Yox məndən gecəni yaxşı tanıyan,

Çıxanda yağırdı. (Qayıdan baş həm).

İndi son işıq da arxada yanır.

Bu şəhər cığırı qəm doğurur, qəm,

Keşikçi rastlaşdı – saya salmadım,
Suala tutardı yoxsa, bilirəm.

Dayandım. Ətrafsa sükuta daldı.

Birdən uzaqlardan, özgə dalandan,

Gəldi kəsik haray, məni haqladı.

Yox, bu nə “qayıt”dı, nə də “əlvida”,

Göylərin gözyetər yerində bu an,

Zaman nurlanırdı ay saatında.

Göstərilən vaxtsa nə düz, nə yalan,

Yox məndən gecəni yaxşı tanıyan.