Cibimə əl vurdum – cingildəmədi,
Vurdum o birinə — gəlmədi hənir

Göylərin yeddinci qatına indi,

Çəkilib fikirlər yəqin dincəlir.

—

 Oyanıb kandarı aşaram ancaq,

Yelə sinə gərib diki enərəm,

Hüznlü keçmişi yada salaraq

Saçın qalanıyla başı yellərəm.

—

Çıxıb itaətdən yaddaşım daha,

Ayağım altından gedir cavanlıq.

Günəş öz işində — dairə çəkir,
Beləcə ömürdən sayır qalanı.

—

Çırpdım bir cibimi – çıxmadı bir səs,

Bir hənir gəlmədi o birindən həm.

Haçan əgər olsam adlı-sanlı şəxs,

Yaltaya gedərəm bir az dincələm.

1964

ruscadan tərcümə

03-04. 03. 2022, Samara

+++++++++++

Николай Рубцов

Элегия

Стукнул по карману – не звенит.

Стукнул по другому – не слыхать.

В тихий свой, таинственный зенит

Полетели мысли отдыхать.

—

 

Но очнусь и выйду за порог

И пойду на ветер, на откос

О печали пройденных дорог

Шелестеть остатками волос.

 —

Память отбивается от рук,

Молодость уходит из-под ног,

Солнышко описывает круг –

Жизненный отсчитывает срок.

 —

Стукну по карману – не звенит.

Стукну по другому – не слыхать.

Если только буду знаменит,

То поеду в Ялту отдыхать…