Yorulmur, gecəni gatır səhərə,

Dəmir barmaqlığı ölçür hörümçək.

Gözün həlqəsindən kiçik pəncərə,

Baxır dar həyətə — nə quş, nə çiçək –

Müxtəlif pay alır vətəndən hərə…

 

İndi inandın ki, “bura vətəndir”?…

Moskvanın uzaq xatirələri,

Canıma yüz yerdən sancılır indi.

Yoxsa bu ağrılar, ağrı yerləri,

O vaxt sən vurduğun iynələrindir?

 

Bəlkə də rus qışı yuxuna girər,

Qar tək köynəyi də geyərsən daha,

Yuxuda. Kir basmış yaxanla əgər,

Eynəyini silib baxsan ətrafa,

Sarsıdar canını qanlı ləkələr.

 

Hardasa harasa çağırar hərdən,

Müəzzin. Fikirdən çatlayar başın.

Burda, doktor Rafig, kömək istəsən,

Əli dəyənəkli gələr soydaşın –

Daha arxayın ol, vətəndəsən sən.

 

Bura gəlib çıxdın öz ayağınla,

(Qəlbinin hökmüylə? – demək çətindir…)

Bu məhbəs elə bil gözləmə zalı –

Vətənə iyirmi birinci əsrin,

Gəlişi yubanır – səbrini topla…

29-3-noyabr 2007, Samara