İndiyəcən, oxucum, ənənə tələbiylə,
Birinci səhifədə səni salamlayırdim.

Bu dəfəki kitabın sonu şən deyil elə,
Doğrusu, bizim əsr xoşagəlməz bir andır.

—

Gedir nəyi vardısa artıq qabaqkı əsrin,

Krallar və tanrılar, zəfər qazandıran bəxt.

Rozafindlə Süzona hədsiz müdrikəm yəqin,
Qoca Lamartin mənə uşaq tək baxır hərçənd.

—

Əfsus, siyasət! Budur əsl  dərd və həqarət.

Düşmənlərimdir mənə onu görən məsləhət.
Gah ağsan, gah qırmızı: bu mənlik deyil, canım!

—
Məni kim oxuyursa, oxuyaydı təzədən.
Rübabımda iki ad dolaşsa təsadüfən
Ninet olacaq hökmən, ya da ki, Ninon xanım.

fransızcadan tərcümə

12.11. 2021, Samara

==============

Alfred de MUSSET
1810 — 1857

Sonnet au lecteur

Jusqu’à présent, lecteur, suivant l’antique usage,
Je te disais bonjour à la première page.
Mon livre, cette fois, se ferme moins gaiement ;
En vérité, ce siècle est un mauvais moment.

—

Tout s’en va, les plaisirs et les moeurs d’un autre âge,
Les rois, les dieux vaincus, le hasard triomphant,
Rosafinde et Suzon qui me trouvent trop sage,
Lamartine vieilli qui me traite en enfant.

—

La politique, hélas ! voilà notre misère.
Mes meilleurs ennemis me conseillent d’en faire.
Être rouge ce soir, blanc demain, ma foi, non.
—
Je veux, quand on m’a lu, qu’on puisse me relire.
Si deux noms, par hasard, s’embrouillent sur ma lyre,
Ce ne sera jamais que Ninette ou Ninon.