«YƏQİN İNDİ BAĞDA OTURMUSAN SƏN…»

anam Raziyyə üçün

Yəqin indi bağda oturmusan sən –

Orda havaları yaxşı deyirlər.

Yəqin ağacına söykənib çənən –

Yenə itməyibsə ağacın əgər.

Nə vaxtdan ot basıb, tikan bürüyüb,

İndi göz qıyaraq baxdığın yolu.

Oğul-uşaq keçib, nəvə yüyürüb,

Bu yolla. Həyətsə adamla dolu.

Gözlərin önünə şəkillər gələr,

Canlanar hər biri, danışmaz ancaq.

Sinəndən hönkürtü qopmasa əgər,

Həyətin sükutu pozulmayacaq…

Keçər quş qatarı qıyıltılarla,

Qəlbə qayğı salar, fikri azdırar.

Köçürlər görəsən? Ya qayıdırlar?

Görəsən payızdır? Bəlkə də yazdır…

Pələd əfəlləyib, cəftəsi paslı,

Nə bir açanı var, nə bağlayanı.

Həyətə girən yox, çıxanlarınsa,

Getdiyi mənzildən yox qayıdanı…

15-17 aprel 2011  Samara

Добавить комментарий

Заполните поля или щелкните по значку, чтобы оставить свой комментарий:

Логотип WordPress.com

Для комментария используется ваша учётная запись WordPress.com. Выход /  Изменить )

Фотография Facebook

Для комментария используется ваша учётная запись Facebook. Выход /  Изменить )

Connecting to %s