Biz ağuş açırıq özgə dərdlərə,

Özgə dramlarla sarsılırıq biz.

Özgə hıçqırığı bizi titrədir,

İslanır sinəmiz, çiyinlərimiz.

Dəli qışqırığı özgə ananın,

Dinir yuxumuzda əks-sədayla.

Özgə uşaqların dərdi dünyanı,
Bizə də dar edir… Günlə ya ayla…

Sonrasa… Bəlkə də canıyananlıq,

Ovudur… Sonu var faciənin də.

Biz həlim ürəkli tamaşaçıyıq,

Dərdsə faciə yox, sadəcə dərddir…

15-17 iyun 2007, Samara