Dişləri tökülüb, özü əfəldir,
İllər dastan yazıb buynuzlarına

Naxırçı döyərdi onu hər dəfə,
Çölə otlamağa aparan zaman.

—

Səs-küydən narahat onun ürəyi,
Küncü dağıdırlar siçanlar yenə.

Qüssəli-fikirli durub gövşəyir,

Ağayaq dananı salır yadına.

—

İlk ana sevinnci sürdü bircə an,
Aldılar balanı özünə gəlcək.

 Sonra ağcaqovaq altda payadan,

Asılan dərini yellədi külək.
—

Az qalıb, oğlu tək boynuna ilgək,
Keçər qarabaşaq çölündə elə.

Bala taleyini yaşayar inək,
Çəkib apararlar onu kəsələr.

—

Mələmir, ağlayır, gedir hüznlə,

İnək buynuzuyla dirənir yerə.

Ağ meşəlik gəlir gözü özünə,
Yaşıl çəmənləri görür son kərə.

1915

ruscadan tərcümə

07-08. 02. 2022, Samara

+++++++++

Сергей ЕСЕНИН

КОРОВА

Дряхлая, выпали зубы,

Свиток годов на рогах.

Бил ее выгонщик грубый

На перегонных полях.

 —

Сердце неласково к шуму,

Мыши скребут в уголке.

Думает грустную луму

О белоногом телке.

—

Не дали матери сына,

Первая радость не прок.

И на колу под осиной

Шкуру трепал ветерок.

—

Скоро на гречневом свее,

С той же сыновней судьбой,

Свяжут ей петлю на шее

И поведут на убой.

—

Жалобно, грустно и тоще

В землю вопьются рога…

Снится ей белая роща

И травяные луга.

1915