Gecədir, Gürcüstanın qaralıb təpələri,
Qabağımda axaraq Araqva gəlir dilə,
Qəmliyəm, həm də xoşhal; işıqlıdır kədərim;
Kədərimdəki sənsən, kədərim dolu sənlə.
Sənlə və təkcə sənlə… Mənim qüssəmi indi,
Yox narahat edən və çevirən işgəncəyə.
Ürəyimdə yenə də məhəbbət odu yandı,
Yenə sevir ürəyim – sevməyə bilmir deyə.
1835
+++++++++++++++++++
АЛЕКСАНДР ПУШКИН
На холмах Грузии лежит ночная мгла;
Шумит Арагва предо мною.
Мне грустно и легко; печаль моя светла;
Печаль моя полна тобою,
Тобой, одной тобой… Унынья моего
Ничто не мучит, не тревожит,
И сердце вновь горит и любит – оттого,
Что не любить оно не может.
1835