Жена

Saçını alnindan geriyə atıb,
Oturmuş pəncərə yanında tutqun.
Barmağı ucunda gəlib arvadı,
Tökür dərmanını qədəhə onun.

 

 

Necə də diqqətli, həm ürkək, incə,
İşıq var azarlı baxışlarında.

Buruq kilkələri gülməli necə,
Pırpızlanıb durub arıq başında!

 

 

Səhər açılandan yazır ki yazır,
Anlaşılmaz işə qərq olub kişi.

Güclə nəfəs alır arvadı yazıq,

Təki ağrımasın ərinin başı.

 

 

 

Döşəmə ayağı altda cırıldar,

Dartır ər qaşını – və həmin anda,
Yerə az qalır ki, girə arvadı,

Ərin məzəmmətli baxışlarından.

 

 

Sən kimsən, kainat dahisisənmi?

Fikirləş: Nə Göte, nə də ki Dante

Gördü istedada belə inamı,

Üstəlik bu həqir, lal məhəbbəti.

 

 

 

Nədir kağız üstdə yazıb-pozduğun,

Həmişə, heç nədən acıqlı insan!

Axı incikliyin, uğursuzluğun,
Eşib zülmətini nə axtarırsan?

 

 
Ancaq əlləşirsən sən adamların,

Xeyri, səadəti naminə əgər,

Niyə həyatının sərvəti, varı,

Gözündən yayınır indiyə qədər?

 

Ruscadan tərcümə

29-30. 06. 2019

Samara

 

Заболоцкий Николай Алексеевич

(1903 – 1958)
Жена

 

Откинув со лба шевелюру,
Он хмуро сидит у окна.
В зеленую рюмку микстуру
Ему наливает жена. Читать далее →