Çoxdan ağarsa da saqqalım, saçım.
Dərim həminkidir – qarabuğdayı.

Baxan qaşqabaqlı elə bil keçir,

Yüz ildir burdayam – yenə də yadam.

Məni oxşadırlar ərəbə, hində,
Nəsə inanmırlar deyəndə kiməm.

Qırx ildir qəribəm. Özüm də indi
Çaşıram: haradır bəs mənim ölkəm?

Hardasa ölkə var, mənə bənzəyən
İnsanlar yaşarlar orda yəqin ki.

Rəngi kül kimilər, qarabənizlər –

Kimi zülm görür, kimi kef çəkir…

Qonurgözlülər var mənim tək elə,
Qarabuğdayılar – nə qədər desən,

Mənim düşündüyüm, yazdığım dilə,

Doğma deməz amma orda bir insan…

Səhradan fəryad tək səsim çatarsa,
Duruxar, qaşqabaq tökər eşidən.

Dərimin rəngiylə burda yadamsa,

Səsimlə, sözümlə yadam orda mən.

31. 12. 2019, Samara