Архивы

Robert FROST BOŞLUQLAR (DESERT PLACES)

Дек23

     

Düşür qar qarışıq gecə, düşür, ah!

Gedir sanki çöllə keçmiş, axaraq.

Ağ örpək sərilir göz işlədikcə,

Kol-kos orda-burda görünür ancaq.

 

Meşələrsə durur həmin cəlalda.

Vəhşilər uyuyur mağaralarda.

Elə düşgünəm ki, bilmədim haçan,

Təklik qanadları altına aldı.

 

Bu təklikdə isə elə durum var,

Ümid yox azala, bəlkə çoxalar.

Zülmətə boyanan bu qar ağlığı,

Nə özü danışar, nə danışdırar.

 

Ha deyin yerlər var boş və adamsız

Kainatda – məni qorxudammassız.

Belə səhralarla doludur içim,

Bəsimdir onların dəhşəti yalnız.

 

 

Robert FROST. YÜK

Дек22

               

(ARMFUL)

 

Düşəni tutmağa əyiləndə mən,

Başqa bir düyunçə düşdü əlimdən.

Şüşələr, kökələr düşür, yox çəmi,

Tutub hamısını sıxam sinəmə.

Hərçənd heç nəyi də atan deyiləm,

Əlimlə, ağlımla, ürəyimlə həm –

Əgər lazım olsa – səy elərəm ki,

Sinəmin üstündə saxlayam yükü.

Əvvəl çömbələrəm düşəni tutum,

Sonra oturaram, dağıdıb bütün.

Yükümü saxlaya bilmədim, indi,

Gərək qaydasıyla yığam yenidən.

1927

Robert FROST. GECƏNİ MƏNDƏN SORUŞUN (ACQUAİNTED WITH THE NIGHT)

Дек22

Yox məndən gecəni yaxşı tanıyan,

Çıxanda yağırdı. (Qayıdan baş həm).

İndi son işıq da arxada yanır.

 

Bu şəhər cığırı qəm doğurur, qəm,

Keşikçi rastlaşdı – saya salmadım,
Suala tutardı yoxsa, bilirəm.

 

Dayandım. Ətrafsa sükuta daldı.

Birdən uzaqlardan, özgə dalandan,

Gəldi kəsik haray, məni haqladı.

 

Yox, bu nə “qayıt”dı, nə də “əlvida”,

Göylərin gözyetər yerində bu an,

Zaman nurlanırdı ay saatında.

 

Göstərilən vaxtsa nə düz, nə yalan,

Yox məndən gecəni yaxşı tanıyan.

 

Robert FROST. TORPAĞA QAYIDIŞ (TO EARTHWARD)

Дек21

Nə şirinmiş dodaqda

Sevgi – can üzülürdü;

Ayrılmışdım torpaqdan

Mən havada üzürdüm.

 

Yan-yörəm şirin-şəkər.

Axşamlar təpəlikdə

Hansı gizli çeşmədən,

Müşk axıb tökülürdü?

 

Sevda dolu qoxudan
Baş hərləndi, ağrıdı.

Barmağıma axanda,

Şeh ardıc yarpağından.

 

Gənc idim, şirinlikdən,

Bədən xumarlanırdı.

Bir ləçək ilişəndə,

Qızarır, qanayırdı.

 

Deyil sevincin acı,

Qəlb daha. Ağrı dadı

Verməyən duz möhtacı.

İstərəm duyum-dadım,

 

Sevdanın axıtdığı

Göz yaşı ləkəsini.

Qabıq acısı, yanıq

Mixək dadı xoş mənə.

 

Çəməndə ya qum üstdə,

Uzanaram qoyaraq,

Başımı qolum üstdə —

Qol keyiyər, ağrıyar.

 

Azdır hələ bu ağrı,

Bir qüvvə arzularam

Duya biləm torpağı,

Bütün əzalarımla.

 

 

 

Robert Frost. HƏMİNƏM, ÖZÜMƏM İNTO MY OWN

Дек21

 

 

Istərəm bu donuq, bu ulu meşə,

Qaranlıq pərdəyə tutulu meşə,

Olmaya sadəcə zülmətə surət,
Taleyin yoluna yönələ fəqət.

 

Gec-tez bir gün gələr, mən də axırı,

Əvvəli görünməz düzə çıxaram.

Açılmaz qarşımda üfüq ha gedəm,

Qumu təkər izli yol da görmərəm.

 

Axı nədən ötrü geri dönüm mən,

Xiffətimi çəkən, məni dost bilən,

Özü düşər izə, məni haylayar,

Və görər qəlbimdə hələ yeri var.

ROBERT FROST. QIZIL OLAN QALMIR

Дек21

robert-frost

(NOTHİNG GOLD CAN STAY)

 İlk yaşıllıq təbiətdə,

Qızılıdır – tezcə gedər.

Sütül yarpaq – çiçək sayaq,

Bircə saatlıqdır ancaq.

Yarpaq düşür, yarpaq solur,

Ədəm bağı qəmlə dolur.

Günlə gedir qızılı Dan,

Ömr eləmir qızıl olan.

ingiliscədən tərcümə

2000-ci illər, Samara

YARPAQLARIN ÇİÇƏKLƏRLƏ MÜBAHİSƏSİ

Дек14

Robert FROST

 

(LEAVES COMPARED WİTH FLOWERS)

 

Ağacda yarpaqlar bəlkə də sazdır,

Qabıq sağ-salamat, gövdə tarazdır.

Amma kökün özü deyilsə möhkəm,

Çiçəklər qıt olar, meyvələrsə kəm.

 

Fərqinə mən özüm varan deyiləm,

Meyvəsizdir ağac, ya da meyvəli.

Hamarsa yarpağı, bərksə qabığı,

Demək yox ağacın narahatlığı.

 

Nəhəng ağaclar var çiçəyi xırda,

Elə çiçəksiz də dolanardılar.

Yaşımın bu vaxtı qijam dil açdı,

Şibyə də bir yandan gəlib dolaşdı.

 

Üz vurub soruşdum mən çox adamdan,

Yarpaqlar gözəlmi, çiçəklər ya da.

Birində fərasət olmadı deyə,

Gecə yarpaq gözəl, gündüzsə çiçək.

 

Yarpaqlar və qabıq. Gövdə. Söykənib

Dinlə zülməti, gör gecə nə deyir.

Bir vaxt ləçəklərin aludəsiydim,

Yarpaqlar yaraşır qara qüssəmə.