Insan tənhalığı yağışa bənzər

Günün gedər vaxtı dənizdən gələr

Aşar gözdənuzaq, geniş düzənlər,

Əbədi göylərə sonra ucalar,

Ordansa şəhərin üstə calanar.

—

O yağar saatlar qovuşan zaman,,

Sübhə yön alanda küçə və dalan,

Haçan bir-birini razı salmayan

İki sevgilini qəm bürüyəndə,

—

İki bir-birinə nifrət edən də,

Yenə  baş qoyursa birgə yastığa,

—

Tənhalıq çaylara qatılıb axar…

1901

almancadan tərcümə

11.02. 21, Samara

Einsamkeit

Die Einsamkeit ist wie ein Regen.
Sie steigt vom Meer den Abenden entgegen;
von Ebenen, die fern sind und entlegen,
geht sie zum Himmel, der sie immer hat.
Und erst vom Himmel fällt sie auf die Stadt. Читать далее →