda birdən,
İeratik yazı sirrini onlar.

 

 

Sərin fəvvarələr durub yan-yana,
Səpilir onlardan al-əlvan duman,
Qədim qranitin isti tozuna;

Qranit allanır, cavanlanır da.

 

Senanın gül rəngli damarlarından,

O da mənim kimi doğulub elə.

Mən ancaq bir yerdə durub qalıram,
O həmişə yaşar, mənsə ölüyəm.

 

Fransızcadan tərcümə

14-16. 10. 2018

Samara

[i] Luksor obeliski (obélisque de Louxor)  — Luksor obeliski Parisin mərkəzidə, Barışıq meydanındadır, 2-ci Ramselin dövründə yaradılıb və əvvəlcə Misirdə Luksor məbədinin girəcəyində yerləşib. 1830-cu illərin əvvəlində kral Məhəmməd Əli onu Fransaya bağışlayıb.

TEOFİL QOTYE. ÖLÜ UŞAĞIN OYUNCAQLARI

Окт10

gautier_big-min

Les joujoux de la morte

Köçdü bu dünyadan balaca Meri,
Tabutu da elə balacaydı ki,

Onu qoltuğuna asanca vurub,
Aparardın kaman qılafı kimi.

 

Masanın üstünə, yerdə xalçaya,
Dağılıb-tökülüb uşağın irsi.

Ağlar görünüşlü, qolları sallaq,
Yıxılıb kloun, büzük və rəngsiz.

 

İçindəki ağac saxlayır ancaq,
Kuklanı, sökülüb hələ dağılmır.

Gözündə donan yaş elə bil inci,

Çəkdiyi bir ahdan kartonu qalxır.

 

 

Oyuncaq mətbəxdə baxımsız indi,
Boyalı taxtadan nimçələr qalır.

Sanki Frankoni bura sirkidir,
Meydana piyada çıxır atlılar.

 

Musiqi qutusu sükut içində.
Xırdaca əlinin izləri qalan,
Dəstək çəkilərsə əgər yenidən,

Naləli zümzümə ucalar ondan.

 
«Ah, ana, mən sizə söyləyərəm!” də,
Necə də titrəyir, əsir duyğular.

“Ulan Kadrili” də elə qəmlidir,
Matəm mahnısının onda hüznü var.

 

 

Və  yanaqlarınız  yaşdan islanar
Donna e mobile çarx üzərində,
Hərlənib dinəndə, qəlb alovlanar,
Sonra nəğmə bitər, öləziyər də.

 

Faciə dolaşıq, çətin  anlanan,
Uşaq küsüsüylə ürəyin dolar.

Burda oyuncaqlar mələkdən qalıb,

Tamam bir beşiyi boşaldıb məzar.

 

Fransızcadan tərcümə

08-09. 10. 2018

Samara