Hər il yay gələndə kolazı lələm,

Çəkib çevirərdi tərsə qıraqda.

Yeyilən yerləri söküb təzələr,
Vedrədə qaynadıb çəkərdi qır da.

 

Bir-bir taxtaların aralarını,
Səylə, tələsmədən kəpitkələrdi.

Qaba barmaqları gəzsə haranı,
Dəyişər, baxana təzə gələrdi.

 

 

Kürün qırağında kolaz dincəlir
Canına çəkilən qır quruyurdu.

Kişi hazırlardı təzə çəpləri,
Oturaq yerləri təmiz yuyurdı.

 

 

Kolaz köməkləşmə  salınır suya,
Yenə dayanırdı səfərə hazır.

Bu taydan də o taya, sonra bu taya —
Tale yazısıydı bu da kolazın.

 

 

Fikirli o taya baxardı kişi,
Əlini üstünə qoyub alnının.

Axı çay keçilmir adi yol kimi,
Hücumla elə bil sahil alınır…

 

 

Dünyanın möhtəşəm dənizlərini,
Nə kolaz görmüşdü, kolazçı nə də.

Göylərsə üstündə həmin və eyni,
Xırda qayıqların, gəmilərin də.

 

 

Heraklit dediyi düzsə də, ancaq,

Heç nə dəyişmirdi, Kür da həmindir.

Yaxın səfərə çıx, ya da ki, uzaq —
Sonuncu mənzilin həmişə birdir…

 

15-17.05. 2020, Samara