Архивы

DALANDAR

Янв10

DALANDAR.jpg

Yağmayıb belə bəlkə,
Bu yer-göy yaranandan.

Çatdırmır kürüməyə,

Daşımağa dalandar.

 

 

Pompey əsgəri kimi,

Çalışır cavan özbək.

Təbii fəlakəti,
Dəf eləyir təkbətək.

 

 

Qar altda çıxış-giriş,

Maşınları qar basır.

Dayanar gediş-gəliş,
Özbək kürək çalmasa.

 

 

Dalandar özü çoxdan,
Başdan ayağa qardır,
Qarı kürüyüb atan,
Sanki qaradamıdır.

 

 

Bit bazarından alıb —
Əyni-başı pis deyil.

İki gözləri qalıb,

Açıqda… sulu, qıyıq…

 

 

Bəlkə əndicanlıdır,
Bəlkə səmərqəndlidir.
Belə qarı dalandar,
Orda haçan görərdi.

 

 

Qastarbayter deyil ki,

Əsgərdir indi özbək.

Silahdır əlindəki,
İşləyir vuruşan tək.

 

 

Bir vaxt Napoleonu,
Yıxıb sürüyən bu qar,

Sarsıda bilməz onu –

Ondan çörək uman var!

 

 

Vurnuxur, düşünmədən,
Nədir bu, niyə yağır,

Mən kiməm və nədən,
Həyatım belə ağır…

10. 01. 2019

Samara

DƏNİZ

Янв7

07 3.jpg

Uşaqkən bilmirdim yaxındır Xəzər,

Lap həndəvərdədir bu mavi dərya.

Dərə-təpəli yol kəsə gedilsə,
On beş kilometr ola-olmaya.

 

 

Küləyi tanıyıb “Xəzri” desək də,
Bəlkə bilən yoxdu əsir dənizdən.

Ay özü dənizdən yaxındı kəndə,

Hər axşam baxırdı göyün üzündən.

 

Kürlə əlləşirdi bizim camaat, adamlar,
Çörəyimiz onda, suyumuz onda,

O taya bu kiçik çayı adlayan,
Aşırdı həddini dünyamızın da.

 

 

Kənd camaatı dəniz xalqı deyildi,
Gəmilər qayıra, dalğalar aşa,

Balaca bir çayın girinci idi,

Gah qorxur quruyar, gah qorxur daşar.

 

 

On beş kilometr aralı bizdən,
Mavi dəniz vardı fırtına dolu.

Kəndi qorxudurdu Xəzri özü də,

Xəzri əsən zaman Kür də qorxulu…

 

 

Çay adamlarıydıq, həqir, çəkingən,
Yoxdu iddiamız böyük işlərə.

Yaxın dəniz kimi duyurduq hərdən,
Öz içimizdəki keşməkeşləri.

 

07. 01. 2019

Samara

2019

Дек31

selfi 31 12 18.jpg

Haçansa deyirlər, kəsir ya ağlın,

Şaxta Baba deyil ili gətirən.

Bilirsən saxtadır bığı, saqqalı,
Yox onda möcüzə, sehr qüdrəti.

 

İnam itib gedir Şaxta Babaya,

Rəğbəti yaşayır həmişə amma.

Mahir bir lotu da, fırıldaqçı ya,
Məhəbbət qazanır aldadılandan.

 

İllərin gəlməyi, getməyi sonra,

Özbaşına deyil, bilir hər insan.

Bilirsən dalında ilin duran var —
Qüdrəti nə yerə, nə göyə sığan.

 

Uşaq gözləyirsə Şaxta Babanı,
Böyük — intizarla  gözləyir İli.

Kiminsə ümidi ona bağlanır,
Kimsə gözlədikcə vahimələnir.

 

Odur ürəklərdə yara sağaldan,
Odur qəlb ovudan, verən təsəlli.

Milləti qaldıran, ölkə dağıdan —

Dünyanı alt-üstə bir il də bəsdir.

 

Şəxsi qüdrətimiz, ya qeyrətimiz

Çatmır, ümidimiz bağlanır ilə.

Bəzən təzə il tək gəlir Nemesis,
Taxtını dağıda müstəbidlərin.

 

Qorxular ildəndir, ümidlər ilə,

Necə sevilsə də Şaxta Babalar.

Özü özbaşına dəyişmir belə,
Bilirik dalında ilin duran var.

31 12. 2018

Samara

 

 

 

ƏYRİLİK        

Дек28

                     «Hər nə gördüm, əyri gördüm…”

                                               Vaqif

                                «The time is out of joint…”

                                          Shakespeare

Əyrilik şərtidir yəqin həyatın —
Düppədüz olsaydı əgər yer üzü
Çaylar yer üzündə necə axardı?

Necə yaşayardı dənizlər özü?

 

 

Ağac da olmazdı, olmasaydı çay,
Ehtiyac olardı  kölgəyə nə də.

Bütün nemətlərə istək, ehtiyac,

Yaranır dünyanın əyriliyindən.

 

 

Soyuq da, isti də qədərindəsə,
Hamı etibarlı, düzdüsə hər kəs,

Çətin ki, harasa kimsə tələsər,
Qapıdan çıxmağa tapılmaz həvəs.

 

 

İnsanın özünü yer üzərində,

Elə əyrilikdir axın tək qovan,
Hər şey düz olsaydı, həm də yerində,
Hansı dəli idi yerindən duran?

 
Necə mütləq ola, davamlı ola,
Zaman oynağından çıxır anbaan,
“Olummu, ölummü?” monoloquyla,

Səhnəyə atılır yenə qəhrəman.

 

28.12. 2018

Samara

«BU DÜNYA SƏHNƏDİR» — İNGİLİS DEDİ…

Дек25

“Bu dünya səhnədir” – İngilis dedi,

Ömrü hər insanın kiçik tamaşa.

Mənimki haçandan uzanır, gedir,
Yorub özümü də bezdirir daha.

 

Kim uydurdu, yazdı mənə bu mətni? –

Nə qulağa xoşdur, nə də ürəyə.

O qədər təkrar var, dinləmək çətin,
Və son bilinirsə, yubanır niyə…

 

Faciə deyildir mənim həyatım,

Nə də qəhrəmanlıq dramıdır bu.

Ucuz vodevilsə, tez niyə bitmir? —  

Endirin pərdəni, biabır olduq…

 

25. 12. 2018

Samara

TƏBRİZ XƏLİLBƏYLİNİN XATİRƏSİNƏ

Дек20

26.10. 18

Vətənin dərdindən nə qədər ölən,

Vətənə nə qədər şeir yazan var!

İndi klaviatura, haçansa qələm,

Yerdən duran yazar, durmayan yazar!

—

Kimi istəyir ki, daşına dönsün,
Kimi qayasaında mamıra dönmək.

Bütün ölkələrdən badam gözlüsü,
Dünyada ölkə yox gözəl vətən tək.

—

Qərib ölkələrdə gün yubadanlar,
Deyirlər ölməyə vətən yaxşıdır.

Dünən heç neçəyə vətən satanlar,
Bu gün “anam!” deyir, yaş da axıdır…

—

Dayanmır, yorulmur şeir yazanlar,
Müqəddəs deyirlər, ulu deyirlər.

“Özüm sənə qurban, anam da qurban,

Sənsən gözümüzün nuru” deyirlər…

—

Deyirlər başını alsa buludlar,
Qanı axıdarıq, canı verərik,

Sevgimiz qədər də qeyrətimiz var,

Hər birimiz şair, həm igidlərik!

—

Deyirlər oğlumuz, qızımız gedər,

Biz ölsək, vətəni müdafiəyə.

Balamız qurbandır sənə, deyirlər,
Hazırıq itkiyə, sən yaşa deyə.

—

Şairlər yazırlar alov saçaraq,
Haray qoparırlar qafiylərlə.

Deyirlər, ay millət, nə yatmısan, qalx,
Vətən əldən gedir, tələs, irəli!

—

Millət də şairi eşidib gedir,
Gedir səmimilər, saf ürəklilər.

Gedir kasıb-kusub, adamsız, adi,

Onların adları “sıravi”, “nəfər”…

—

Axır döyüşlərdə qızıl qanları,
Ölüb baş qoyurlar qara torpağa.

Şair pəncərədən bəlkə boylanar,
Yas çadırlarına uzaqdan baxar…

—

Tapılmaz şəhidlər siyahısında,
Millətin şairi, şair övladı.

Çağırmaq, qaldırmaq necə asandır,
Ölmək asan deyil Vətən yolunda!

20.12. 2018

Samara

ƏR-ARVAD

Дек17

 

17 1.jpg

Çəlik var əlində ikisinin də,
Gedirlər qol-qola, çiyin-çiyinə.

Bulanıq gözləri səkidə deyil,
Qədim yollarında yox təzə heç nə.

 

 

Uzağa, üfüqə bəlkə baxırlar,

Ordadır haçandan gözlədikləri.

Birdən çıxa bilər qabaqlarına,

Bəlkə dallarınca izləyib gəlir.

 

 

Çıxıblar elə bil ağır hərbdən,
Təpədən dırnağa min yara alıb.

Qocaman qala tək sarsılıb bədən,

Daha müqavimət yeri qalmayıb.

 

 

Qətiyyət yoxsa da yerişlərində,

Ləyaqət oxunur baxışlarından.

Sakit, həqiranə indi gedirlər,
Sanki qol atmağa təslim aktına.

 

 

Əlli-altmış il birgə həyatın,
Yaxşıdan çox olub bəlkə də pisi.

Ay nədir, gün nədir, bəlkə saatın,

Yarısı xoş olub, yarısı küsü.

 

 

Bəzən güllə kimi, bəzən ox kimi,
Sözlər atılıbdır aralarında.

Duzu-dadı itib yemək-içməyin,
Ancaq duz səpiblər yaralarına.

 

 

Xəyanət də olub, çoxdur ehtimal,

İradə olmayıb aralanmağa.

Sevgidən ya nədən veriblər qərar,
Birgə qocalmağa, qarılanmağa.

 

 

Gedirlər qol-qola, çiyin-çiyinə,
Səkini sinxron çalır çəliklər.

Gözləri üfüqə zillənib yenə,
Ən uzaq nöqtəni qaralar, güdər.

 

 

Hər gün həndəvərə çıxb dolanmaq,

Gəzinti deyildir daha onlara.

Elə bil haçandan gözlənən qonaq,
Qəfildən çıxacaq qabaqlarına.

 

 

Bitən ömür deyil, bitən hərbdir,
Bu ərlə bu arvad cəbhə yoldaşı,
Hamı tək onlar da yenilib gedir,

Sakit, həqiranə, verib baş-başa.

 

17.12. 2018

Samara

XƏYAL

Дек8

Udsam lotoreyada,

(Bilet alsam haçansa),

Ya da ayağım altda,
Qızıl tapsam bir kisə,

 

Gedərdim, yubanmadan,

Həkimlərdən keçərdim.

Hər dərdin dərmanından,
Sağalınca içərdim.

 

Dəyişib altı-üstü,
Bir hipster olardım.

Su keçməyən və isti,
Ayaqqabı alardım.

 

Brokkoli yeyərdim,
Hər gün zeytun yağında.

Yaxşısından gələrdi,
Süfrəyə balığın da.

 

Gedərdim vaxtaşırı,
Opera və baletə.

Səviyyəmi artırıb,

Çıxardım cəmiyyətə.

 

Bəlkə bir xanım elə,

Məni bəyənərdi də,

Gözdən uzaq bir yerə,
Randevuya gedərdirk…

 

Bəlkə də… bəlkə, bəlkə,

Boğazım quruyardı.

Nə çörək, nə su keçər,
Canım da ağrıyardı.

 

Bilet alar o pula,
Pasport düzəltdirərdim.

Sonra çıxardım yola,
Kəndimizə gedərdim.

 

Yan keçərdim həyətdən,
Evdə kim qalmışdı ki…

Dərməzdim heç nəfəs də,
Qəbirstana kimi.

 

Doğma şəkillə tanış,
Daşa çatıb durardım.

Oyan, ay ana, danış,

Gəlib çıxıb övladın…

 

08. 12. 2018

Samara

DOKTOR ŞAROVANIN XATİRƏSİNƏ

Дек7

Əziz Klavdiya Fleqontovna!

Sizin şəhərdəyəm indiyə qədər.

Burdan köçdüyünüz əsrə bərabər,
Haçan gəldiyimi mənsə unutdum…

 

 

Şəhər çox dəyişib, görsəniz ancaq,
Köhnə küçələri tanıyardınız.
Volqa isə qalıb necə vardısa,
Həminki axardır, həminki yataq.

 

 

Adamlar yəqin ki, başqalaşıbdır,
Elə həmin dildə danışsalar da.

Elə bil bir ayrı Rusiyadayam,

Baxıram, bir qadın sizə oxşamır…

 

 

Haçandan burdayam, qırx ilə yaxın,

Deməzdim şəhərə məhəbbətim var,

Qalıb öyrəşirsən, ərin arvada,
Öyrəşdiyi kimi… nə sevgi axı…

 

 

Getməyə qorxursan, elə bilirsən,

Burdan uzaqlaşsan, ölümün çatar.

Ölümsə gələcək, ölümə nə var,
Hansı cəhənnəmdə yaşasan da sən…

 

 

Yad şəhər elə bil bir labirintdir,

Bir dəfə düşdünmü, azıb qalırsan,

Sizi sehrlədi balaca Salyan,
Sizdən orda qalan şübhəli qəbir…

 

 

Torpağa qoyulmaq fikrisə məni,
Heç açmır… qəbir də arzulamıram,
Yandıran, külümü göyə sovuran
Tapılsa, bir savab qazanar yəqin…

07. 12. 2018

Samara

TALE HAQQINDA ŞEİR

Дек3

Mənim də adıma hamı tək yəqin,
Yazılıb nə isə, deyək ki, tale.

Həyatımın sonu çatsa da, hələ,
Bilmirəm ki, kiməm, bilmirəm nəyəm.

 

 

Başqası bilir ki, niyə yaranıb,

Bilir vəzifəsi, təyinatı nə.

Qurur, nizamlayır öz həyatını,
Gedir tərəddüdsüz, gedir, dayanmır.

 

 

İşini arxayın düzür-qoşur da,
Yıxır-sürüyür də bir özgəsini.

Adını ucaldır, yayır səsini,

Haqqında veriliş çəkilir hətta.

 

 

Nədir və hardadır mənə yazılan —

Özüm indiyəcən bilmirəm hələ.
Sanki taleyimi şifrələyiblər,

Şifrə girinciyəm sanki haçandan.

 

 

Daşla dırmaşıram dağa yunan tək,
Dəyib, qaldırıram daşı təzədən,

Ya da ki, yabayla, rus demişkən,
Yazıram sulara… oxuyan gərək…

 

 

Nə xalqım, nə ölkəm…Xarici dildə,
Elə bil yazıram… Vətən daşı tək,

Haçansa tullandım… yaşayaq, görək,
Bəlkə guşədaşa çevrilə bildim…

 

03.12. 2018

Samara