Архив тегов | meşə

Robert FROST. SONUNCU BİÇİN

robert-frost     

Robert FROST

(1874-1969)                                     

    (THE LAST MOWING)

Uzaq çəmən adlı yerdə, deyirlər,

Daha olmayacaq bu ildən biçin.

Güya kənd içində söz qoyulub ki,

Bir də o çəmənə kimsə getməsin.

Eləsə dincələr güllərin canı,

Dəryazın olmazlar bir də qurbanı.

Mənim ayrı şeydən qorxum indi çox,

Görsə ki, bu yerdə indi biçin yox,

Meşə təzə eşqlə törəyib artar,

Yiyəsiz çəmənə doğru üz tutar.

Məni ağaclardır narahat edən,

Çiçəklər açılmaz kölgələrində.

Yoxdur adamlardan təhlükə indi,

Otu indən belə çalmayacaqlar.

Bu çəmən hələlik əlimizdədir,

Sevdalı çiçəklər, zaman sizindir.

Boy atın arxayın, sizin qoxunuz,

Rənginiz o qədər mənə əzizdir,

Bir-bir adınızı çəkməsəm olar.

 1900 ya da 1901-ci il

Ingiliscədən tərcümə

2000-ci illərin əvəli, Samara

 

F.İ. TYÜTÇEV. YAZ TUFANI

 

 

                                       Люблю грозу в начале мая

Sevirəm tufanı erkən mayda,

Baharın ki birinci ildırımı,

Coşaraq öz-özünə oynamada,

Elə guruldayar ki, göy yarılar.

 

Аçılar şad-şahraq qəhqəhələr,

Batar toza yağışın əlləri də.

Yerə mirvari damlalar səpilər,

Qızıllanar günəşin telləri də.

 

Qaçıb zirək sel axar dağ aşağı,

Qoparar mərəkə quşlar meşədə.

Meşə şarıltısı, dağ gurlaması,

Hay verir birinə hey şən-şən.

 

Şən deyərsən ki, dəlisov Heba,

Yedirərkən Zevs qartalını,

Gülüb o, ildırım dolu camsa,

Qaynar halda yerə göydən calanıb.

1820-ci illər

Robert FROST. SEÇİLMƏMİŞ YOL

T1520565_05

(THE ROAD NOT TAKEN)

 

İki yol kəsişdi qızıl meşədə.

Əfsus, tək biriylə gedə bilərəm,

Bir yol yolçusuyam. Durub düşündüm,

Könlümə deyəsən biri düşürdü,

Baxdım ki, kolluqda hara əyilir.

 

Saldım ikinciyə sonra meylimi,

Onun üstünlüyü göz önündədir –

Ot basıb-bürüyüb, çox da gedilmir;

Əgər olubsa da onu gedənlər,

Yaxşı öyrəniblər yolçuluq nədir.

 

Ayaq izləriylə qaralanmayan,

Yarpaqlar örtmüşdü hər ikisini.

Gün gələr, gedərəm o biri yolla!

Bilərək hər yolun təhlükəsini,

Yoxdu ümüdim də dönməyə amma.

 

Haçansa, hardasa, başqa həyatda,

Bunu danışaram bəlkə kədərlə.

İki yol kəsişdi, xeyli dayandım

Daha az gedilən gəlbimə yatdı,

Yoxdu iki yolun özgə fərqləri.

ingiliscədən tərcümə

2000-ci illər

Samara

Robert FROST. QIŞDA MEŞƏYƏ TƏNHA GETMƏYİM

robert-frost

(IN WINTER IN THE WOODS ALONE)

Qışda meşəyə tənha,

Gedirəm ağac qıram.

Alıram göz altına,

Bir qayını, yıxıram.

+

Saat dörddə baltamı

Aşırıram çiynimə.

Bayaq özüm saldığım,

Cığırla da dönürəm.

+

Kəsilməklə bir ağac,

Təbiət yenilmədi.

Mən də dönərəm ancaq,

Baltamı itiədib.

ingiliscədən tırcümə

2000-ci illərin əvvəli, Samara

ROBERT FROST. QOŞQU ATI

T1520565_05

THE DRAFT HORSE

 

Fənər sönüb, meşədə,

Ağ qaradan seçilmir.

Əfəl arabamızı,

At çəkir, çəkə bilmir.

 

Ağaclıqdan bir nəfər,

Çıxıb yapışdı atdan.

Soxdu yekə bıçağı,

Düz qabırğası altdan.

 

At çökdü, şaqqıltıdan,

Diksindik – sındı dişlə.

Boğuq uğultu dindi,

Zülmətində meşənin.

 

Sən də, mən də taleyə,

Boyun əyib duranıq.

Nə inciyib kin yığar,

Nə dünyanı qınarıq.

 

Ya bu kəs özü, onun,

Tapındığı kəs ya da.

İstəmiş düşüb gedək,

Qalan yolu piyada.

 

       “İN THE CLEARİNG”  toplusundan. Tərc.: 22 aprel 2008, Samara.

 

 

R. Frost. HƏQİRLİK

 

(ACCEPTANCE)

 

Qürub şəfəqiylə bulud allanır,

Günəş yana-yana enir körfəzə.

Amma buna görə heç kim ağlamır,

Təbiətdə. Hətta quşların özü.

Bilir bu adi göy qaralmağıdır.

Yumulur birinin sönük gözləri,

Könlüsə hələ də oxumağında.

Uçur meşə üstdə, tələsir biri,

Doğma yuvasından düşüb uzağa.

Tanış ağacına çatanda onun

Düşünüb-dediyi bir budur: “Sağam!

İndi qaranlıqla qoy gecə dolsun,

Gecə zülmətiylə yolu tutulsun,

Mənim sabahımın. Nə olur – olsun”.

 

Robert FROST GƏL

                                       

      COME İN

 

Mən meşəyə çatan anda,

Ötürdü qaratoyuq.

Həndəvərim toranlıqdı,

İçdə işıq ucu yox.

 

Oxusa da bu zülmətdə,

Asan deyil silkinə

Gecə gözü budaq üstdə,

Rahatlaya yerini.

 

Günbatarda yanan-sönən,

Bu son zəif şölələr.

Daha bir quş nəğməsinə,

Can verməyə bəs elər.

Robert Frost. HƏMİNƏM, ÖZÜMƏM İNTO MY OWN

 

 

Istərəm bu donuq, bu ulu meşə,

Qaranlıq pərdəyə tutulu meşə,

Olmaya sadəcə zülmətə surət,
Taleyin yoluna yönələ fəqət.

 

Gec-tez bir gün gələr, mən də axırı,

Əvvəli görünməz düzə çıxaram.

Açılmaz qarşımda üfüq ha gedəm,

Qumu təkər izli yol da görmərəm.

 

Axı nədən ötrü geri dönüm mən,

Xiffətimi çəkən, məni dost bilən,

Özü düşər izə, məni haylayar,

Və görər qəlbimdə hələ yeri var.